Rijtest: Saab 9-5 2.0 TiD Vector

De laatste maanden kwam Saab vooral in het nieuws vanwege de overnameberichten. Daardoor leek het wat alsof ze vergaten dat het gamma langzaam maar zeker verouderde. De Saab 9-5 ging intussen 13 jaar mee en voor een goede vervanger zouden ze bij Saab wel stevig uit hun pijp moeten komen. Dat deden ze dan ook en voor ons staat nu een nieuwe 9-5 te blinken. En al deelt de Saab heel wat organen met ex-zusjes uit de General Motors-groep, wat voor ons staat is onmiskenbaar Saab.

De herkenbaarheid begint bij de A-stijl, die zwart werd gelakt zodat de voorruit en zijruiten één geheel lijken te vormen, net als bij de cockpit uit een vliegtuig. Volgen we de glooiende daklijn, dan komen we bij de erg gestrekte kofferklep uit. Deze refereert dan weer naar de Saab 99 uit de jaren ’70. De aluminium ringen rond de koplampen zijn de enige elementen die ons doen terugdenken aan de iets te lang levende vorige generatie, al vergeet je die associatie snel eens je de grote grille ziet. Achteraan is het de doorlopende rode lijn die de hoofden laat draaien, op onze testwagen in combinatie met LED-verlichting. Dankzij dit detail herken je de nieuwe 9-5 in het donker al van mijlenver. Branden de lampen niet, dan zet de aluminium strip de achterpartij van de Zweed wat extra in de kijker.

hoogte meten

Instappen doe je tegenwoordig met een Passive Entry systeem, waarbij je de sleutel op zak kan houden. Ook binnenin is de vliegtuiggeschiedenis nooit veraf. Het dashboard is volledig op de bestuurder georiënteerd. Zo verregaand zelfs, dat de middenconsole asymmetrisch is afgeboord waardoor je als bestuurder echt het idee krijgt dat jij alle controle hebt. Onmiskenbaar is ook de start-toets die zich niet achter het stuur, maar wel midden op de console naast de bestuurder bevindt. Ook de Nightpanel-toets vind je bij geen enkel ander merk dan Saab terug. Door deze knop in te drukken, worden alle overbodige prikkels van het dashboard gedimd zodat enkel je snelheidsmeter zichtbaar blijft en je je beter op de Zweedse donkere wegen kan concentreren. In dat opzicht is het geen slecht idee van onze overheid om de verlichting langs de snelwegen ’s nachts te doven. De bediening van de boordcomputer bevindt zich op de hendel van de richtingaanwijzer, één van de enige zichtbare zaken die de wagen met ex-zus Opel Insignia deelt in het interieur. Daar is die nogal onhandig  opgesteld en ook het doorlopen van de menu’s vraagt wat tijd.

Toch geeft Saab ook hier een eigen draai aan, door een ‘hoogtemeter’-functie in te bouwen. Daarop lees je de snelheid af, zoals je in een vliegtuig de hoogte zou aflezen. De wagen waarmee wij reden was uitgerust met een Head Up Display (HUD). Daarop lees je de huidige snelheid af, maar ook de richtlijnen van de navigatie kunnen erop geprojecteerd worden. De projectie is in de hoogte instelbaar, al hadden we in de laagste stand wel wat last van storende schaduwen. Ook bij ’s nachts rijden, werden de lampen op de wegen via de HUD in de voorruit geprojecteerd. Bij snelheden van 100 km/u zorgt dat voor flitsen die de concentratie van de bestuurder verstoren. Ook vonden we de info op de tellers voldoende zodat we zelf niet zouden opteren voor de HUD. Een leuke optie in de periode waarin deze wagen getest werd (dat was bij temperaturen van -5°C en lager) is het Quick Heat-systeem dat er samen met de zetelverwarming voor zorgt dat je niet àl te lang in een koude wagen moet rondrijden.

Onze wagen was uitgerust met een handig navigatiesysteem met touchscreen en knopbediening. Al werd het soms wat moeilijk leesbaar wanneer het scherm werd opgedeeld om radio-info en wegenkaart tegelijk weer te geven. Tot slot houdt Saab ook vast aan de rechttoe-rechtaan luchtroosters. De bediening ervan verloopt vrij stroef en de dingen zien er erg jaren ’80 uit. Al passen ze mooi in het geheel, een modernere interpretatie hadden we hier op zijn plaats gevonden. Wie achterin plaatsneemt, moet rekening houden met de dalende daklijn. Grote personen kunnen zich het hoofd stoten bij het instappen en ook de hoofdruimte achteraan is niet royaal. 

