Het hoopje kiezel op onze gebruikelijke parkeerplaats is er getuige van. De 900 Nm en 435 pk staan telkens weer te trappelen om losgelaten te worden. Nochtans heb je met zo'n SQ7 TDI ook zomaar even 2.245 kg droog aan de haak mee. Dat is zonder de zeven inzittenden die onze kolos kan meenemen. Rijd je alleen, dan haal je de 0-100 km/u in 4,8 seconden. Een tijd waar je een dikke twee decennia nog een Ferrari voor nodig had.

Turbolag?

De reden voor deze indrukwekkende cijfers zit vooraan. De dikke V8 diesel vult direct het hele motorcompartiment. Goed zoeken en je vindt de twee turbo's die het blok voeden en er mee voor zorgen dat het fenomenale koppel al bij 1.000 rpm beschikbaar is. Zoek nog wat verder en je komt een elektrische supercharger tegen, technologie die Audi in staat stelt om een turbogat tot het verleden te laten behoren.

Maar hoe hou je zo'n container op de baan? Niet zozeer dankzij de 455 euro kostende roodgelakte remklauwen waarmee ons exemplaar is uitgerust. Wel met behulp van de vectoriële verdeling van het koppel en de optionele vierwielsturing, waarmee we de SQ7 TDI als een mak lammetje doorheen de bochtenrijen konden jagen.

Pick-upprestaties

Ben je niet zo'n fan van bochten, dan is de SQ7 TDI nog steeds je ding. Misschien doet hij het zelfs beter op de rechte stukken dan in de bochten, waar je toch voelt met een stevig gewicht onderweg te zijn. Onderstuur is ondanks de vele rijhulpmiddelen nooit ver weg. Maar behalve snedig rijgedrag heeft deze SQ7 TDI nog een andere fijne eigenschap. De optionele en elektrisch wegklapbare - al lijkt dat uren te duren - trekhaak stelt je in staat een extra gewicht van zomaar even 3,5 ton verder te trekken. Een cijfer waar de pickups van tegenwoordig graag mee flirten.

Hadden we trouwens al vermeld dat onze witte-woede SQ7 TDI het rooide met 12 l/100 km? Dat is maar 3 liter meer dan de Q7 3.0 TDI van een tijdje terug, en die doet het met een kleine 200 pk minder en bijna de helft aan koppeleenheden.

Underdog

Audi houdt het bewust discreet qua visuele aanpassingen op deze SQ7 TDI. Behalve wat logo's en extra witte onderdelen op ons testmodel zijn er vrij weinig dingen die je onderscheiden van een Q7 e-Tron. Zozeer zelfs dat het lijkt alsof de wagen zijn badge onder de grille wil wegmoffelen. Ook binnenin blijken de sportieve en dynamische aspiraties discreet. We zien een interieur dat vrij gelijk loopt aan dat van de gewone Q7. Geen afgezette sportstuurtjes of extra knopjes voor rondetijden. Het geheel krijgt zelfs een offroad-modus voor de luchtvering. Het fijnste moment is echter niet het zachte dichttrekken van de deur, wel het starten van de V8.

Die V8 geeft enkel bij koudstart te horen dat het om een diesel gaat, want eens hij wat minder fris heeft krijg je een dikke V8 roffel die je niet meer loslaat. Audi zorgt voor artificieel versterkt geluid dat wel, al krijg je dat vooral bij hogere snelheden te horen in het interieur. Wie de hele rijmodus in 'Dynamic' zet krijgt het hele arsenaal aan donderklanken te horen, al laat Audi de échte helse demonen liever aan de Range Rover Sport SVR.

Geldezeltje?

Heb je nog ergens een geldezeltje staan, dan kan je hopen dat die genoeg zijn best doet om de dik 120.000 kostende SQ7 TDI aan te kopen. Maar toch is hij een koopje, want zijn halfneefje, de Bentley Bentayga gaat liefst voor zowat het dubbele van dat bedrag de deur uit.

conclusie

Ja, de Q7 6.0 V12 TDI van destijds had nog indrukwekkender cijfers. Cijfers die destijds ongeëvenaard waren. Maar dat was ook de kostprijs. Deze SQ7 toont dat Audi ook voor een schappelijker bedrag een dikke kist op de weg kan zetten. Eentje waarmee je de bestuurder van de gemiddelde sportwagen op zijn plaats zet aan het stoplicht, terwijl je toch die aanhangwagen voorttrekt.