![Nieuwe McLaren-hypercar heeft een naam: W1 [VIDEO]](https://autofans.be/sites/default/files/styles/thumb_landscape/public/2024-09/McLaren%20W1%20teaser%202024%201.jpg?itok=S7vbzKLy)
Met de recente ontwikkelingen bij Chrysler en de Fiat-group heeft Fiat een hele hoop mensen tegen zich in het harnas gejaagd. Toch leert de geschiedenis ons dat Italianen wel meer samenwerkte met het Amerikaanse merk voor het tot stand brengen van nieuwe modellen. Zo gebeurde ook bij deze Chrysler TC by Maserati.
De Chrysler TC by Maserati kwam tot stand nadat Lee Iaccoca en Alejandro de Tomaso een samenwerking beoogden. Iaccoca was buitengegooid bij Ford, maar werd opgevist door Chrysler en zorgde er in de jaren '80 voor dat het merk heropleefde. De Tomaso had in 1975 Maserati overgenomen van Citroën. In 1984 tekenden beiden een overeenkomst, waaruit in 1986 een TC concept car concept voortvloeide. In 1989 kwam het productiemodel op de markt, Chrysler hoopte er tussen de 5.000 en 10.000 per jaar te verkopen.
Met zijn rechte lijnen en rechthoekige koplampen kreeg de TC by Maserati sterke gelijkenissen met de LeBaron van Chrysler. Net daarop kwam kritiek want het publiek wilde geen dure wagen die voor de leek niet te onderscheiden was van de lager gewaardeerde LeBaron. Het chassis was een ingekorte versie van dat van de Dodge Daytona. De ophanging werd ongewijzigd overgenomen en zorgde voor een erg Amerikaans weggedrag.
De TC kwam er als cabrio en coupé, waarbij de coupé twee kleine raampjes kreeg in de b-stijl. De opvallendste buitenkleur was geel, al kon men ook opteren voor aubergine of rood. Een jaartje later voegde Chrysler ook wit en zwart toe aan het aanbod carrosseriekleuren. Het enige waarvoor je kon bijbetalen was een CD-speler, als extern gedeelte in te pluggen op de standaard radio-cassettespeler.
Onder de kap kwam geen Maserati-motor, wel een 2.2 viercilinder van Chrysler. Een jaartje later werd deze vervangen door een 3.0 V6 van Mitsubishi-makelij. De automatische driebak werd vervangen door eentje met vier versnellingen. Ook kwam een aparte 2.2 variant (met 200 pk) op de markt die door Cosworth in Engeland werd gefinetuned en afgewerkt door Maserati in Italië. Die laatste onderscheidde zich van de gewone 2.2 door de dubbele bovenliggende nokkenas en de 16 kleppen.
De Chrysler TC by Maserati had concurrentie van een aantale andere Amerikaanse wagens, waaronder de Cadillac Allante. Die Italiaans gestylede wagen werd getekend door Pininfarina, waarna de koetswerken vanuit Italië naar Amerika werden overgevlogen om een dikke V8 onder de kap te krijgen. Bij Ford lieten ze hun Mustang in zijn zoveelste generatie verderlopen.
Zoals eerder al vermeld was het publiek niet te vinden voor de combinatie die Chrysler en Maserati voorstelden. Een handgebouwde Maserati-carrosserie met een Chrysler-opbouw leek destijds niet de meest betrouwbare combinatie die men zich kon voorstellen. Een omgekeerde oefening (Chrysleropbouw met Maserati-motor) zou zoveel meer positieve reacties hebben losgeweekt.
Toch kon de wagen een ommekeer betekenen voor Chrysler. Het merk kreeg een positiever en minder saai imago. De verkoopsdelstellingen van de TC werden echter niet gehaald; in de driejarige carrière werden slechts 7.300 wagens gebouwd, waarvan de helft in het eerste jaar de fabriek verlieten.
Dat hij erg leek op de goedkopere Chrysler LeBaron (de TC kostte zowat het dubbele) was een marketingblunder. Chrysler deed er twee jaar over om de TC van concept naar productiemodel om te zetten, waardoor de LeBaron eerst werd gelanceerd.
Reactie toevoegen
Je moet ingelogd zijn om reactie te plaatsen.
Inloggen