Rij-impressie: Volvo XC90 D5 (2015)

Zo eens om de zoveel jaar komt een constructeur met een wagen naar buiten die meer moet doen dan enkel fris op je netvlies vallen. Het moet een model zijn dat uit de warme bakermat groeit, geliefkoosd en opgevoed door de meest pientere ingenieurs, met een statement naar de toekomst. Laat dat net zijn wat deze tweede generatie XC90 is voor Volvo, een halo car die drie jaar in ontwikkeling is geweest met een budget van maar liefst 8,2 miljard euro. Niet alleen dat, de XC90 moet ook een eigenzinnig Zweeds antwoord bieden op de populaire premium SUV met veelal een Duitse vlag op haar paspoort.

Grootvader in de kist

Met de nieuw gelanceerde XC90 in 2002 zat Volvo 'er boenk op'. Want het wist als geen andere de ruimte en proporties van een SUV te vervatten in een uiterlijk dat wat weg had van je trouwe viervoeter die al jaar en dag de krant 's ochtends aan je voet komt brengen om daarna te vragen voor een aai over zijn kruin. In een wereld vol m'as-tu-vu SUV's met in your face styling en velgen die groter waren dan de gemiddelde satellietschotel laveerde de XC90 als een zachtaardige bebaarde grootvader met bromstem en vriendelijke twinkel in zijn ogen over de baan.

Image

Die grootvader werd echter in zijn kist gehesen, want het sympathieke is wat vanaf de tweede generatie. De nieuwe XC90 staat een stuk agressiever op z'n pootjes. Niet alleen dat, de nieuwe generatie doet geen moeite om z'n proporties te verbergen. Meer nog, hij accentueert ze zoals een Viking angst inboezemt door de hoorns op z'n helm. De corpulente grille met doorspiest Volvo-logo, de agressieve lichten met een dagrijlichtsignatuur dat hint naar de hamer van dondergod Thor en de uit de kluiten gewassen wielkasten die voortaan schoeisel tot 22-duims kunnen herbergen. Deze Zweed weert den Duits niet, hij lust ze rauw.

SPA, het zuivere chassis

Visueel een serieuze stap dus tegenover de vorige generatie. Al is dat niet zo moeilijk, want die draaide zo maar eventjes 12 jaar mee, een eeuwigheid in autoland. Echter zit er nog een reden achter de nieuwe styling. Het grootste gerief van Volvo kreeg namelijk een serieuze groeispurt langs alle richtingen. Desalniettemin schudt de XC90 met D5-motorisatie zo maar eventjes 200 kilogram van zich af. Dat dieet kan je toeschrijven aan zo ongeveer het belangrijkste aan heel dit nieuwe vlaggenschip, het gloednieuwe platform.

Image

Dat luistert naar de Scalable Product Architectuur-benaming (afgekort tot een ietwat politiek getinte of waterige SPA) en is een modulair platform dat dienst zal doen onder alle toekomstige Volvo's van een bepaalde grootteorde. Denk dan aan de S60, V60, V70, S80 en - vlaggensedan in wording -S90. Het is dus van uitermate belang dat het chassis kan opboksen tegen wat we gewoon zijn van de Duitse premium merken.

V6's voor dinosaurussen

Voor we daar een antwoord op bieden moeten we eerst eens de motoren onder de loep nemen. Hoewel het visueel een beer van een wagen is geworden, schuilt er een minder vervaarlijke inborst onder de motorkap. Vraag je naar een V6 bij de dealer, dan word je met een schop onder de kont naar de deur gewezen. Het zijn namelijk allemaal viercilinders die de plak zwaaien in de keuzelijsten.

