De Subaru E-12 of Subaru Libero zoals hij in een andere landen werd genoemd zag het levenslicht in 1984. Na verscheidene jaren onderging het koekendoosje in 1993 een ingrijpende facelift en het is meer dat model dat we vandaag gaan bespreken. De kleine Subaru staat nogal bekend om zijn ietwat vreemde uiterlijk. De Meeste exemplaren van de Subaru werden uitgerust met een kleine bullbar. Het gaf de auto nog een vreemder uiterlijk dan het al had. Ik vond het uiterlijk gewoon raar, als ik het zo mag uitdrukken. De uitstekende achterbumper, de grote kofferklep, ...

Image

 Het interieur is typisch van die tijd, een en al plastiek. Ik was serieus geschrokken van de indeling in het interieur. De twee voorste stoelen zaten uiterst ongemakkelijk en met mijn lange benen beukte ik constant tegen het dashboard. Je merkte meteen dat dit meer een minibusje is voor kleinere mensen. Met die kleinere mensen bedoel ik meer Aziaten, deze zijn meer geschikt voor dit soort auto's. Kei- auto's of hoekige busjes zijn daar namelijk razend populair. Eens je u meer naar het achterste van de auto begeeft kom je de vijf andere zitjes tegen. Er bevinden zich drie zitjes op de tweede rij en twee zitjes op de achterste rij. Deze zitjes zitten net zoals de voorste stoelen niet echt comfortabel maar het is toch een uitzonderlijke prestatie om zeven zitjes in zo een kleine auto te krijgen. De twee achterste zitjes zijn enkel bruikbaar voor (kleine) kinderen maar ze kunnen dan wel genieten van het zicht door de grote ramen.

De versie die bij ons op de oprit stond beschikte over een groot panoramisch dak. Van de bestuurder tot de achterste zitjes werd het panoramisch dak doorgetrokken. Als resultaat krijg je een enorme lichtinval en een mooi zicht op de sterren voor 's avonds. Wat zeker handig is, is dat je het panoramisch dak een heel eind kan openschuiven. Zo kan de hond ook eens zijn kop buiten steken.

Image

 Wat wellicht het interessantse aan deze wagen is, is dat hij vierwielaandrijving heeft.  Zoals het een goede Subaru beaamt. Handig is de vierwielaandrijving zeker maar je moet niet rechtstreeks met je Subaru in de bergen gaan crossen want hij heeft nogal de neiging om om te vallen. De vierwielaandrijving kan je zeker van pas komen bij Sneeuwval. Je voelt dat de wagen meer grip op de weg heeft en met winterbanden moet dit gevoel zeker nog versterkt worden. De kleine 1.2 benzinemotor ligt achteraan in de wagen en draait lekker goed. Qua mechaniek valt er zeker niets op te merken aan de kleine Subaru. Alles draait en werkt zoals het hoort. De ophanging kan soms wat springerig overkomen en scherpe bochten moet je ook niet te snel nemen maar toch valt het rijgedrag al bij al mee. Een klein detail en tip is dat je zeker niet boven de 120 km / u moet rijden op de autosnelweg want bij een windopstoot zou de Subaru eens hogere sferen kunnen opzoeken.

Image

Ondanks de misschien wat negatief overkomende kritiek heeft de kleine Subaru toch zijn charmes en daar bovenop is hij heel praktisch. Door middel van schuifdeuren, een grote achterklep, een panoramisch dak dat open kan, ... kan je er heel wat in kwijt. Door de opkomst van de grotere MPV's (Renault Megane Scenic en Citroën Xsara Picasso) zonk de Subaru nog meer naar de achtergrond. De E-12 bestond al twaalf jaar en was dus pensioengerechtigd. Het busje kende bij ons meer een bescheiden bestaan maar hij werd in de Alpenlanden veel verkocht met vierwielaanrijving. In 1998 verdween de E-12 van het toneel en er is nooit meer een opvolger van het busje naar ons land verscheept. Sommige eigenaren bouwen hun E-12 graag tot een mini VW Transporter busje om. Over de nieuwe look van de E-12 laat ik het aan jullie over om hem te beoordelen.

Image