Tijdens het Salon van Genève in 2004 toonde Alfa Romeo de Crosswagon Q4. Op het eerste zicht leek het om een gewone 156 Sportwagon te gaan, maar wie even wat beter keek, zag dat het om een kleine sportsroader ging, ergens te situeren tussen de A6 Allroad van Audi en de Forester van Subaru.
Alfa Romeo heeft in het verleden al verschillende malen geëxperimenteerd met vierwielaandrijving voor haar voertuigen. De eerste keer gebeurde dat in 1983 met de Alfa 33 4x4. In 1993 dook de typebenaming “Q4” voor het eerst op bij de Alfa 164, “Q4” staat daarbij voor “Quadrifoglio 4”.
Destijds was het een geavanceerd systeem met een Torsen-differentieel, een epicyclisch differentueel en een Viscomatic koppeling. De eerste zorgt voor de voor-achter-verdeling van de aandrijving, de twee andere zorgen voor de links-rechts verdeling. Het geheel werd ontwikkeld samen met Oostenrijks vierwielaandrijvingspecialist Steyr-Puch. De achteras kon van 0 tot 100% van de aandrijving op zich nemen, naargelang de omstandigheden op de weg. In 1994 werd het systeem ook geïntroduceerd op de 155, de voorloper van deze 156.
Geheel in de heersende trend van het combineren van breaks met SUV’s kreeg Alfa Romeo in 2004 dan ook een Crosswagon Q4-variant. Ook een gewone Q4 was beschikbaar, maar de Crosswagon was toch nog net dat ietsje opvallender. Toch waren de rij-eigenschappen niet zo gek veel verschillend dan die van de Alfa 156 Sportwagon, hij was maar een aantal cm hoger en had verder dezelfde afmetingen. De daklijn werd wat aangepast, de wielkasten wat verbreed en bij de bandenkeuze werden winterbanden als beste optie aangeduid.
De keuze voor aluminium bodemplaten zorgde ervoor dat het bijna niet opviel dat de wagen zowat 6,5 cm hoger was dan de gewone break van de 156. Nadeel was dat het interieur, op een extra kompas na, ook gelijk was aan dat van de basis 156, dat al sinds 1997 meeging, met een kleine facelift tussendoor.
In België werd de Crosswagon Q4 enkel aangeboden in combinatie met de bejubelde 1.9 JTD voor deze gelegenheid voorzien van 150 pk en 305 Nm. Het Torsen-C-differentieel staat in neutrale stand op een 41/59 stand, wat wil zeggen dat 41% van de krachten naar de voorwielen wordt geleid. Mits tussenkomst van de bestuurder kan dit aangepast worden, tot maximaal zowat 70% van de krachten naar de achterwielen wordt gestuurd.
De 150 pk sterke 1.9 JTD was goed voor een topsnelheid van 192 km/u en deed de 0-100 in zowat 9,7 seconden. Een benzinevariant was er dus niet bij ons, maar de diesel deed goed genoeg om het gemis aan een benzine snel te vergeten. De JTD met commonrail van destijds stonden bekend om de ferme duw in de rug rond de 2.000 rpm.
Reactie toevoegen
Je moet ingelogd zijn om reactie te plaatsen.
Inloggen