Herbronnen is soms broodnodig. Dat wisten ze bij Renault ook na de 2de generatie Twingo. Die bouwde verder op het guitig karretje uit de jaren 90, maar ruilde diens joie de vivre in voor de typische Renault-serieusheid die het Franse merk zichzelf eigen had gemaakt eind de jaren 2000. Met de derde generatie begint het merk terug met een propere lei en met zeemzoete herinneringen aan die eerste generatie.

Duits-Frans liefdeskind

Die propere lei kan je letterlijk nemen, want zowel onderhuids als elke zichtbaar stuk is compleet nieuw. Het is te zeggen, Renault werkte samen met smart voor de ontwikkeling van hun nieuwste stadswagen. Het broertje van de Twingo kan je dan ook bij de smart dealer vinden onder de forfour-naam. Dat heeft verregaande gevolgen. Want hoewel zo'n 95% van de zichtbare onderdelen verschillen, zijn het die onzichtbare delen die de Twingo des te meer tot een zeer onfrans geheel maken.

Samenwerken met Duitsers gaat namelijk niet zonder slag of stoot. Want een Frans deinend weggedrag valt niet te verzoenen met de scherpte van een Duits vehikel. Een compromis bestaat dan ook niet en uiteindelijk trokken de Duitsers aan het kortste eind. Onder de Twingo zit namelijk vooraan een MacPherson-ophanging die ruwweg van de vorige Mercedes C-Klasse komt en achteraan zit de - voor de smarteigenaars - bekende Dion-as. Het resultaat daarvan? De Twingo is opvallend hard. Niet oncomfortabel hard, verre van, maar je grootmoeder gaat toch even schrikken bij de eerste verkeersdrempel.

Grootmoeders Porsche

Al zit grootmoeders grootste vrees echter in de koffer. De nieuwe Twingo beschikt namelijk over een exotische RR Lay-out. Lekker fancy vakjargon voor een wagen waar de motor achter de achterwielen zit en de aandrijving naar de achterwielen gaat. Vergelijkbaar spul? Wat dacht je van een Porsche 911. Verwacht echter niet dat de Twingo rijdt zoals die snelle rakker uit Stuttgart.

Alhoewel, mede door het solide chassis, het plaatsen van de wielen op de uiterste hoeken en die eerder genoemde Duitse afstelling van bewegende onderdelen laat de kleine Fransoos zich verrassend snedig rijden. Stabiel ook, al komt dat dankzij de 45/55 gewichtsverdeling en het lage zwaartepunt dankzij de motor achterin. Ter vergelijking, de meeste wagens in hetzelfde segment met de motor voorin hebben een 70/30 verdeling.

Verwacht echte geen al te baldadig gedrag. Vanaf het moment dat Renault op het plan sprong om voor de onconventionele lay-out te gaan, wist het dat het op safety moest spelen. Of zoals ze het bij Renault mooi kunnen zeggen: 'Een wagen met achterwielaandrijving en de motor achterin die rijdt zoals een wagen met voorwielaandrijving.' Nu ja, voor een echte Autofan geen verkoopsargument natuurlijk. In real life vertaalt zich dat vooral in het onmogelijk uitschakelen van de stabiliteitscontrole. Berg die zijwaartse Twingo dromen dus al maar op.

Koffervulling

Maar goed, meer dan 90 procent van het cliënteel heeft waarschijnlijk toch niet de ambitie om sportief te rijden. Voor dat zeldzaam groepje broedt Renault namelijk op een RS-afgeleide van de Twingo. Voor de normale stadsrijders pakt het dan weer uit met interessante motoristaties. Zo vind je onder de kofferruimte enkel zuinige driecilinders terug van nog geen liter groot. De meest interessante is de Energy TCe 90. Die weet 90 pk en 135 Nm aan koppel op te wekken met behulp van een turbo en koppelt dat aan een CO2-uitstoot van 99 gram. Een torretje dat meer dan goed overweg kan met het pluimgewicht van de Twingo (919 kg).