Image

Vrees echter niet voor zwakzinnige prestaties. Neem nu de D5, voordien een 2.4-liter vijfcilinder diesel die in staat was om 200 pk en 420 Nm koppel op te wekken in ruil voor een normverbruik van 8,3 l/100 km en een CO2-uitstoot van (hou je dennenboom vast) 219 g/km. Voortaan staat D5 synoniem aan een 2.0-liter viercilinder met twee turbo's, 225 pk, 470 Nm en groene waardes van 5,8 l/100 km en 152 g/km. Echt boomknuffelig warm wordt het met de T8-uitvoering, een plug-inhybride met 400 pk en een CO2-uitstoot van 49 g/km.

De nieuwe wereld

De diesel laat zich alvast gezapig door de acht versnellingen van de Geartronic-automaat varen zonder moeite te doen om het uiterlijke sportieve karakter kracht bij te zetten. Net zoals voordien (en zelfs met die 200 kilogram minder) is zo'n XC90 diesel dus geen sprint- of hernemingsbom. Niet vlot, wel uitermate comfortabel. Daarvoor hoef je trouwens heus niet de luchtvering aan te vinken. Wij deden het zonder en kunnen niet anders dan concluderen dat het regulier ophangingsgerief knap zijn werk doet in samenwerking met het chassis.

Image

Wel hebben beide componenten last met de omvang van de XC90. Want je kan nog zoveel werk verrichten als ingenieur, het blijft een hoogpotig voertuig met een lengte van bijna vijf meter. Vooral de remmerij heeft last van veelvuldig stevig remmen en terug optrekken. Gemaakt om de weidse zeeën te verkennen, niet om de binnenrivieren af te varen, deze XC90.

Zintuigen

Die verkenningsdrang merk je trouwens ook aan het interieur. Want dat baadt in lederige luxe en comfort. Zijn afwerkingsmeerdere moet hij nog altijd erkennen aan de Duitsers genre Audi Q7, Porsche Cayenne en BMW X5, maar Volvo heeft fraai werk neergezet. Daarbij zit het hem in de details. Zo krijg je een pook met kristalglas van Zweedse glasmaker Orrefors, een diamanten-design voor start- en volumeknop en een Zweeds vlagje vastgenaaid aan de passagiersstoel. Enkel de Köttbullar gehaktballen ontbreken nog.

Image

Centraal op het minimalistische dashboard prijkt het Sensus-infotainmentsysteem, een 9-duims tablet-achtig aanraakscherm dat zich laat bedienen als een 'best of' Android en IOS. Puur qua gebruiksgemak misschien wel het meest doordachte systeem dat we ooit in een auto hebben gezien. Binnen de kortste keren swipe en scroll je door de Sensus alsof je al jaren in de XC90 rondtoert.

AmeriDuits getint

Volvo laat er geen twijfel over bestaan; op jaarbasis wilt het Zweedse merk 80.000 exemplaren slijten waarvan een derde de oversteek moet maken naar Noord-Amerika. Dat verklaart ook de Amerikaanse afmetingen en uitvoeringen. Minder Amerikaans zijn de prijzen, want die zouden zo door Duitse boekhouding kunnen zijn verzonnen. Volvo is namelijk nogal karig met de standaarduitrusting.

Image

Toegegeven, voor 51.400 heb je er ééntje, maar dat is een voorwielaangedreven instapversie zonder navigatie. Interessant wordt het pas bij de vierwielaangedreven Inscription- of R-Design-variant. Vink je daarbij nog wat opties aan, dan rolt de prijs snel over de 70.000 euro. Een vlaggendrakkar heeft nu eenmaal zijn prijs.

Conclusie

Lang hebben we er op moeten wachten, op de tweede generatie van de XC90. Gelukkig kan hij de verwachtingen inlossen. Nog steeds veilig zoals een Zweed gekoppeld aan een oase van rust binnenin. Enkel de Amerikaanse afmetingen doen ons twijfelen aan het bestaansrecht van de XC90 op Belgische bodem. Toch op zoek naar een mastodont vol luxe, ruimte en een opvallend uiterlijk? Je hoeft niet langer meer bij Audi te shoppen voor de Q7.

Met dank aan Volvo Vermant Mechelen