De vorige generatie Civic was gewaagd, om het zo te zeggen. De leuke details die de achtste generatie zo speciaal maakten zijn spijtig genoeg verdwenen. Geen raketgeschapen deurklinken meer. Geen driehoekige uitlaten. Deze zijn stuk voor stuk vakkundig verwijderd en vervangen door traditionelere exemplaren, allemaal in de naam van de aerodynamica.

Toch behoudt deze negende generatie Civic nog een groot aantal stilistische kenmerken van zijn voorganger, met name de gespleten achterruit en de vlijmscherpe lichtblokken. Al heeft de strook waar de koplampen zich op bevinden een dikkere onderlip gekregen, toch zijn ook hier geen revolutionaire veranderingen doorgevoerd. De dikke LED-streep boven elk mistlicht had iets fijner gemogen, maar echt misstaan doet het niet.

Aan de achterzijde is meer veranderd. Nu de remlichten door de gesplitste achterruit lopen heeft deze ineens een pak meer bestaansrecht dan bij zijn voorganger.  Zoals eerder gezegd zijn de driehoekige uitlaten verdwenen en vervangen door verborgen exemplaren. We vonden ze wel iets hebben op de vorige generatie, maar ’t is niet dat we ze missen bij de deze. Hij is er alvast een stuk volwassener door geworden.

Bij de lancering in Frankfurt kreeg Honda veel tegenwind over het uiterlijk, velen hadden iets radicaal anders verwacht na de vorige. Ze omschreven Honda als “lui” en “inspiratieloos”. Toch bleken de meesten van deze criticasters zich uitsluitend te bevinden op het internet, want tijdens onze testweek was er bijna geen sprake van echt negatieve reacties. “Mooi, maar het blijft een Johnnybak” hoorden we wel vaak. Al is hij ettelijke malen volwassener dan zijn voorganger, dat Johnnybak-gedoe blijft hem wel achtervolgen. Op zich is daar zeker niets mis mee, al is dat imago net niet wat de meeste mensen zoeken in een auto.

De cockpit is helemaal opnieuw opgebouwd rond de bestuurder, aldus Honda. Alles is makkelijk bereikbaar als bestuurder, maar een echt ‘built around me’ gevoel roept het niet op. De tellerpartij is, net zoals met de rest van de wagen, iets traditioneler geworden nu hij uit drie fraaie cirkels bestaat. Centraal staat de tachometer omgeven door de olietemperatuur en het brandstofpeil. Boven het stuur tegen het raam aan zien we net zoals bij de vorige Civic de digitale snelheidsmeter. De gekleurde balkjes aan diens zijkanten geven aan de hand van hun kleur aan hoe ecologisch je aan het rijden bent. Rechts staat nog een multifunctioneel scherm waar een klok, verbruik of media informatie op getoverd kan worden.

Starten doe je met de grote rode knop rechts van het stuur. Bij de vorige generatie was dit links. Die plaats is nu ingenomen door een ‘Econ’-knop. Indien ingeschakeld past deze laatste enkele parameters van de wagen aan (zoals airco) om een gunstiger verbruik te bekomen.

Onze Civic uitgerust in het ‘Executive’ niveau heeft alles, maar het is niet allemaal even makkelijk te bedienen. De adaptieve cruise control en limiter moeten beiden ingeschakeld worden met de vaag betitelde ‘main’ knop om te beginnen. Ook het veranderen tussen dagteller en totaalteller vergt een vijf keer meer op een knop duwen dan eigenlijk nodig moet zijn. Er is genoeg plaats op de verschillende schermen om de andere teller permanent een plaatsje te geven.

Honda zegt de nieuwe cockpit te hebben ontworpen naar dat van een gevechtsvliegtuig. In dat opzet zijn ze zeker geslaagd, al komt dat dus spijtig genoeg de ergonomie niet ten goede.

Het navigatiesysteem kan eigenlijk ook pakken beter geïntegreerd worden in het dashboard. Nu lijkt het rechtstreeks uit een catalogus van de elektrowinkel in het dashboard gegooid, en dat is iets wat we niet meer verwachten in 2012 bij een auto van  35.000 euro. Erg mooi vormgegeven is de interface overigens ook niet, maar hij doet zijn werk wel. Iets meer gebruiksvriendelijkheid en afwerking hadden hoe dan ook  het interieur van deze Civic zeker geen kwaad gedaan.

