Rijtest: Mercedes-Benz GLC 220d (2022)

Vind je de C-Klasse wel een knappe verschijning, maar is hij zelfs als All-Terrain net niet hoog genoeg voor je modebewuste smaak? Dan kan je sinds 2015 een GLC halen bij Mercedes-Benz, een auto die de techniek van de C-Klasse huisvest in een populaire SUV-vorm. Populair genoeg voor een tweede generatie alleszins, want nu steekt de GLC voor het eerst helemaal in het nieuw. Daarbij volgt hij als vanouds niet alleen de technologische richtlijnen gezet door kleinere broertje C, maar ook het lijnenspel is op zijn zachtst gezegd gelijkaardig.

Twee gezichten

Ondanks de opvallende gelijkenis tussen de twee modellen, hebben de designers toch enige creativiteit in de nieuwe GLC weten toe te passen. Terwijl de achterlichten bijvoorbeeld nagenoeg identiek blijven, komen de voorlichten wel duidelijk uit een ander rek van het Mercedes-magazijn. Hun LED-stroken zoeken namelijk toenadering tot de grille, die voor de gelegenheid ook wat groter en anders gevormd is dan die van de C-Klasse. Ook het bumperwerk wijkt af, en dat geldt evenzeer intern afhankelijk van de uitrusting waarin je je GLC bestelt. Zo kreeg onze AMG-Line een dynamisch ogende kin, terwijl de Business- en Luxury Lines er wat ruiger uitzien. Hoe dan ook geldt dat de nieuwe GLC eerder een evolutie dan een revolutie is ten opzichte van de voorganger, en waarom zouden ze ook: generatie één was al best een knappe verschijning.

Image

Over de binnenzijde kunnen we korter zijn, want hoewel die er opmerkelijk anders uitziet dan die van de uitgaande GLC is de cabine wel op een haar na identiek aan die van de nieuwe C-Klasse. Lees er dus één van onze C-reviews op na en je weet al wat we gaan zeggen: het geheel ziet eruit als een S-Klasse-interieur dat net iets te lang in de wasdroger heeft zitten rollen. Dat maakt er niets minder dan een knappe verschijning van met zijn verlichte ventilatiepoorten en zijn subtiel gekantelde, rechtopstaande infotainmentscherm van 11,9 inch groot. Het haarscherpe display achter het stuur krijg je ook nog eens standaard mee, en dat meet zelfs 12,3 inch in diameter. Aan schermen dus geen gebrek, maar aan knoppen misschien wel. Vrijwel alles verloopt namelijk via aanrakingen, waardoor het goed afstemmen van het audiovolume bijvoorbeeld geen sinecure is.

1.200 kilometer

Ook onderhuids is de GLC helemaal mee met zijn tijd – al moeten zij die een zuiver elektrische aandrijflijn zoeken het voorlopig wel nog met een EQC op basis van de vorige GLC stellen. Verder staat iedere aandrijflijn wel in zekere zin onder stroom, van een trio aan competente plug-inhybrides tot mildhybride ondersteuning voor de verbrandingsmotoren. Onze GLC 220d valt in die laatste categorie, want hij combineert een 2.0-liter dieselmotor met een starter-generator voor wat elektrische boost. Op zijn piek produceert de aandrijflijn 197 pk en 440 Nm koppel, en met zijn 0-naar-100-sprint van 8 seconden valt hij in de categorie ‘meer dan vlot genoeg’. Mercedes geeft een verbruik op van 5,2 tot 5,9 l/100 km en dat blijkt allesbehalve gelogen: na een paar honderd kilometer gemengd gebruik verscheen er een mooie 5,6 op de teller… En een totale actieradius van pak ‘m beet 1.200 kilometer.

