Rijtest: Ssangyong Rodius 2.0 eXDi 155

De Ssangyong Rodius staat vooral bekend als de lelijkste auto op onze wegen. Maar hij is meer dan dat en dat mochten we zelf ervaren tijdens onze rijtest. Dat hij niet moeders mooiste is, is wel duidelijk. Ook bij de nieuwste generatie zijn nog niet alle scherpe kantjes eraf geveild, al valt het al iets beter mee. De bedoeling van de eerste generatie was overigens om de luxe van een yacht te vatten... Het is vooral de combinatie van de neus en de vele overbodige lijnen op de achterkant die hem geen streling voor het oog maken.

Image

moet er nog chroom zijn?

Vooraan zien we op elk hoekje en kantje wel een chroomlijntje, terwijl de richtingaanwijzers wat vreemd in de koplamp zijn geplaatst, met name bovenaan. Dat het met het profiel niet helemaal goed lijkt te zitten komt omdat we met een auto van 5,130 meter lengte te maken hebben. Ssangyong profileert hem als een crossover, wij zien vooral de grootste MPV in die zin. De gesplitste achterste ruit in de zijkant heeft plaats gemaakt voor een ruit die overloopt in de koffer. Daardoor oogt de auto iets minder als een lijkwagen en lijkt het minder dat er een stukje bovenop werd gebouwd. Toch wil de Ssangyong zich nog steeds spiegelen aan de R-klasse, al spelen ze beide op een verschillend publiek.

Image

acceptable in the '90s

Stappen we in, dan kijken we op een dashboard dat bestaat uit een setje harde plastics, afgewerkt met namaakcarbon. Niet meteen de meest huiselijke sfeer, al kan je er wel aan wennen. Ssangyong kiest voor een centraal opgestelde 'Supervision' tellerunit, in combinatie met een digitale snelheidsweergave net voor het stuur. Verder slorpt de grote display alle plaats en aandacht in de middenconsole op. Dat heeft zo zijn voordelen, want Ssangyong maakt weinig gebruik van extra knoppen. De knoppen die wel gebruikt worden, staan dan weer wat moeilijk opgesteld, zo kan je best geen drankje in de drankhouder zetten, want dan kan je nét niet aan de knop voor de voorruitontwaseming.

Image

Laat je trouwens niet misleiden, ondanks de grote display was er geen navigatiesysteem (optie, 1.190 euro) aanwezig op onze testwagen. Verder ervaren we het gemis aan automatische dingen; geen automatische ruitenwissers, geen automatische koplampen, geen comfort touch op de richtingaanwijzers,... maar wél een stuurverwarming. En hoe rudimentair ook, dat maakte voor ons veel goed in de eerste koude dagen van het jaar. We merkten daardoor ook op dat het niet eenvoudig is om zulk een grote wagen warmgestookt te krijgen, ook al hebben de achterste inzittenden een aparte verwarming die je van voorin kan bedienen.

Image

zeeën en lacunes

Aangezien deze auto zo groot is en vooral is afgestemd op vervoer van grote gezinnen, vonden we het gek dat Ssangyong nog steeds geen gebruik maakt van schuifdeuren achteraan. Verder zien we de originele opstelling van de zitrijen. De tweede zitrij bestaat uit twee aparte zetels, voorzien van armsteunen en met een zee van ruimte tussenin. Het is pas op de derde rij dat er drie zitplaatsen te vinden zijn. Handig is dat de rijen over rails naar voor en achter kunnen schuiven, minder handig is dat de achterste zitrij niet volledig wegklapt en vooral dat ze niet in twee delen wegklapt. We slaagden erin om een fiets te vervoeren zonder iets te moeten aanpassen aan de tweede zitrij, had de achterste rij in delen neerklapbaar of demonteerbaar geweest, dan konden we nog wat extra volk - of zelfs fietsen - meenemen. De middelste zetels kunnen ook niet voorovergeklapt worden. Klap je ze achterover, dan creëer je een slaapbank.

Image

maar het wordt beter

De link naar de Mercedes-geschiedenis is er nog steeds, de parkeerrem duw je nog in met je voet. De automaat werd wel gewisseld, tegenwoordig is er een pook in de middentunnel. Ook de motor is tegenwoordig van eigen makelij, waar vroeger trots werd geadverteerd met 'Powered by Mercedes'. De 2.0 e-XDi is met zijn 155 pk krachtiger dan hij lijkt. Hij is dan ook goed in staat om de 2 ton zware Rodius te verplaatsen zonder zichzelf uit te putten. Bij het optrekken laat de motor zich fel horen. Tegelijk is de motor erg rustig onder gelijkmatige snelheid, ook bij hogere snelheden. Dat de Rodius wel wat gewicht meesleurt, merken we aan het verbruik, dat met 9,5 liter niet van de poes is. Met een tankinhoud van 80 liter blijf je toch nog steeds een goeie 840 kilometer onderweg.

Image

Het rijgedrag van deze 5,1 meter lange en 1,8 meter hoge wagen is wat je ervan zou verwachten, al is dat niet zo erg. De bewegingen van de wagen herinneren je er telkens aan dat je niet met een klein stadskarretje onderweg bent, zonder echt storend te worden. Wel wat bevreemdend is het grote stuurwiel, niet zelden moet je jezelf corrigeren middenin een bocht of bij het afslaan. Het sturen zelf verloopt wat vaag. Dat komt allemaal door de opbouw van de Rodius. Het chassis is een ladderchassis dat hij leent van de Actyon Sports en de Rexton.

Image

steeds beter

Het beste van deze Ssangyong is misschien zijn prijskaartje. De Rodius begint op 21.990 euro, een prijs voor dewelke je bij de concurrentie een Renault Scénic of in het beste geval een Chevrolet Orlando koopt, ruimtegewijs is er geen enkele andere wagen die zo dicht in de buurt komt qua prijzen. Behalve de instapversie - door Ssangyong steevast Crystal genoemd - is er ook nog een Quartz- (25.990 euro) of een Sapphire-uitrustingsniveau (28.990 euro). In België wordt enkel de 2WD-versie ingevoerd in combinatie met de manuele versnellingsbak, wie voor de automaat kiest (+2.000 euro) kan ook opteren voor vierwielaandrijving.

Image

conclusie

De Rodius is nog altijd niet van de mooiste, wie dat beeld niet deert kan een wagen op de kop tikken die best wat troeven heeft. De motor is er daar eentje van, de belangrijkste is toch de zee van ruimte waardoor hij in twee klasses kan spelen. Enerzijds snoept hij klanten af van wagens als de Volkswagen Caravelle, anderzijds doet hij dat bij mensen die anders een Citroën C4 Picasso zouden durven kopen. Een nadeel is de CO2-uitstoot van 199 g/km, die jaagt de BIV de hoogte in (tot 1.654 euro). Dat je ook in het interieur wat ruwe accenten krijgt, ligt aan de prijs die je betaalt. Dat Ssangyong er dan nog eens 5 jaar garantie bovenop geeft, zal wel wat mensen over de streep trekken.