Deze week stellen we één van Wolfsburgs (eigenlijk Osnabrücks) mooiste creaties voor : de VW Corrado. Om voorgaande zin te verduidelijken moet gezegd worden dat het idee en de techniek van VW uitging ( bakermat Wolfsburg) en het design en de fabricatie plaatsvond in Osnabrück bij het befaamde Karmann.
De bedoeling was om met de Corrado een vervolg te breien aan het Scirocco-succes. In de koetswerklijnen zien we dan ook nog trekken van de originele Scirocco 1 terug. Onderhuids hebben we een verbroedering van 2 platformen, de voortrein van het A2-platform (Golf 2, en dan meerbepaald de GTI 16V en G60) en de achterophanging van het B3-platform ( passat 35i). Als men blijft verder drammen in vakidiotische termen, valt er nog te zeggen dat het A3-platform (Golf 3) louter een aanpassing was van het A2-platform, wat met zich meebrengt dat er ook nog een Corrado VR6 kwam (los gebaseerd op de voortrein van een Golf 3).
Zo heb ik op een misschien complexe manier het motorenpalet reeds grotendeels uit de doeken gedaan. Kort samengevat: in 1989 is men begonnen met een 1.8 16v met 136 pk, de motor uit de golf2 GTI 16V. Iets wat in 1989 toch niet meer kon beschouwd worden als 'vernieuwende technologie' aangezien deze motor nog mechanische injectie had en niet over een katalysator beschikte. Desalniettemin is dit een leuk hoogtoerig blok, dat helaas wel graag de wereld berooft van het hogere octaanhoudende sap. Een iets modernere keuze was de G60 (ook overgenomen uit de Golf GTI). Dit was ook een 1.8 met één enkele bovenliggende nokkenas met een elektronisch digifant injectie-systeem. Deze motor werd wel kunstmatig beademd door een kompressor, de zogenaamde G-lader. Dit is een uitwerking van iets dat al in het begin van de 20e eeuw gepatenteerd was. Deze techniek is alleen door VW gebruikt en zorgt ervoor dat deze 1.8 een 160 pk teweegbracht en een zeer gezond koppel bij lage toeren kon opwekken.
Na de facelift in 1992 veranderde, samen met een paar cosmetische ingrepen, het motorenpalet. De 16V werd vergroot naar 2 liter, kreeg ook elektronische injectie en had vanaf dan 136 pk. Dit moest ervoor zorgen dat de 16v “zuiniger” werd, maar in realiteit was de 2 liter variant veel tammer dan zijn voorganger. Deze keuze blijft tot op de dag van vandaag raadselachtig, omdat VW toen al beschikte over de 2.0 16v voor de Golf 3 GTI 16V, die zuiniger was en er met gemak 150 pk uitpompte en zeer “toerenhappy” was; zeker in vergelijking met de gekortwiekte Corrado-variant. Maar ongetwijfeld was de introductie van de VR6 het belangrijkste nieuws. Met deze motor was de Corrado naar mijn mening op zijn best. Deze motor is ook zoals de G60 een unieke VW-aangelegenheid.
Oorspronkelijk werd deze 6-cilindermotor ontwikkeld voor de Golf, wat wil zeggen dat de motor in een kleine ruimte moest passen en dan ook nog eens dwars moest liggen naast de versnellingsbak omdat de Golf voorwielaandrijving heeft. Daar vonden de lepe ingenieurs volgende oplossing voor: men ging de eigenschappen van een V6 (kort) en een in-lijn 6 cilinder (smal) combineren. Het resultaat => “V-Reihensechsmotor” is een cilinderblok met 1 cilinderbank en 1 cilinderkop dat zeer compact was en toch 2.9 liter inhoud telde ( in de Europese versie) dankzij een “V-hoek “ van 15 graden tussen de 2 groeperingen van 3 cilinders. De prestatiecijfers die hierbij horen klinken als volgt: 190pk en 245Nm koppel die de Corrado in minder dan 7 seconden torpederen naar 100 en verder naar snelheden tegen 240 km/h, dit allemaal onder begeleiding van 1 van de beste soundtracks in de geschiedenis van de automobiel. In 1995 heeft men nog geprobeerd om verkoopscijfers op te krikken met de introductie van de 2.0i, welke de 2 liter 8 klepper (115pk) uit de golf 3 GTI was, maar dit was zoals te verwachten viel geen overdonderend succes.
Het belangrijkste uiterlijke kenmerk , buiten de perfecte esthetische proporties, is uiteraard de spoiler vanachter. Zoals bij een Porsche gaat deze omhoog bij een bepaalde snelheid (80-ish km/h). Verder is het dashboard overgenomen uit de Passat 35i, men zit vooraan in sportzetels (optioneel Recaro sportzetels in de G60) en als men zeer goed is in yoga en aanverwanten dan zijn er nog 2 elegant ogende Porschesque kuipjes vanachter met daarachter een ruim bemeten kofferruimte. Nog een opmerkelijk weetje over de zijspiegels : Deze deelt de corrado met ( u leest het goed) de McLaren F1!
Al dit moois was echter niet goedkoop geprijsd, wat een verklaring bood voor de triestige verkoopscijfers: 97.521 exemplaren wereldwijd in 6 jaar tijd. Ter vergelijking : de populaire Karmann-Ghia ging meer dan 400.000 keer over de toonbank. De nieuwprijs voor het topmodel VR6 met een paar opties lag rond de 34.000 € en meer in 1994. Redenen voor deze prijzigheid zijn te vinden bij het feit dat meer dan 40% van een Corrado met de hand werd vervaardigd en dat hij de concurrentie aanging met de Porsche 944 en andere ras-sportwagens.
Toch kreeg de koper waar voor zijn geld, namelijk een stijlvolle coupé die zeer goed reed, deze laatste eigenschap werd veel benadrukt door de vakpers. Een voorbeeld hiervan is de nominatie van het Engelse magazine “Car” voor de Corrado als “One of 25 cars you must drive before you die”, wat ik u dan ook uit persoonlijke ervaring ten stelligste kan aanraden !
Door de jaren heen zijn er verschillende speciale versies verschenen van de Corrado . De zeldzaamste zijn zonder twijfel: de VR6 Campaign, waar er maar 6 van gemaakt zouden zijn met als voornaamste kenmerk het uniek rood bekleed interieur, de VR6 Storm dewelke alleen beschikbaar was in Engeland en gekenmerkt werd door speciale interieurs die veel luxueuzer werden uitgerust en uiteraard de Storm-badge, hiervan werden er 500 gemaakt waar de laatste Corrado die ooit van de band gerold is ook bijhoort, deze pronkt nu in het museum van VW in Wolfsburg. In ditzelfde museum staat ook de enige (originele) Corrado Cabriolet. Verder heeft men ook nog een shooting brake variant gemaakt als probeerseltje.
Op de dag van vandaag is de Corrado specialistenvoer geworden en is onderhand uit het dagelijkse straatbeeld verdwenen. De propere exemplaren die nog overblijven en nog niet in de handen zijn gevallen van de “extremere” tuningfanaten worden schaars en zijn dus zeer gewild door de mensen die de Corrado voor zijn fantastische eigenschappen waarderen en hier meestal ook passioneel mee bezig zijn. Tot slot wil ik de Corrado een gelukkige 20ste verjaardag wensen als vergeten klassieker in wording!
Reactie toevoegen
Je moet ingelogd zijn om reactie te plaatsen.
Inloggen