In tegenstelling tot de gangbare logica bij het merk met de leeuw heet de opvolger van de 308 niet 309. Reden daarvoor is dat Peugeot van eind jaren '80 tot begin jaren '90 al een 309 in de showroom had staan. De 309 was een bastaardkind van Peugeot dat origineel ontwikkeld werd voor Talbot en vormgegeven werd door Chrysler U.K. in de vorm van een compacte middenklasser sedan. De wagen kon nooit potten breken al is hij in de vorm van de 309 GTI16 wel een pareltje die eerder al voorbijkwam in ons vergeten auto katern met 160 pk en een topsnelheid van 220 km/u. Maar goed, terug naar het heden, terug naar de 308.

Serieuze concurrent met knappe details

Peugeot mag dan wel het typeplaatje recycleren, het uiterlijk wordt dat allerminst. Weg speelse lijnen, welkom serieuze look. Iets dat zeker niet in het nadeel speelt van de Fransoos. Want waar de vorige 308 met gapende muil, gigantische lichten en overdreven verhoudingen nog kinderachtig aanvoelde, ziet de nieuwe 308 er een stuk volwassener uit. Een slimme zet van Peugeot, want waar de 208 nog die guitige karaktereigenschappen behoudt - en waar het ook bij werkt -, voelen we nu voor het eerst dat we hier met een Golf-concurrent hebben te maken.

De voorbumper op het Access- en Active-afwerkingsniveau toont trouwens een stuk knapper dan bij de hogere versies. De vorm van de luchtgaten en LED-streepjes brengen een knappe ode aan de RCZ, de heerlijkste wagen die het merk momenteel in de showroom heeft staan. En profil zien we een uitgehouwen lijn die achteraan lijkt omklauwd te worden - kwestie van bij Leeuwenwoorden te blijven - door de achterlichten. De 16" velgen tonen wat magertjes op ons Active model, maar goed, het blijft een gangbare maat in dit segment.

Achteraan toont de Peugeot misschien wel iets te serieus. Geen zichtbare uitlaat, maar wel een knoest van een achterbumper die menig cleaned tuner laat watertanden. Ga je echt op zoek, dan kom je evenwel enkele knappe details tegen. Zo krijg je de typerende gestreepte achterlichten 's nachts en heeft de kofferklep een opvallende verzinking onderaan. Het maakt de 308 niet meteen een stijlwonder achteraan, maar het toont toch stukken beter dan bij zijn voorganger.

Joie de vivre

Waar Peugeots nieuwste aan de buitenkant nog overkomt als een serieuze rakker krijgt het interieur eindelijk terug een Frans karakter. De binnenzijde is bezaaid met Franse joie de vivre zonder dat het kinderachtig wordt. Een toerenteller die Aston Martin-gewijs naar de verkeerde kant draait, een stuurwiel uit een kart en een middenconsole met letterlijk zes drukknoppen. We durven wedden dat, als ze toestemming van Peugeot hadden gekregen, de designers de handrem in de dakhemel hadden geplaatst. Zo hoort een Fransoos ook te zijn, atypisch op elk vlak.

Gelukkig weet het merk anno 2013 dat atypisch karakter wel te combineren met ergonomie. Het stuur staat waar het moet staan en de tellers lijken minder snel afgedekt te worden door datzelfde stuur, iets waar de 208 door sommigen wel op werd bekritiseerd. Neem je niet de instapper 308 (de Access versie), dan krijg je standaard het infotainmentscherm in het midden. Hierdoor zijn er, zoals eerder gezegd, amper knoppen te bespeuren op de middenconsole. Nadeel van die cleane look is wel dat je steevast in menu's moet zoeken naar dagdagelijks functies. Even snel de airco wat hoger zetten zit er spijtig genoeg niet in.

Wel zijn we te spreken over de feel van alle tactiele elementen. Dat was in de vorige 308 ook al in orde, maar met deze generatie zijn ze net nog een stapje verder gaan. Zet je hem naast de nieuwe Golf, dan hoeft de 308 niet meer onder te doen.

Slapende versnellingsbak

Motorisch waren we op pad met de 1.6 HDi die 92 pk en 230 Nm weet los te laten op de voorwielen. Een motor die niet meteen harten sneller doet slaan maar wel de keuze zal zijn van het merendeel van de kopers. Met een opgegeven verbruik van 3,6 liter en een theoretisch rijbereik van Brussel naar Le Mans en terug (lees: +/- 1.000 km) is het dan ook de droom van de leasingwereld. In realiteit ligt het verbruik eerder onder de kaap van vijf liter. Wij reden een gemiddelde bij elkaar van 4,8 liter per honderd kilometer. Nog steeds een knap getal, maar er is een maar.

De motor is zelf al niet van de krachtigste, maar in samenwerking met de zuinige versnellingsbak wordt het een zapige bedoening. Rij je iets sportiever, dan zal elke schakelbeweging naar een hoger verzet je trakteren op een extreem doods moment van de motor. Zonde, want het kleine, directe stuurtje en het relatief stevig chassis nodigen uit om de hooligan uit te hangen. Het lijkt ons dan ook slimmer om voor de 115 pk sterke HDi te gaan. In de praktijk zal het verbruik amper hoger liggen tegenover de 92 pk variant, maar zal je door de 270 Nm koppel net iets vlotter in het verkeer kunnen zweven.

Conclusie

De 308 is een topper in wording en heeft alles in zich om het op te nemen tegen de Volkswagen Golf. Prijs/kwaliteit is de Peugeot zelfs het betere koopje en voor de looks moet je hem ook al niet meer laten staan. Laat echter de instapdiesel voor wat het is en ga voor de 115 pk sterke HDi. Het joie de vivre van de Fransoos brengt je terug naar de hoogdagen van Peugeot en het chassis zorgt voor een comfortabele en aangename rit. Wij wachten ondertussen vol ongeduld op de 308 GTI.