Rijtest: Honda HR-V (2016)

De Honda HR-V is een kleine crossover met de allures van een coupé. Deels dan toch, want Honda verwerkte de deurgreep van het achterportier in de C-stijl, waardoor het lijkt dat de wagen slechts twee deuren heeft. Slimme designtruc die we sinds de Alfa 156 wel meer tegenkomen. Bij Honda is het in ieder geval geslaagd, maar laat het ook de enige - ongewilde - knipoog zijn naar de HR-V van een decennium terug.

Image

Verder wordt de HR-V gesierd door scherpe lijnen en robuuste vormen, die de wagen een stoer uiterlijk geven. Hij oogt er ook iets groter mee dan hij feitelijk is, al hoeft dat geen nadeel te zijn. Met 4,29 meter is hij nochtans niet de grootste in het segment.

zo groot, zo ruim

Zo groot hij langsbuiten mag ogen, zo ruim is hij ook vanbinnen. Honda slaagt er wonderwel in om vooral de beenruimte achterin tot een maximum te benutten. De achterbank is ook op verschillende manieren indeelbaar, zodat je bijna het gevoel hebt in een monovolume te vertoeven. Honda's Magic Seats vergroten dat gevoel nog wat; dankzij de opklapbare zitting, kan je achter de voorzetels een bloempot of zelfs een fiets kwijt, zonder dat je de kofferruimte volledig opgebruikt. Al is het nog maar de vraag hoe vaak je een bloempot of fiets meezeult achterin. De vlakke ruimte achterin wordt overigens bekomen door de brandstoftank onder de voorste zetels te monteren, een truukje dat Honda ook bij de Jazz toepast.

Voorin krijgen we een cockpit waarin de voorzetels comfortabel zitten en voldoende steun bieden. We kijken op een afgeborsteld dashboard dat bij inschakelen van het contact nog wat extra functies vrijgeeft op de middenconsole. Vreemd is wel dat voor alle functies van de airco een oranje LED-lampje is voorzien, behalve voor het aan- of uitschakelen ervan; daarvoor moet je op de display zelf kijken. Origineel zijn de verluchtingsmonden net boven het handschoenkastje, al breekt het materiaal ervan wel wat met de hoge afwerking van deze topversie.

soepel en zuinig

De motorisatie weet zoals altijd soepel doorheen het verkeer te leiden. De 1.6 i-DTEC mag dan wel uitgerust zijn met 'maar' 120 pk, dankzij het koppel en de lichte turboduw weet de wagen je te verleiden om het gaspedaal telkens lekker in te duwen. De wagen maakt gebruik van die turboduw om je het gevoel te geven dat het iets sneller gaat dan het in werkelijkheid is. Uiteindelijk merk je dat niet aan het verbruik, want met een gemiddelde van 5,0 l/100 km hoef je niet te klagen. Luidruchtig is de motor ook al niet, tenzij je hem koud start. Al is dat snel warmgereden en vergeten natuurlijk.

Al rijdend toont de HR-V zich vinnig in het verkeer. De demping is wat strakker dan we gewoon zijn, al kunnen we die strakke vering wel smaken. Misschien mocht de sturing wat directer, in combinatie met die strakke demping, al is dat iets waar je niet snel nadeel van zal ondervinden.

aan de prijs

De Honda HR-V is er vanaf 22.290 euro. Wij reden echter de Executive-topuitvoering, waardoor we standaard een open dak, achteruitrijcamera, rijbaan- en dodehoekassistentie - met luide biep als het fout dreigt te gaan - en halflederen zetelbekleding kregen. Die Executive-versie is er vanaf 26.990 euro, in combinatie met de i-DTEC loopt dat bedrag op tot 29.190 euro. Dat bedrag is niet van de poes, Honda lijkt zich weinig aan te trekken van de goedkopere wagens in het segment.

conclusie

Honda komt vrij laat in dit segment dat wordt aangevoerd door de Renault Captur en kornuiten. Dat betekent dat de Japanners goed hebben kunnen kijken hoe ze het origineel kunnen aanpakken, en vertaalt zich in compacte buitenafmetingen gecombineerd met ruime binnenmaten. De zuinige motorisatie kan dan weer de vrij hoge prijs van dit model niet rechtvaardigen.