Image

Dat het mildhybridesysteem dus goed is in het besparen van brandstof, trekken we niet in twijfel. Het enige minpuntje is dat je daar af en toe wel wat responsiviteit voor moet inboeten. Zo schakelt die dieselmotor zichzelf maar al te graag uit, niet alleen bij het stilstaan maar ook bijvoorbeeld bij het uitbollen bij lage snelheden. Wanneer de auto voor je in de file dan net terug gas geeft, zit je met een vertraging van een kleine twee seconden voor het blok terug vermogen kan leveren. Dat maakt vooral filerijden een nog irritantere ervaring dan het anders al was geweest, al is er een eenvoudige remedie. In zijn sportstand is de aandrijflijn namelijk wat alerter en schakelt de motor minder snel uit. Als je de ‘Individual’-modus dus zo instelt dat de motor in ‘Sport’ en de rest in ‘Comfort’ staat, ben je wél soepel onderweg. Graag gedaan…

Haarscherp comfort

Wanneer er geen file is laten we alles wel het liefste in de ‘Comfort’-stand, want de GLC leent zich daar simpelweg het beste toe. Deze SUV is namelijk zo rustgevend dat je je al snel in een groter en duurder product van Das Haus waant. Enkel de optionele Airmatic-luchtvering durfde bij stevige oneffenheden toch even zijn kadans te verliezen, maar die heeft dan ook flink wat taken. In de ‘Sport’-modus plaatst die de hele koets namelijk wat dichter tegen het asfalt, en in de ‘Offroad’-stand gaat het geheel een paar trapjes omhoog. Die laatste modus is trouwens geen complete larie, want iedere GLC beschikt standaard over vierwielaandrijving.

Image

We moeten echter nog even terug naar die sportieve stand, want ook daar blies de GLC ons even van onze sokken. Als je die Airmatic-luchtvering aanvinkt, monteren de Duitsers namelijk ook een achteras die tot 4,5 graden kan meesturen. Dat komt niet alleen het parkeerwerk in de stad ten goede, maar tilt ook het bochtenwerk tot een ander niveau. Zelfs onze volkse 220d voelde daardoor lichtvoetig en enigszins sportief aan, terwijl hij op de snelweg toch niet overmatig nerveus reageerde op je stuurbewegingen. Ook bij deze GLC is Mercedes er dus als geen ander in geslaagd om een haarscherpe stuurinrichting te combineren met een comfortabele rijervaring.

Hoe je het bekijkt

Dat comfort gaat trouwens ook door in de cabine, want je vindt er zowel voor- als achterin voldoende ruimte voor de groter geschapen mens. De middentunnel is wel wat hoger, waardoor de eventuele middenste achterpassagier enigszins met de knietjes omhoog moet reizen. En over reizen gesproken: met een volume van 600 liter is de kofferruimte trouwens 50 liter groter dan die van zijn voorganger. Dat zegt je misschien niet veel maar dit waarschijnlijk wel: achterin is deze GLC in theorie meer dan een zesde ruimer dan de C-Klasse break. Dat moet steken voor liefhebbers van de klassieker gelijnde automobiel, al bieden we graag een tegenargument: een groot deel van die winst schuilt bij de GLC onder de laadvloer, en dat is ruimte die je in de alledag maar zelden aanspreekt.

Image

Ook het prijskaartje is waarschijnlijk eerder een argument voor het lagere model, want met 57.475 euro is de goedkoopste GLC toch een dikke 10.000 euro prijziger dan de goedkoopste C-Klasse break. Die laatste doet het dan wel zonder vierwielaandrijving en met een iets zwakkere motor, dus het is opnieuw een kwestie van hoe je het bekijkt. Moet het een GLC 220d zoals de onze zijn, dan kijk je tegen minstens 58.685 euro aan. Voor dat geld krijg je hem als Business Line met meteen 18-inchvelgen, parkeersensoren en -camera’s rondom, verwarmde voorzetels, halflederen bekleding en gewone cruise control. Daar kan een mens dus al mee buitenkomen.

Conclusie

De Mercedes-Benz C-Klasse is een fijne automobiel, en dat is voor zijn hoogpotige broertje niet anders. De GLC mag pronken met flink wat technologie die zowel zijn comfort en zijn sportiviteit als zijn verbruik ten goede komt. Zet daar een moeiteloos knappe styling en een mooie standaarduitrusting tegenover, en Mercedes is terug opgewassen tegen alle nieuwe X’en en Q’s die de andere Duitsers in de komende jaren in de strijd zullen gooien.