De lederen zetels die standaard tot ons Executive niveau behoren zitten uitstekend en bieden een meer dan degelijke lendensteun. Het is zeker geen straf om een hierin vervoerd te worden.  Het ingenieuze Magic Seats-systeem is ook nog steeds aanwezig. Met dit systeem kunnen de zetels op verrassende wijzen worden gepositioneerd om grotere voorwerpen mee te nemen. Zo kan de achterbank plat worden gelegd door aan één hendel te trekken. Deze schuift dan ook automatisch het zitvlak naar onderen om zo een vlakke laadvloer te bekomen. Voor voorwerpen met vreemde afmetingen kan je ook nog altijd het (opgeplooide) zetelgeheel naar boven klappen. Kan je nog volgen? Nee? Wees gerust, toen we het voor de eerste keer lazen wij ook niet. Hopelijk maken de foto’s in de galerij alles duidelijk.

Deze nieuwe Civic is in tegenstelling tot zijn voorganger trouwens ook alleen maar als vijfdeurs te bestellen. De achterste deurklinken zijn weggewerkt in de C-stijl net zoals bij bijvoorbeeld de Alfa Romeo Giulietta. Niet erg, want het is niet dat hij er minder dynamisch door gaat uitzien, en de extra bruikbaarheid is altijd mooi meegenomen.

Onder de kap Honda’s nieuwe 2.2 i-DTEC met 150 pk en 350 Nm. Een 2.2 met maar 150 pk zeg je? Je hebt gelijk als je vindt dat dit niet meer cijfers zijn die thuishoren in het jaar 2012, maar er is een verklaring voor. Een van Honda’s filosofieën bij grote dieselmotoren is dat een grote motor een pak minder hard moet werken dan een kleine 1.6 bij dezelfde belasting. Hoeveel Honda zelf nog achter die mening staat is nu de vraag, tegen 2013 komen ze immers zelf met een 1.6 diesel uit.

Hij laat wel correcte waarden optekenen, deze 2.2 viercilinder. Met een CO2-uitstoot van 115 g/km en een opgegeven gecombineerd verbruik van 4,2 l/100km stoot hij niet al teveel milieuactivisten tegen het hoofd. Die 4,2  l/100km is misschien iets te optimistisch berekend, want wij haalden tijdens onze testperiode slechts een getal rond de 5,9 à 6,1 l/100 km.

Bij het starten en het stationair draaien komt de motor nogal ongeraffineerd over, sommige inzittenden durfden zelfs een vergelijking maken met een tractor. De motor behoort inderdaad niet tot de stilsten, maar dat is hem vlug vergeven eenmaal je aan het rijden bent. Onze Executive spurt in 8,8 seconden van stilstand naar 100 (Sport: 8,6, Comfort: 8,5) en ophouden doet hij pas bij 217 km/u. Mooie getallen die ervoor zorgen dat je dikwijls als eerste weg kan zijn. Vooral bij hernemingen op de autostrade laat de 350 Nm zich goed voelen en heb je nooit het gevoel dat je niet mee kan.

De ophanging is stijver geworden tegenover de vorige generatie, zelfs stijver dan de vorige Type-R, maar een echte bochtenpakker is het nog steeds niet. In slingerende bochten durft de dieselneus wel eens te zwaar overkomen. Sommigen vinden de besturing te licht, maar dat schrijf ik eerder toe aan persoonlijke voorkeur. Overigens hebben we wel complimenten voor de manuele zesbak die uiterst fijn schakelt. Een automatische variant ontbreekt, maar daar gaan we zeker niet om rouwen.

Onze testwagen was ook uitgerust met het Advanced Safety Pack (1.990 euro). Dit omvat onder andere Honda’s Collision Mitigation Braking System (CMBS). Het bekt minder goed dan pakweg Volvo’s City Safety systeem maar het doet zijn werk evengoed, al dan niet op een andere manier. Bij het naderen van een obstakel (boven 15km/u) begint het systeem bij een afstand van 3 seconden waarschuwingen te geven. De volgende stap is de aandacht van de bestuurder trekken door drie trekken aan de gordel te geven en lichtjes te remmen. Bij de laatste stap − die hopelijk nooit moet worden geactiveerd −gaat de wagen met nagenoeg alle kracht remmen en worden alle gordels opgespannen. Mocht er zich toch geen botsing voordoen wordt het systeem gedeactiveerd en werkt de wagen terug zoals tevoren.

De optielijst is extreem kort en biedt niet veel configuratiemogelijkheden. Een Civic 2.2 i-DTEC begint met het Comfort uitrustingsniveau aan 24.290 euro. Gaan we twee trappen hoger naar onze Executive komen we ineens al aan een 30.390 euro. Een navigatiesysteem met harde schijf en het advanced safety pack (Adaptive Cruise Control, Collision Mitigation Brake System) was als gecombineerde optie van 4.190 euro op onze testwagen aangebracht. Een stevige totaalprijs, maar je krijgt er wel een goed uitgeruste Japanse hatchback voor terug.

Tekst & foto's: Nathan Gevers
Foto's achterbank: Honda

Met dank aan Honda België voor de testwagen