gekend blok

De klanten die Saab met het verleidelijke uiterlijk en het degelijke innerlijk aantrekt, kunnen enkel nog afknappen op de gebruikte motorisatie. Als vroeger GM-familielid maakte Saab bij de ontwikkeling handig gebruik van de beschikbare motoren. Dat het aanbod voor de 9-5 gelijkopend is aan de steviger motoren van de Opel Insignia is dan ook voor de hand liggend. Toch is dit niet de beste keuze, aangezien we de 2.0 TiD met 160 pk ook in de Insignia al wat tekort vonden schieten. In deze Saab hebben we echter geen last van de hakerige versnellingsbak en daardoor lijkt ook de motor iets soepeler over te komen. Toch voelt de motor zich bij lagere toeren niet in zijn sas en pas bij het aanspreken van de turbo (rond de 2.000 toeren) heeft de motor wat meer vertrouwen.

Gevolg daarvan is dat de motor niet graag onder de 1.750 toeren werkt, zoals dat bij de concurrenten wel gebeurt. Dat vertaalt zich lichtjes in het verbruik, al is 6,5 liter per 100 kilometer bij normale rijstijl wel te verantwoorden voor dit kaliber wagen en ook de Insignia in ecoFLEX-outfit dronk een goeie 6 liter. Het motorgeluid klinkt echter rauwer dan je zou verwachten voor dit soort wagen en we vroegen ons dan ook af of een V6-diesel op het programma staat. Enerzijds klinkt die mooier, anderzijds zet dat de Saab 9-5 op het niveau van de Duitse concurrentie, want die viseert hij uiteindelijk toch. De vermelding 'TiD4' op de het kofferdeksel laat ons hopen dat er op termijn ook een 'TiD6' op de markt zal verschijnen.

Het chassis van de Saab 9-5 komt uit de GM-stal al is de wielbasis is iets verlengd tegenover die van de Insignia. Het rijgedrag is neutraal te noemen, al wordt hier en daar licht onderstuur uitgelokt. De sturing is wat weinig communicatief en voelt vrij licht aan. Je krijgt niet het gevoel dat je een 1.700 kg zware wagen bestuurt. De Sport-ophanging (standaar vanaf het Vector-uitrustingsniveau) is comfortabel, de demping van oneffenheden is voldoende, al zou deze bij de standaard ophanging iets minder zacht gebeuren. Inparkeren met deze Saab gaat in combinatie met een Park Assist, die je visueel begeleidt. Het parkeren zelf neemt de auto niet van je over zoals bij de Skoda Superb. Ook moet je het doen met de biepjes van het parkeersysteem aangezien een achteruitrijcamera niet beschikbaar is.

Wie in onze koffer kijkt, treft daar het U-rail bagagesysteem aan. Een optie van 300 euro, die ervoor zorgt dat kleinere bagage niet doorheen de kofferruimte zeilt tijdens de rit. We vonden dit een handige optie en eigenlijk ziet deze er nog vrij gestileerd uit dankzij het aluminium materiaalgebruik. De kofferruimte is met zijn 515 liter gemiddeld in deze klasse, al is hij uitbreidbaar door het neerklappen van de achterzetels (voorzien van skiluik).

conclusie

Saab werkte met deze 9-5 een grote reisberline uit. Daarmee willen ze zich op een ‘premium’niveau plaatsen, al zijn er nog wel wat stappen te gaan alvorens ze dat niveau bereiken. Onder andere de motor, die zich graag laat horen, doet het luxegevoel wat teniet. Daartegenover staat dat Saab biedt wat Duitse merken de dag van vandaag niet kunnen bieden. De wagen doet hoofden draaien en ook zelf blijf je kijken naar de wagen. Eigenzinnig is een woord dat je nog steeds samen met Saab in één zin moet vernoemen, liever dan voor eenheidsworst te kiezen gaan de Zweden voor een aparte vormgeving met de nodige referenties naar het verleden.

De Saab 9-5 zal zeker klanten gaan wegsnoepen bij de Duitse premiummerken, met name klanten die de Duitse concurrentie te saai en steriel vinden of die iets extra willen bovenop de karakteristieken van de Opel Insignia willen. Ook vanuit de Italiaanse merken zal een beweging waar te nemen zijn, al zal die iets minder fel zijn vanwege een grotere passie voor de merken. Van  Volvo-kant denken we niet dat velen zich door een Saab zullen laten verleiden aangezien beide karakters erg ver uit elkaar liggen, hoewel het landgenoten zijn. 

Tekst: Sven Geiregat
Foto's: Thomas Anthoni
Met dank aan Saab voor de testwagen