Wat is dit?

Een instituut in autoland. Want de E-Klasse is al meer dan dertig jaar één van de pilaren van het merk met de ster. Meer nog, van de zowat 14 miljoen exemplaren die rondrijden op onze aardbol, hangt er zonder twijfel op 10 miljoen daarvan een taxi-dakbord. De zesde generatie Mercedes E-Klasse wil zijn sierlijke verleden verzoenen met het hoogtechnologische heden.

Geen USB-stick

Mercedes houdt er alvast een bewuste strategie op na voor zijn modellen in de hogere klasse. Zo maakt het een duidelijk onderscheid tussen de volstrekt elektrische modellen (EQE, EQS) en de modellen met verbrandingsmotoren voorin (E-Klasse, S-Klasse). Ook op designvlak. Want ziet de EQE Berline er nog uit als een langwerpige USB-stick, dan ziet de zesde generatie E-Klasse er... zeer vertrouwd uit.

In een zee van futuristische designs die ons straatbeeld overnemen is de nieuwe generatie E-Klasse een rustpunt. Vertrouwd maar nieuw, het zou zo de slogan kunnen zijn. Je kan nog steeds een ster op de motorkap krijgen en genoeg chroom om je grootvader te paaien. We kunnen er lacherig over doen, maar de net geen 5 meter lange limousine straalt een zweem van grandeur uit waar veel concurrenten jaloers op mogen zijn.

Juist ja, die concurrenten. Wie zijn dat nu weer?

De Duitse rivalen spreken voor zich. Zo heb je de pensioensgerechtigde Audi A6 Berline die volgend jaar ingewisseld zal worden voor een volstrekt elektrisch alternatief en de net vernieuwde BMW 5 Reeks die een stuk potsierlijker voor de dag komt. Kijken we nog wat voorbij onze Duitse neus, dan zien we ook nog de hopeloos verouderde Jaguar XF en buitenbeentje Volvo S90.

Frankrijk stuurt dan weer zijn DS 9 als absolute rivaal en Italië de Maserati Quattroporte... maar dan maken ze vooral zichzelf iets wijs. Concurrentie uit China? Die is er gek genoeg niet in dit segment. Toch niet als je gaat zoeken naar exemplaren met een verbrandingsmotor onder de kap.

Schermtijd!

Is de buitenkant nog een subtiele evolutie, dan vindt er in het interieur een ware revolutie plaats. Dat komt in de eerste plaats om dat de E-Klasse zijn genen deelt met de nieuwe C- én S-Klasse. Dat MRA2-platform laat verregaande elektrificatie toe. Of in mensentaal: schermen. Deze E-Klasse krijgt dus een heus Superscreen mee. Dat mag dan wel het kleine broertje zijn van de Hyperscreen uit de EQE en EQS, het blijven drie joekels van schermen die het dashboard domineren. Opvallend? Ja. Handig in gebruik? Niet bepaald.

De vraag is ook hoeveel schermen je voorin nodig kan hebben. Niet in het minst omdat de nieuwe E-Klasse vooral achterin tot zijn recht komt, want 's werelds beste taxi werd net nog een stukje comfortabeler. Het is ook tekenend dat hoewel er plaats is voor drie personen achterin, de twee buitenste zitplaatsen voorgevormd zijn voor een verhoogd comfort. Of je nog een S-Klasse nodig hebt?

Gezocht: zescilinder

Misschien wel als je meer dan vier cilinders voorin wil, want het gros van de E-Klasses zullen het rooien met vier cilinders. Enkel de op til staande AMG-varianten en de topdiesel & -benzine doen het met een zescilinder. In het geval van die opperdiesel spreek je over een 3.0-liter zes-in-lijn met 367 pk en 750 Nm. De romigheid stroomt er zonder twijfel vanaf, maar spijtig genoeg hebben we in West-Europa onze rug massaal richting de zelfontbrander gekeerd.

Dan maar de E 200 zoals ons testexemplaar? Die krijgt een 2.0-liter viercilinder turbobenzine met 204 pk en 320 Nm. Niet zo imposant natuurlijk, maar zijn sprinttijd van 7,5 seconden is nog steeds respectabel en zijn topsnelheid van 240 km/u adequaat. Alleen...

Alleen wat?

Alleen doorbreekt de viercilinder wat het luxegevoel van deze E-Klasse. Er is iets inherent verkeerd aan een E-Klasse die buiten adem geraakt als je 'm op z'n staart trapt. Niet in het minst omdat het rijcomfort van de ophanging toonaangevend is. De nieuwe E profiteert van achterwielsturing en luchtvering (optioneel) en rijdt daardoor als een wolk over onze Belgische brokkelwegen.

Voor het eerst wint de E-Klasse het met vlag en wimpel van zijn voornaamste concurrenten, en wel door enige vorm van sportiviteit volstrekt de deur uit te zwieren. Dit is een comfortsloep... die wel nood heeft aan een comfortabele motor. Doe jezelf dus een plezier en ga voor het zwaardere gerief in deze nieuwe generatie, ook al word je dan fiscaal afgestraft. Pervers eigenlijk, want in dagelijks gebruik is deze E-Klasse misschien wel beter dan de EQE.

Prijzig, toch?

Mercedes heeft een winnaar in handen, maar heeft wel het lef om er meteen de hoofdprijs voor te vragen. De pensioengerechtigde Audi A6? Die heb je vanaf 58.480 euro. De nagelnieuwe BMW 5 Reeks Berline? Die kost je minimaal 59.900 euro en zet daardoor Audi volledig voor schut. Deze E-Klasse? Minimaal 67.034 euro! Nu zijn we de eersten om toe te geven dat de standaarduitrusting riant is, maar bijna 10.000 euro meer vragen dan de concurrentie voor je nog maar bent ingestapt? Da's misschien wel wat té hoog gegrepen.

Wandel je dan nog eens door de optiewinkel - waar je bijna 500 euro neer kan leggen voor een verlichte grille of 2.500 euro voor dat Superscreen binnenin - dan is het niet ondenkbaar dat je E-Klasse vlot boven de 80.000 euro gaat. Daar heb je bij BMW veel nieuwe 5 Reeks voor. We geven het maar even mee.

Conclusie

Het is gratuit om te zeggen dat de nieuwe generatie Mercedes E-Klasse beter is dan ooit. Nee, deze nieuwe E-Klasse overstijgt met gemak al zijn concurrenten en zelfs zijn EV-broeders. Dit is een ongelooflijk indrukwekkende en comfortabele sedan. Je betaalt er echter wel voor.