Rijtest: Audi TT 2.0 TDI Ultra (2015)

Een nieuwe generatie en dus nieuwe looks. Daar waar de vorige generatie Audi TT eerder zachte rondingen had kiest deze generatie voor stoere vormen die strak uitmonden in rechte lijnen. Zijn vooraanzicht is een heel stuk bruter dan vroeger. De happy TT van weleer is nu een booskijkende TT met brede schouders. Daarvoor hoeft hij zelfs geen S-line-trim te dragen.

Discman met G-protection

Nog grotere veranderingen vinden we in het interieur. Van het dashboard tot de vloertapijten. Alles is nieuw en is een voorbeeld van een knappe integratie van functie en looks. Zo werd de bediening van zowel klimaatregeling als zetelverwarming verwerkt in het midden van de ronde ventilatieroosters, een heerlijk detail. Het top-item van het interieur is het 12,3-duims grote hightech scherm recht voor je neus, achter het stuur. Je kan er op drie manieren je wijzerplaten in weergeven en alles van navigatie, radio en instellingen bekijken of wijzigen.

Image

Modern om modern te doen? Dat is het niet als het goed werkt, en dat doet het hier werkelijk fantastisch. Alles wat je daarna nog van wijzerplaten voor je neus krijgt, is plots even antiek als een Discman met G-protection. Zelfs een head-up display wordt overbodige luxe. Maar het is natuurlijk niet alleen rozengeur en maneschijn. De locatie van de bediening, het ronde bedieningswiel, laat wat steken vallen. Dit vind je terug achter de versnellingspook in de middenconsole. Wij drukten toch meermaals per ongeluk met onze pols op de knop waarna het scherm zich aanpaste of wisselde. Een detail en wellicht iets waar je gewoon aan moet worden.

Geruit comfort

Gelukkig biedt het interieur meer dan een Star Trek-scherm. Zo kunnen we er nog aan toevoegen dat de achterbank - zoals je wel verwacht- totaal onbruikbaar is voor personenvervoer. Een hond(je) en/of wat reistassen kan je er wel prima kwijt. De zetels voorin zijn heel knap afgewerkt in ruitmotief (S-line), voelen zeer kwalitatief aan en bieden uiteraard het nodige comfort en houden je goed in positie. De koffer is met 305 liter zeer bruikbaar. Ook vergeleken met zijn concurrenten zoals de Volkswagen Scirocco, Porsche Cayman of Nissan 370Z gaat hij mooi mee met het gemiddelde.

Image

Wacht... een diesel?

Een zelfontbrander en een sportieve coupe waren vroeger onverzoenbaar. Met de nieuwe generatie diesels hoef je je echter al lang niet meer te schamen. Audi plant dan ook een diesel onder de kap van deze TT. Niet zo maar ééntje, wel de 2.0 TDI Ultra met 182 pk (135 Kw) en 380 Nm trekkracht. Die laat zich bedienen - in ons geval - door een vlot schakelende manuele zesbak. Voldoende sportief en kordaat om die 0-100 tijd van 7,1 seconden te behalen. Zonder al te veel drama.

Image

Het opgegeven gemiddeld verbruik bedraagt 4,2 l/100 km. Het reële verbruik ligt tijdens onze test op een aanvaardbare 6,5 liter. Mede door de relatief korte afstanden en verder normaal rijgedrag zonder slappe eco-momentjes. Een keer vergaten we sportief te rijden en zagen we 5,6 liter verschijnen op het gigantische scherm. Voorlopig een prima rapport dus voor de tweeliter diesel. Voorlopig. Want net zoals elke diesel wordt ook deze viercilinder wat humeurig als hij te lang stil staat. De eerste kilometers met een koude motor ervaar je de motor best rumoerig. Hoe harder je 's ochtends op de gaspedaal duwt, hoe sneller de transformatie naar een tractor tot stand komt. Niets om de Audi TT op af te rekenen want noem maar eens een diesel waar het niet zo is.

Bovengemiddelde rijdersauto

Met alle elektronica in de huidige sportwagens is voeling met de baan soms ver zoek. Maar binnen dat kader scoort de Audi TT bovengemiddeld. De auto went echt snel en met de juiste hoeveelheid gasinput kan je hem met zekerheid doorheen de strakste bochten loodsen. Tijdens het nemen van zo'n bocht moet je niet vrezen voor onderstuur, daar heb je geen last van - mede dankzij de 245 mm brede wielen. We vermoeden dat de heren die instonden voor de TT-S versie niet te veel werk hadden gehad om een nog betere bochtenvreter te maken. Of hebben ze hem omgekeerd ontworpen en zijn ze begonnen bij de TT-S?

Image

Opties zijn zoals gewoonlijk alles behalve goedkoop te noemen. Maar twee opties die je ons inziens echt moet aanvinken zijn het volledige navigatie/informatie systeem (net geen 3.000 euro) en het S-Line pakket. Standaard krijg je namelijk zo'n knoert van een scherm voor je neus, maar wat heb je er aan zonder alle leuke goodies erop? Met een lege iPad kan je ook niet veel doen tenslotte... Het S-Line pakket zorgt dan weer voor net iets meer opsmuk binnen en buiten en een straffere ophanging. In tegenstelling tot veel andere Audi's is het in de TT geen vloek. Onze testwagen is voorzien van ongeveer 10.000 euro aan opties. Bij de concurrentie ga je zeker niet minder kwijt zijn want BMW en Porsche weten ook wat ze moeten vragen voor hun leukere opties.

Conclusie

Een coupe met een dieselmotor die is afgesteld op zuinigheid, dat is als vloeken in de kerk. Toch blijkt het een heerlijke samenwerking te zijn in de TT. Ook fiscaal wordt het een mooie aankoop dankzij de Euro 6-motor, eentje met genoeg trekkracht voor het leuke doel van het rijden. Concurrenten voor de TT kan je op één hand tellen, voor de positieve eigenschappen ervan haal je best wat meer vingers boven. Met deze generatie TT lijkt Audi de mojo wat terug te hebben gevonden, een staande ovatie waardig. Terug inruilen voor de BMW 1 Reeks Coupé van ondergetekende was in elk geval pijnlijk...