Rijtest: Nissan Qashqai 1.5 dCi 2010

Met de intussen al bekende SUV trend zijn we een tijdperk binnengetreden waarin het uiterlijk van een wagen allesbehalve een reflectie is van wat de wagen effectief in huis heeft. Supersportieve hatchbacks zijn ordinaire dieselstoven en robuuste offroaders zijn niet meer of minder dan je gemiddelde familiewagen. Eigenlijk kan je de Qashqai in die laatste categorie plaatsen. Met z’n hoge rijhoogte en grote zwarte bumpers heeft hij meer karakter dan wat sommige hardcore offroaders uit de jaren ’90. Maar toch ligt z’n expertise niet in de viezigheid maar de o zo vredige wereld van het alledaagse vervoer.

Toch is dit verre van een reden om de Qashqai met een scheef oog te bekijken. Verrassend genoeg combineert hij de nadelen van een dergelijk imago zeer goed met de bruikbaarheid en het comfort van een C-segmenter. Wanneer je instapt valt enkel door de hoge zitpositie op dat je met een SUV onderweg bent. De vormgeving van het dashboard is simpel maar degelijk, Nissan heeft zich niet laten vangen aan het eindeloos proberen ontdekken van die extra millimeter extra bruikbare ruimte. Vaak zorgt dit er voor dat het dashboard een wat onoverzichtelijke geheel wordt. De opbergruimte in de Qashqai is dik in orde al lijken de vakjes op de middelconsole wat raar geproportioneerd. Zo zijn ze net te klein om bijvoorbeeld je GSM er in te krijgen, enkel een parkeerkaart of iets dergelijks lijk je hier kwijt te kunnen.

Verder blinkt de Qashqai niet écht uit qua interieur, al moet gezegd worden dat er ook verder niet écht iets slechts kan gezegd worden wat tegenwoordig wel wat betekent. Het is een degelijk geheel waarvan ik op geen enkele moment kon zeggen dat ik iets anders zou willen zien. De ingebouwde navigatie zou je misschien bovenaan het dashboard plaatsen al lijkt me een dergelijk toestel bovenop je dashboard compleet ongepast. Dat het hier gaat om een systeem dat door een onderaannemer in elkaar werd gestoken ligt voor de hand waardoor de ergonomie misschien net iets minder is maar het komt allemaal één ding ten goede: de prijs. Ondanks het feit dat de Qashqai zo laag geprijsd is zijn er geen overduidelijke tekenen dat er bespaard is, misschien buiten het navigatiesysteem dan.

Uiterlijk zien we de grootste veranderingen aan de Qashqai. Het wat brave doch populaire uiterlijk heeft plaats moeten ruimen voor een gewaagder en scherper design dat een wat bravere versie lijkt van de Infiniti-designs. De scherpere lichtblokken zorgen voor een dynamischer uiterlijk, net als de subtiele dubbele ‘bubbel’ op de motorkap. De zwarte delen van de bumper worden dan weer mooi gescheiden door de golving die zo onder de grille roodloopt. Een grondige opfrisbeurt die duidelijk z’n effect niet gemist heeft. Vooraan zijn er nog maar weinig hints naar wat ooit de eerste generatie Qashqai was. Achteraan is de facelift net iets minder doorgedreven. Vooral de herziene inkleuring van de achterlichten geven hier prijs dat dit de nieuwste generatie is. Dat ook hier het onderste, zwarte gedeelte net iets golvender vormgegeven is zal enkel diegene met een getraind oog je kunnen vertellen.

Ons testvoertuig was voorzien van de 1.5 dCi die, zoals zijn naamplaatje al verraadt van de Renault-magazijnen afkomstig is. Het ‘Pure Drive’ wat te zien is op datzelfde plaatje is een verwijzing naar de groene inborst van deze kleine vierpitter. 129g CO2 per km is het schoolrapport, al lijkt dit allerminst het geval met een koudstart. Dan komt de zelfontbrander vlot maar telkens met een klein blauw wolkje tot leven, een kwaal die we ook bij een ander 1.5 dCi model tegenkwamen. Verder presteert dit 103 pk en 240 Nm sterke blok goed, al hangt het natuurlijk af van wat je verwachtingen zijn. Voor snelle tussensprints en vlotte acceleraties ga je best voor de tweeliter. Zoek je echter iets wat de Qashqai relatief zuinig maakt en toch nog voldoende punch heeft om zonder problemen door het verkeer te geraken, dan is de 1.5 dé aangewezen optie. Zelfs als je veel snelwegkilometers doet kan de kleinste diesel in het gamma bekoren.

Voor een goed sturende wagen moet je bij andere segmenten gaan aankloppen dan deze maar als dit soort wagen een must is zit je met de Qashqai best goed als het op een potje sturen aankomt. Een veiligheidsmarge in de vorm van wat onderstuur valt altijd te verwachten bij dit soort wagens maar verder is de wegligging duidelijk zonder echt onaangename verrassingen. Ook de koetsbewegingen zijn voorspelbaar en zorgen op geen enkel moment voor zweterige handen.

Je rijdt al met een Qashqai 1.5 dCi voor 21.850 euro. Daarmee is hij nu niet bepaald een prijspakker in het C-segment. Hij is daarmee zelfs 1500 euro duurder dan een basis Golf 1.6 TDI. Toch smelt dat basisprijs-nadeel weg want de Qashqai kan door zijn hoge zit iets bieden dat geen enkele andere C-segmenter kan. Ook laat hij nergens echt steken vallen. Met de frisse neus, kan de Qashqai zijn succes alleen maar verderzetten.

Tekst en foto's: Joeri Mertens
Dank aan Nissan Belgium