Daarbij legt Renault een normverbruik op van 4,3 liter per honderd kilometer. Tijdens onze testrit ging dat op de stevigere stukken eerder richting 9,6, maar éénmaal onze rechtervoet wat van zijn enthousiasme verloor raapten we een dorst bij elkaar van 5,6 liter. Niet slecht gegeven de extra passagier en bagage in de wagen. Als het ook wat minder mag zijn, dan hebben ze bij Renault nog de Sce 70 liggen. Atmosferisch, en met zijn 70 pk en 91 Nm koppel eigenlijk in de praktijk net zo toereikend. Opvallend; de CO2-uitstoot van de Sce ligt hoger dan die van zijn krachtiger broertje. Al kan je dat met het optionele start-stopsysteem terugdringen naar 95 gram CO2.

Vals bescheiden

Met het design van de nieuwe Twingo hoopt Renault een zo breed mogelijke leeftijdscategorie aan te speken. Marketingspraat uiteraard, maar wij zijn er lovend over. De rekel komt gewoon sympathiek over op de baan. Zonder daarbij extreem vrouwelijk of overdreven mannelijk zijn. Renaults kleinste is gewoonweg een moderne glimlachbezorger en laat de Hyundai i10 spijtig genoeg - want we kunnen dat karretje smaken - overkomen als een norse accountant. Naar goede hipstergewoonte kan je de Twingo uitrusten met allerhande stickers, kleurtjes en velgen. Al wordt het daarbij nooit echt té overdreven.

Binnenin kan je dan weer profiteren van een modern interieur en vooral... ruimte. Jawel, het ruimtegevoel in de Twingo is zo groots dat het die drie puntjes verdiende. De reden daarachter is logisch, want met het ontbreken van de motor voorin kon heel het dashboard een stuk naar voren worden geschoven. Dat maakt dat, hoewel de derde generatie 10 centimeter kleiner is dan de vorige, hij toch stukken meer ruimte biedt. Zelfs in de koffer. En dat is een gehele prestatie gezien de plaatsing van de motor. Of je ermee kan gaan kamperen, dat is een andere vraag...

Meer & minder elektronica graag

Valt er dan niets te morren over de Twingo. Toch wel. het grootste heikel punt blijft het stuurgevoel. Door de eerste kwartslag van het stuur extreem ongevoelig af te stellen (voor minder nerveus rijgedrag op de autostrade) moet je soms iets meer aan het stuur draaien dan je gewoon bent. Dat zorgt bij een stevigere vaart voor een wazig stuurgevoel. Gek genoeg krijg je bij de instapmotor, die Sce 70, een beter stuurgedrag dankzij het ontbreken van een variabele geometrie. Zoals steeds is minder elektronica dus gewoonweg beter. Of je er iets van zal voelen bij gewoon rijden? We betwijfelen het.

Ander puntje van kritiek is het ontbreken van een toerenteller. Net zoals de Citroën C4 Cactus moet de Twingo zonder door het leven. Een rare keuze sinds je voor je neus omgeven bent door digitale schermpjes. Nu ja, 'digitaal', gek genoeg grepen de Fransozen voor deze generatie terug naar een analoge snelheidsmeter. Een spijtige keuze. Ook bij de prijs hebben we enkele vraagtekens. Oké, 9.650 euro klinkt geweldig, maar wil je iets van opties, dan dwingt Renault je om systematisch een uitvoeringsniveau hoger te gaan. Zo heb je een airco voor 700 euro, maar moet je nog eens 700 euro extra ophoesten omdat die enkel beschikbaar is op een hogere uitvoering. Idem dito voor het meer dan potente R-Link multimediasysteem met TomTom-navigatie. Dat kost ook maar 700 euro, maar krijg je enkel op de hoogste uitrusting van - hou je vast - 12.450 euro. Een smak geld voor het kleine gebakje.

Conclusie

De derde generatie Twingo trekt resoluut de kaart van hippe vogel en kan overtuigen met zijn rijgedrag en kwaliteit. Wel kan je jezelf vlug verliezen in het ruim aanbod aan opties en personalisatie. Geweldig voor het uiterlijk, minder goed voor je portemonnee. De Twingo een budgetwagen? Vergeet het maar. Al voelt hij ook helemaal niet meer budget aan. Een stevige prestatie van Renault.