De reisweg van goed 300 km geeft ons meteen de gelegenheid om hem te testen in de biotoop waar hij het meest zal vertoeven, de snelweg. Daar valt ons op dat de wagen stil is, bij hogere snelheden word je windgeruis gewaar al zal het pas storend worden bij illegale snelheden. We zijn onderweg met de 1.6 THP 155 en ervaren een soepel rijdende motorisatie, die zich lui laat rijden. Verwacht echter geen knalprestaties van deze motor in deze monovolume, want dan heb je het verkeerde model bij. Wil je overigens écht lange afstanden doen, dan ben je beter af met de 1.6 e-HDi, die verstookt dan een 5,2l /100 km. Onze 1.6 benzineslurper deed het met 7,6 l/100 km. De wagen laat zich zo rustig rijden dat wij vinden dat een automaat hier op zijn plaats is. Let op, de EGMV6 zouden we niet dadelijk aanraden, al zou deze in de C4 Picasso zijn aangepast na alle negatieve commentaren. Wij hebben het over een echte automaat, simpelweg omdat de wagen zich zo zacht laat rijden dat je weinig nood hebt om zelf te schakelen.

overzichtelijk

Onderweg hebben we voldoende tijd om het interieur te laten inwerken op ons. Zo valt de panoramische voorruit (standaard) direct op, al is het gebruik ervan persoonlijk en durfden wij de zonneblinden al snel naar beneden schuiven. Ook de afwerking va het interieur scoort punten. We krijgen een bruinig interieur met accenten die lijken op houtafwerking maar als je wat dichter kijkt kunststof met een nerfstructuur blijken, Citroën probéért echter geen houtafwerking na te bootsen zoals sommige andere merken wel doen. Wennen is het aan de volledig digitale tellerpartij dat in het midden van het dashboard is opgesteld. Ook de bediening ervan is even zoeken. Citroën voorziet twee schermpjes en een aantal tactiele toetsen met touch-effect, verwerkt in de console. Zo is het het eerste half uur telkens een verrassing wat er zal veranderen als je op een knopje duwt en ook de afstelling van de airco heb je niet in een wip gevonden. Naderhand blijkt dat je het onderste schermpje van de twee enkel met de knoppen op de middenconsole bedient en het bovenste scherm met de rolknoppen op het stuur. Dan is het jammer dat de navigatie op het onderste scherm wordt ingesteld en bekeken. Je kan het ook op het hoger geplaatste - en grotere - scherm weergeven, maar als je dan op het onderste scherm iets anders instelt (zoals de airco-instellingen), krijg je bovenaan de melding dat de kaart niet weergegeven kan worden. Wel leuk is dat je bovenaan een foto kan inladen en weergeven, een substituut voor de vroegere fotokadertjes die mensen op het dashboard plakten.

Verder geven we een dikke duim voor de indeling van het interieur. We zien overigens zetels die goed ondersteunen vooraan. Opmerkelijk zijn wel de hoofdsteunen die wat naar voren krommen om het hoofd te steunen bij een aanrijding. Een nadeel daarvan is dat je er los op kijkt wanneer je even over je schouder wil kijken alvorens van rijvak te wisselen, na een paar duizend kilometer lijkt het ons echter dat je daaraan gewend bent. Achteraan gaat het om drie aparte stoelen die elk over hun rail naar voor kunnen schuiven om zo de ruimte achteraan ideaal in te delen.

stugger rijden

We merken verder dat de C4 Picasso stugger is afgeveerd dan zijn voorganger. Dat maakt dat de wagen een stuk minder Frans aanvoelt, bij gebrek aan zweverig rijgedrag. Wij zijn alvast voorstander, al is het jammer dat het specifieke karakter van Citroën er wat mee verloren gaat. De demping is droog, al wordt het nooit oncomfortabel. Ook het sturen gaat vrij direct en enkel bij fel dooraccelereren op een bochtig parcours voel je dat de wagen de pedalen wat kwijtraakt. Gevaarlijk wordt het allemaal niet maar je merkt wel dat de C4 Picasso nog steeds liever wat rustiger door het landschap tuft. Door gebruik te maken van het EMP2-platform kan Citroën wat gewicht en kosten besparen. Men maakt gebruik van onderdelen die meer dan ooit gedeeld worden met onder meer de Peugeot 308.

concept in productie

Om het even over een andere boeg te gooien, houden we het uiterlijk voor het laatst. En we beginnen met de achterzijde, die het minst in het oog springt. Citroën zorgt voor een gebalanceerde achterkant maar de achterlichtblokken lijken zo te zijn weggelopen van een Volkswagen Golf van de vorige generatie. Men maakt gebruik van LED-technologie bij de achterlichten en koplampen. Die koplampen - en daarmee belanden we ineens bij de voorzijde - zijn opgesplitst, waardoor de LED-verlichting en richtingaanwijzers in een aparte strip terecht komen. Dat zorgt ervoor dat de wagen een stuk futuristischer oogt dan zijn voorganger. Hij wijkt daarmee ook weinig af van het Technospace concept dat deze nieuwe C4 Picasso voorafging.

en bref

Designgewijs is de nieuwe C4 Picasso een hele stap vooruit. We merken zelfs enkele items uit de DS-reeks op, waardoor we kunnen stellen dat Citroën vooruit wil met deze Picasso-generatie. De looks zijn persoonlijk, al is het beeld een heel stuk krachtiger dan bij zijn voorganger en dat was nodig. Motorisch mag hij er zijn, al zijn we niet helemaal overtuigd van de vooruitgang die op dat vlak geboekt is, daarvoor wachten we op de 1.6 e-HDi met EGMV en 115 pk, die krijgt een CO2-uitstoot van 98 g/km.