Rijtest: Honda Civic 1.5 VTEC CVT (2017)

Wat. een. gedrocht. Zo, dat is er uit. Want kon de Civic van enkele generaties terug nog schermen met een sensibel koetswerk kunnen we dat sinds de eeuwwisseling eigenlijk niet meer zeggen. Nummertje tien, die stelt Animefans niet teleur. Het resultaat van een origamikunstenaar los te laten op een blikje Red Bull terwijl hij er al zelf zo'n twee achterover heeft gekapt, anders kan je het bijna niet omschrijven. Want zowat elke hoek wordt geaccentueerd door een extra hoek en elke vouw heeft een extra vouw of spoiler.

Image

Het resultaat smaakt daardoor alvast even Europees als een gelakte levende inktvis op stok met wasabisaus. Maar goed, smaken en kleuren natuurlijk...

Zoals een Type-R

Belangrijker om weten is dat deze tiende generatie tot op de laatste vijs - nu ja - nieuw is. Met als centraal punt een modulair platform dat ook dienst zal doen onder de CR-V en toekomstige Accord. Een onderstel dat pocht met een toegenomen torsiestijfheid van 52 procent en een lager gewicht (16 kilogram). Daarnaast ook het einde van de torsieas achter, in de plaats komt een multilink met adaptieve demping. Straf, als je weet dat voordien de Civic al geen mak lammetje was.

Image

Het maakt ook dat de nieuwe vooral een rijdersauto is in het segment van de Volkswagen Golf, Ford Focus en Opel Astra. Met een exceptioneel rijgedrag en een sturing die zo uit een Type-R lijkt te komen. Schrap dat trouwens maar, want de stuurinrichting blijkt zo goed als uit de Type-R te komen dankzij een tandheugelsysteem met dubbele rondsels. Het zorgt er alvast voor dat de Civic blijft staan waarvoor Jan Modaal hem kent; een sportief karretje.

VTEC, yo

Het lijkt dan ook wat raar om een 1.5 benzine voorin te plaatsen met een CVT-transmissie. Vooral dat laatste moet roet in het sportief eten gooien, niet? Wel, dat valt heus mee. De continu variabele transmissie gedraagt zich namelijk als een reguliere automaat. Door te doen alsof 'ie schakelt afhankelijk van je pedaaldruk, net als bij Subaru dus. Het maakt dat Honda zowat het praktische aan het aangename wist te koppelen. Enkel onder zware belasting zie je de naald klimmen en hangen aan een hoog toerental. In het VTEC-gebied uiteraard, zoals het een goede Honda betaamt.

Image

Nog even over die 1.5 viercilinder turbobenzine; die is deel van een nieuwe familie waar ook nog een 1-liter driecilinder turbobenzine 's ochtends aan de ontbijttafel zit. Die driepot doet het met 129 pk, de 1.5 krijgt maar liefst 182 paarden ter beschikking. Evenwel goed voor een ietwat brave 240 Nm aan koppel. Waardoor je na 8,2 seconden de honderd aan kan tikken. Al voelt dat trager door de CVT. Het geteste verbruik van 7,8 l/100 km lijkt ons dan ook conform voor wat je in de plaats krijgt.

Afscheid van een vriend

Over plaats gesproken, de Civic kan nog steeds schermen met plaats, massa's plaats. Toe te kennen aan de groeispurt van maar liefst 13,6 centimeter. Zolang je maar over inzittenden spreekt, want het nieuwe platform haalt één van de meest ingenieuze systemen van Honda uit de Civic. Dat ging door het leven als Magic Seat en gaf je de mogelijkheid om het zitvlak van de achterste bank tegen de rugleuning te zetten en het geheel weg te klappen. Of in praktische termen; je kon een fiets gewoon via een achterdeurtje in je wagen steken.

Image

Het nieuwe platform heeft echter - zoals ongeveer alle platformen op de wereld - de brandstoftank onder die tweede zitrij, waardoor wegklappen niet meer aan de orde is. Een gemis? Ons inziens wel, want het gaf de sportieveling vroeger nog een praktisch kantje waar de concurrentie naar stond te kijken vanop een afstand.

Hits en missers

Vanop een afstand kan je ook best even de boordplank van de Civic bestuderen. Best minimalistisch vergeleken met de buitenkant behalve dan de instrumentencluster met een opbouw van drie elementen. Rechts daarvan het scherm om het Honda Connect 2-systeem te besturen. Eentje waar gewoonweg alles op zit. Van een navigatiesysteem tot Apple Car Play. Daaronder een vak met plaats voor een inductielader. Moest je toevallig een inductiesmartphone hebben...

Image

Achter het gehele systeem verbergt Honda ook een rits aan veiligheidsnufjes. Standaard spreken we over een noodremhulp, adaptive cruise control en rijstrookassistent. Klim je op de uitrustingsladder dan komen daar nog een achteruitrijcamera met Cross Traffic-assistent en een blindehoekwaarschuwing bij. Of hoe de Japanner alvast niet met onderdoen voor den Duits. Straf; snufjes zoals een head-updisplay kan je dan weer niet verkrijgen op de Civic. En de passagiersstoel, die staat op een door de Honda-ingenieurs gekozen hoogte, want een verstelling is er niet. Het wordt dan nog een stapje lolliger als je weet dat in de hoogste uitvoering stoelverwarming achteraan dan weer wel present tekent. Rare keuzes die Honda heeft gemaakt.

Koopjeshoek

Zoals het een goede Japanner betaamt vallen er geen opties te rapen op de Civic. Wat je krijgt hangt volledig af van het uitrustingsniveau. Waardoor je klare kijk hebt op de prijzen. Om te starten; 21.490 euro voor de 1-liter driecilinder met manuele zesbak. De door ons geteste versie met 1.5, CVT en Prestige-uitvoering klokte af op 31.890 euro. Waarbij je enkel nog 600 euro extra kan aftikken als je per se een ander kleurtje over de carrosserie wilt hebben.

Image

Het is een prijssetting waarmee Honda alvast geen potten gaat breken. In die zin dat de sommen mooi in lijn liggen met wat de concurrentie vraagt. Waardoor klanten niet richting de Honda-dealer zullen moeten afzakken om een koopje te slaan.

Conclusie

Met decennia aan ervaring op de teller voel je dat Honda door heeft hoe een hatchback te bouwen. Alleen kan je de tiende generatie Civic nog moeilijk een hatchback noemen. Eerder een crossover... tussen een sedan en een gedeukt blikje in de goot. De Japanner moet het daardoor vooral van zijn rijgedrag hebben maar heeft in Europa weinig andere uitgesproken kwaliteiten om kopers over de streep te trekken. Toch maar zo'n saaie Volkswagen Golf dan?