Rijtest: Ford Focus 1.6 TDCi

Uiteraard wil Ford door één model voor de hele wereld te ontwikkelen kosten besparen. Daardoor zouden ook de nieuwgebruikte technologieën beschikbaar worden voor een breder publiek, omdat Ford de aankoopprijs laag kan houden. Over die technieken kan je meer lezen in de rij-impressie met de Focus. Wij houden het bij de vermelding van de aanwezige rijhulpen op onze diesel in Titanium-uitvoering. Zo vonden we het knopje van de Park Assist erg onhandig geplaatst in de middenconsole. Het systeem werkt echter wel naar behoren, hoewel wij als geoefende bestuurder wel sneller de parkeerplaats afscanden. Het systeem blijft en rijhulp, zodat het wat zoeken blijft naar de juiste dosering van het gaspedaal als het systeem je gebiedt achteruit te rijden.

Compromissen sluiten, daar ging het om. Die liggen echter elders dan verwacht. Want waar de concurrentie een keuze maakt tussen comfort of dynamiek, weet Ford in de Focus beiden te combineren. Bochten worden zonder vrees aangesneden, terwijl beschadigde wegen weinig afdoen aan het comfort in de wagen. Daarbij is het elektronisch bekrachtigd stuur een zege. De communicatie tussen wielen en stuur zit goed, zodat je zelf tijdig merkt waar de grenzen liggen. De nieuwe Focus is daardoor niet beter dan zijn voorganger, wel is het zo dat Ford erin slaagt de kwaliteiten van die voorganger met meer gemak neer te zetten. De pook schakelt ook in onze testwagen sportief en snel.

Het interieur van de Focus werd volledig hertekend. Daardoor krijgt het entertainmentsysteem een nieuwe plaats toegewezen. Daarover zijn we nog steeds niet helemaal tevreden. Invoeren van bestemmingen in de navigatie is een kwestie van wennen, maar het 7 inch scherm is gewoon te klein voor al de info die het wil weergeven. Goed dat de aanwijzingen ook worden weergegeven in de display tussen de tellers, want anders zou je meer dan eens verloren lopen op het kaartje. De knoppen op het stuur zorgen ook voor de nodige drukte. Ze zijn mooi ingedeeld in vier zones, maar de onderste twee zones zijn moeilijk te hanteren. Laat net daar de bediening van de cruise control/begrenzer en het audiosysteem zitten. De bovenste knopjes zijn dan weer wel handig en laten je toe om door de menu's van de boordcomputer te scrollen, zonder je handen van het stuur te moeten nemen. De boordcomputer heeft een handig samenvattend scherm, waarop je zowel radius, verbruik, huidig verbruik als tripafstand kan aflezen. Deze zaken zijn ook allemaal apart terug te vinden in het menu van de boordcomputer. Hoe ecologisch je rijdt, wordt weergegeven aan de hand van bloemblaadjes. Wie écht zijn best doet, kan een virtuele beker winnen for what it's worth. De gekozen materialen in de Focus zijn erop vooruitgegaan tegenover de vorige generatie. De zetels zitten prima en zien er eveneens goed uit. Enkel het namaak aluminium op de originele handrem voelt wat klef aan. Wie vooraan zit heeft het meeste been- en hoofdruimte, al is het achteraan ook goed toeven. In de achterdeur en naast de achterzetel vinden we kleine bergvakken, handig voor een fles water of je gsm.

De kofferruimte ligt in de middelmaat met zijn 363 liter. Wie de achterbank neerklapt kan 1.148 liter kwijt in de Focus. We merken wel op dat de kofferbekleding en afdekking van het reservewiel niet mooi op elkaar aansluiten, waardoor kleine voorwerpen zich lekker kunnen verstoppen. Het rijgedrag mag dan wel spek voor onze bek zijn, het design van het koetwerk zorgt voor meer discussie. Ford paste het Kinetic Design toe op de Focus. Resultaat is een wagen die dezelfde daklijn beoogt als de Fiesta, terwijl de koplampen nog trekken vertonen van de vorige Focus-generatie. We kunnen hem wel smaken, de aanblik komt best wel vertrouwd over. De achterzijde heeft nog het meeste aandacht, want de welvingen zijn er van het type dat je tweemaal bekijkt alvorens een oordeel te vellen. De achterlichten lopen over de flank, waar zijn voorganger koos voor een verticale opstelling. Met die vernieuwde daklijn maakt de Focus ook weer de verbinding met de eerste generatie, al dateert die nog van de New Edge strekking.

Onder de kap van de felgele Focus een 1.6 TDCI instapdiesel met 95 pk. Op termijn brengt Ford nog een ECOnetic-variant uit. De grotere TDCi met 163 pk en de 180 pk sterke Ecoboost-benzinemotor kwamen al aan bod in onze impressie. Vanwege die hoge beschikbare vermogens was er de vrees dat de 95 pk uit deze testwagen onvoldoende zouden zijn om wat schwung aan de wagen te geven. Hoewel de hernemingen iets minder bleken, zorgt de 1.6 diesel toch voor genoeg trekkracht om vlot mee te kunnen met de rest van het verkeer. Een 0-100 tijd van 12,6 seconden is niet mee uit te pakken op café, al doen zijn concurrenten niet beter. Ook voelt het optrekken wel lekker en niet langzaam aan. Wie meer wil, moet zich wenden tot de 1.6 TDCi met 115 pk of de 2.0 TDCi met 136 of 163 pk. De uitstoot van de 1.6 TDCi 95 pk bedraagt evenveel als die van de 115 pk versie.

De nieuwe Focus sluit geen compromissen, hij drukt zijn kwaliteiten enkel verder door. Geen idee hoe de Amerikaanse consument daarop reageert maar wij zijn alvast te vinden voor zijn prettig rijgedrag. Anderzijds zijn we blij dat we ín de wagen konden vertoeven, want de Focus is niet dadelijk een wagen die je in je garage stalt om naar te kijken. Dat de wagen beschikbaar is in een aantal hippe kleuren, laat zien dat Ford ook wel eens wat anders wil dan dat saaie grijs op onze wegen. Drukte is dan weer een woord dat interieur -met de lijnen op de taille- en het interieur -met de knopjes op het stuur- verbindt. Al is dat een kwestie van smaak. Toch zetten wij ons geld op de Focus Clipper, omdat deze de rijeigenschappen van de hatchback weet te combineren met de ruimte van een break.

Tekst & foto's: Sven Geiregat

Met dank aan Ford Belgium voor de testwagen