Mijn beste herinnering aan de Trans Sport dateert uit 1993, toen de wagen door Noordkaap werd gebruikt voor de hoes van hun single "Het zou niet mogen zijn". De wagen stond volledig in profiel afgebeeld waarbij de originele opbouw, met enkel één volledig metalen stijl tussen de ruiten direct opviel.

De concept car die vooraf ging aan de Trans Sport ging echter nog een stapje verder. In 1986 stelde GM een ruimtewagen voor waarbij de achterste portieren het schernier bovenaan kregen. Zo creerden ze een Gullwing-deur en tegelijk een immense instapopening voor de inzittenden. Toch leek de wagen erg vloeiend vanwege zijn lage dakhoogte. De voorruit zelf boog zich over de passagiersruimte als was het een helicopter compartiment. De A-stijlen werden achter de ruit verborgen, zodat één groot geheel werd waargenomen tot aan de B-stijlen. De achterlichten kregen kleurindicaties; rood voor stoppen, oranje voor afremmen, en helder als backup.

Binnenin de concept car plaatste men een Cathode Ray Tube waarin de instrumenten vervat zaten. Een scanner, die de afstand tot het achteropkomende verkeer mat, verving de achteruitkijkspiegel. De bediening van de elektronische versnellingsbak bevond zich in de armsteun. Onder de kap bevond zich dan weer een niet-productierijpe 2.9 V6 met 235 pk.

Tegenover het stukje hierboven lijkt de productieversie van de Trans Sport maar slappe koffie. Toch werden een aantal kenmerken uit de concept car overgenomen. Dat paste mooi in het idee van Pontiac om weer productiewagens te gaan bouwen die erg dicht bij hun aparte concept cars lagen.Toch was het nog steeds een erg aparte en futuristisch ogende wagen en laat dat misschien net zijn wat de wagen minder interessant maakte voor de klant. Hij kreeg een space frame-chassis en een aantal niet-dragende onderdelen werden uit composietmaterialen opgebouwd.

De motor van dienst werd een 2.3 benzinemotor bij ons en een 3.1 (120 pk), 3.4 of 3.8 (170 pk) (allen in V6-vorm) voor de USA. In de USA was hij beschikbaar als Chevrolet Lumina, Oldsmobile Silhouette en Pontiac Trans Sport. De wagen werd als dynamische minivan gepromoot, waar concurrent Chrysler de Voyager meer als volumestouwer in de etalage zette. In Europa was de markt happiger op een iets dynamischer gevormde monovolumer omdat Renault met de Espace het pad al geëffend had.

De Trans Sport werd in de USA ook als GT aangeboden, daar kreeg hij de 3.8 V6 motor als standaardmotorisatie. De Trans Sport SE onderscheidde zich dan weer van een gewone Trans Sport vanwege een monochroom gelakte carrosserie, waar de gewone variant tweekleurig was.

In 1994 werd een facelift uitgevoerd, waarbij de scherpe neus 76 mm verloor en een pak stomper werd. De futuristische look werd daarmee de grond in geboord, al leek de Amerikaanse klant dit wel te smaken. Op dat moment werd ook een elektrisch openglijdende achterdeur als optie beschikbaar.

In 1997 bedacht General Motors een tweede generatie voor de Trans Sport. De eerdere voornemens om een dynamische minivan aan te bieden werden overboord gekieperd. In de plaats kwam een volumewagen die meer leek op zijn concurrent, de Chrysler Voyager. De crash tests voor deze wagen waren erg negatief, omdat bij een botssnelheid van 64 km/u ernstige schade werd vastgesteld.

In Europa werd hij ook weer ingevoerd, zij het dan als Chevrolet Trans Sport (om nog maar even een wissel in merknamen te gebruiken). De wagen werd in twee lengtes gebouwd, de korte variant was hier bekend als Opel Sintra.

Die wagen werd voor Opel geen succes, vanwege zijn te grote motorisatie. Ook de introductie van een (fiscaal onvriendelijke) diesel bracht geen soelaas. Om je een idee te geven, de productie van de Trans Sport en Sintra voor Europa werd stopgezet in 2005 en het duurde nog tot 2007 alvorens de opgebouwde stock uitverkocht was. Qua betrouwbaarheid viel deze wagen ook tegen, de Sintra behaalde in een JD Power-onderzoek naar klantentevredenheid de 182e plaats op 182 deelnemers, voor wagens gekocht tussen augustus 1998 en augustus 1999. En daarmee gebruiken we een erg negatieve noot om een artikel over een in oorsprong futuristische wagen te beëindigen.

Cynisch is dan ook onderstaand filmpje uit 1991 waarin de Trans Sport van de eerste generatie door JD Power op de eerste plaats gezet wordt...