De Renault Fuego vereenzelvig ik nog steeds met een zondagochtend in Frankrijk, voorzien van pistolets en een zomerzonnetje. Misschien omdat ik de wagen vooral daar tegenkwam en buiten Frankrijk veel minder zag, misschien omdat de Fuego even karakteristiek is als bovenstaande Franse eigenschappen.
De wagen die vanaf begin 1980 werd gebouwd tot een stuk in de jaren ’90, wordt nu nog nauwelijks waargenomen in het straatbeeld, maar blijkbaar zijn diegene die nog wel met oude Renaults rijden ware liefhebbers. Haast overal waar je een Fuego ziet, zie je een Fuego-club.
Renault startte de productie van de Fuego in de lente van 1980. Het ontwerp kwam van Robert Opron, die eerder in de jaren ’70 bij Citroën de SM, CX en GS tekende. Rond de periode dat Citroën door Peugeot werd overgenomen, vertrok Opron naar Renault, waar hij naast de Fuego ook de R5, R21 en R25 en de Espace uittekende. Zijn meest controversiële ontwerp is misschien wel de Alfa Romeo SZ van 1989. Opron kenmerkte zijn ontwerpen steeds met panoramische achterruiten, aandacht voor aërodynamica (een Cx van 0.34 op de Fuego) en de afwezigheid van stootstrips op de flanken van de wagens.
Van bij het begin was een 1.397cc-benzinemotor met 63pk beschikbaar in TL- en GTL-uitvoering. Een steviger uitgeruste GTS-uitvoering kreeg een 1.597cc in het vooronder, goed voor 95pk en de keuze tussen een manuele vijfversnellingsbak of een automatische bak met drie verzetten. Hij was gebaseerd op de Renault 18-berline, met wie hij heel wat eigenschappen deelde. Opvallend aan de coupé waren de openende achterste ruitjes en de achterruit die om de hoek van de wagen was geplooid. De ruit vormde ineens ook het kofferdeksel en liep tot aan het einde van de wagen, iets wat een vreemd silhouet opleverde, dat je met geen enkele andere auto kon en kan verwarren.
Een jaartje na de introductie van de Fuego volgde een grotere motorisatie. De TX en GTX werden voorzien van een 1.995cc-motor die 108pk produceerde. De twee eerste jaren was de Fuego een waar verkoopssucces, concurrenten als de Ford Capri, Volkswagen Scirocco en Opel Manta achter zich latend. Toch daalt de verkoop van de Fuego zienderogen na 1982. De daling wordt gewijt aan het feit dat de speciale coupé ingepast was in een eerder saai gamma van familie-auto’s. Ook de naam sprong uit de band, in een gamma dat verder enkel nummers als naamgeving bevatte.
In oktober van 1982 wordt een 2.1l Turbo Diesel met 88pk in het vooronder geplaatst, iets wat voor die tijd helemaal not done was voor een coupé. Toch leek de combinatie aan te slaan, en behaalde Renault er een klein succesje mee. Het werd de snelste diesel ter wereld van dat moment, met een topsnelheid van 180km/u. In 1983 werd er een sleutel met afstandsbediening beschikbaar, nog een item dat de technologische know how van Renault in die tijd tentoon stelde.
De volgende noemenswaardige update kwam er in 1984. In dat jaar mag de Fuego terug naar de ontwerptafel voor een facelift. Nieuwe bumpers, grille, wielontwerp en interieuraccenten sieren de wagen vanaf dan. In datzelfde jaar begint de export naar de USA, in de vorm van een 2.2l motor. Ook voor de USA bestemd is de cabrio-versie, ontwikkeld door Frans cabriospecialist Heuliez. De 1.6 motor krijgt een turbo-variant, waardoor hij een goeie 132pk op de weg kan overbrengen. De catalogus maakt melding van een topsnelheid +200km/u, terwijl hij slechts 6 à 10l verbruikt.
In 1986 wordt de Renault 21 geïntroduceerd. Dat betekent meteen het einde van de productie van de Fuego in Frankrijk en Spanje. In Zuid-Amerika waar het model wel nog gretig wordt afgenomen, blijft de productie echter doorgaan. De 2.2 aldaar krijgt 114pk. In 1990 wordt de wagen nogmaals herwerkt tot de phase III GTA, die ook weer nieuwe bumpers en witte pinkers meekrijgt. Berta Motorsport zorgt voor een opgekietelde variant met 121pk aan boord.
Na het einde van de productie werd de Fuego niet opgevolgd. Er waren plannen voor een Fuego II, die dezelfde stijlelementen zou hebben als de Alpine GTA, maar die plannen werden opgeborgen toen bleek dat de financiële situatie van Renault de ontwikkeling niet verder toeliet en de markt ook niet zo happig was op zulke sportwagens.
De Laguna coupé wordt als eerstkomende opvolger beschouwd, al kan je de lijnen van de Laguna coupé moeilijk vergelijken met die van de Fuego. De Fuego is als het ware dadelijk te herkennen, terwijl de Laguna Coupé veel inspiratie lijkt te halen bij andere bestaande coupés zoals die in het gamma van Aston Martin. Een mooie herwerking van de Fuego gebeurde door een amateur/enthousiasteling en resulteerde in de renders in onderstaand filmpje. De Fuego is te zien in een aantal James Bond-films, zoals A View to a Kill en GoldenEye. In totaal werden 262.257 exemplaren van de Fuego gebouwd. Naar schatting zouden er daarvan nog zowat 200 in de BeNeLux rondrijden. Eentje vinden op de tweedehandsmarkt is niet eenvoudig, maar de prijzen zijn erg laag en lopen van € 500 tot een goeie € 4.500. Valt goed mee voor een wagen die stilaan een young-timer wordt.
Reactie toevoegen
Je moet ingelogd zijn om reactie te plaatsen.
Inloggen