Rijtest: Mercedes-Benz GLC 250d 4-Matic (2016)

Met zijn meer gestroomlijnde uiterlijk oogt de nieuwe GLC in elk geval een pak toegankelijker dan zijn voorganger die door zijn hoekige vormen de meningen eerder verdeelde. Sommigen zien er trekjes Macan in, anderen dan weer invloeden van andere merken/modellen. Wat er ook moge van zijn, ‘onze’ spierwitte GLC met optisch AMG-pakketje kon door de band genomen op het nodige lof rekenen.

Met name het interieur, dat quasi rechtstreeks overgenomen werd uit de nieuwe C-Klasse, werd universeel op goedkeurende commentaren onthaald. En het moet gezegd zijn, de weg die Mercedes een tijdje geleden is ingeslagen mag gezien zijn. Alles oogt niet alleen degelijk en kwalitatief, in overgrote mate is het dat ook. Extra punten ook voor diegene die onze tester heeft samengesteld, en het zwart essenhout in het bijzonder.

Op lucht

Zoals we dat van de Duitsers intussen gewoon zijn is ook deze GLC (optioneel) met alle radars, veiligheidssystemen en comfortsnufjes leverbaar. Maar het siert Mercedes dat ze het dashboard ondanks al deze extra functies relatief vrij van knoppen en schakelaars hebben weten te houden. Het arrive ’n drive-gehalte ligt dan ook hoog, en dat helpt de rij-ervaring die in de eerste plaats op comfort is gericht.

De optionele adaptieve Airmatic-luchtvering laat zich het meest genieten in de comfortstand, maar kan desgewenst ook drievoudig stugger worden afgesteld voor een meer ‘sportieve’ rijervaring. Interessanter is echter het à la carte-menu waarin je het beste van alle individuele onderdelen kunt selecteren, waaronder de ophanging, de stuurservo, de motor en versnellingsbak en zelfs het start/stop-systeem en de klimaatregeling.

Als een Mercedes

Daar waar je vroeger een dikke zescilinder voorin een Mercedes met 250 badge kon vinden, ligt er anno 2016 een 2,1-liter viercilinder turbo in met ofwel 163 pk of de volle 204 pk in het geval van onze tester in ‘Launch Edition’-spec. Hoewel geen gloednieuwe motor levert het blok degelijke prestaties dankzij Mercedes’ 9-traps 9G-Tronic Plus automaat met koppelomvormer en schakelflippers die tevens op alle GLC-modellen standaard is. Bij een koudstart is de motor iets nadrukkelijker aanwezig, maar eenmaal op temperatuur is de motor stil en relatief trillingsvrij met voldoende punch in elk van de verzetten.

Bovendien slaagt de automaat erin om onder de meeste omstandigheden het juiste verzet te kiezen. Enkel bij een actievere rijstijl durft de transmissie zich al eens te verslikken maar zoals reeds gezegd nodigt de GLC uit om dat tikkeltje terughoudender te rijden. Meer als een échte Mercedes zeg maar. Zonder al teveel moeite scoort ook het verbruik gezien zijn formaat, gewicht van toch bijna 1.900 kg en prestaties voorbeeldig met een gemiddelde van om en bij de 7 l/100km. Officieel tikt de GLC 250d 4-Matic dan weer af op 5,5 l/100km of 143 gr CO2/km.

Sparen maar

Blijft de vraag hoe de nieuwe GLC zich stelt tegenover directe concurrentie. De Audi Q5 is intussen fel bejaard en moet het op vlak van rijdynamiek, maar vooral zijn interieur, afleggen tegen de Mercedes. En ook de Land Rover Discovery Sport en BMW X3 schieten wat dat betreft te kort. Ook al komt die laatste een tikkeltje dynamischer voor de dag. De Porsche Macan S Diesel biedt dan weer de meer superieure rijervaring, maar is gevoelig duurder. Zeker wanneer je lustig in de optielijst gaat grasduinen. Iets wat je tenslotte bij al dit soort auto’s aan de badge verplicht bent.

Momenteel biedt Mercedes de GLC aan met één benzine en twee dieselmotoren. Zo is er een benzine GLC 250 4-Matic met 211 pk vanaf 45.859 euro. De 220d 4-Matic stelt het met 163 pk, een sprint naar de 100 km/h in 8,5s, een topsnelheid van 208 km/h en is er vanaf 46.585 euro. Maar eerlijk gezegd spaar je beter door voor de krachtigere 250d (vanaf 48.158 euro). Die heeft met zijn 204 pk niet alleen wat meer over voor tijdens de occasionele tussensprint, vooral het koppelcijfer van 500 Nm (versus 400 Nm) past meer bij het karakter en de eigenschappen van de kleine mastodont van toch bijna 2 ton. Ook al weet de GLC zijn gewicht relatief goed te maskeren.

Conclusie

Daar waar zijn voorganger niet meteen potten kon breken wegens te anoniem of te weinig onderscheidend op tal van vlakken, doet zijn opvolger dat stukken beter. De GLC ziet er niet alleen modern uit, dat is hij ook. Comfort en afwerking draagt deze C op stelten hoog in het vaandel. Ook al ben je dan wel verplicht lustig met opties te strooien. Zo ben je voor onze tester in kwestie maar liefst 74.000 zuur verdiende euro's kwijt. Een hoop geld, maar daarvoor krijg je wel SUV terug die op verschillende vlakken de nieuwe maatstaf heeft gezet binnen zijn segment.