Rijtest: Volkswagen Tiguan 2.0 TDI

Laten we met het exterieur van start gaan, aangezien de grootste wijzigingen daar plaats vonden. Wat meteen opvalt is de knappe snoet die hem wat doet lijken op z’n grote broer, Touareg. Volkswagen past sinds de nieuwe designlijn overal dezelfde kenmerken toe. Inderdaad, ze lijken hierdoor allemaal sterk op elkaar maar voor de Tiguan is dit een toch een hele verbetering. Hij is stoerder geworden en lijkt ook groter. Wandelen we door naar de achterzijde dan zijn daar de lijnen vrijwel hetzelfde gebleven. Toch zijn er nieuwe achterlichten voorzien met een geheel vernieuwde vorm. Deze zijn niet meer rond zoals bij de Passat CC maar eerder als de nieuwe Volkswagen Golf. Een subtiele verbetering die toch impact heeft op het geheel. Zou er aan het interieur iets veranderd zijn?

We nemen plaats op de bestuurderszetel en op het eerste zicht is er niets ingrijpend veranderd. Bij nadere inspectie zien we toch andere, modernere knoppen voor de airco en een nieuw stuurwiel. Onze testwagen had geen stuurwiel-bediening en oogde hierdoor wat kaal. Dit is voor mij zeker een te nemen optie! De optionele navigatie maakt een chiquere indruk, al is de standaard oplossing geen groot verschil qua look. De center-console is trouwens één van de meest praktische die ik al ben tegengekomen. Vlak achter de schakelpook vinden we twee opbergvakjes terug. Door de diepe afhellende plaatsing kan je hier heel wat in kwijt zonder dat er bij de bruuske maneuvers alles uitvalt. Klein nadeeltje aan dit alles, bijna de vermelding niet waard, is dat de GPS hierdoor redelijk hoog is geplaatst wat de bediening ervan niet altijd handig maakt. (Stuurwielbediening waar zou toch...) Kijkende over onze schouder zien we drie volwaardige zitplaatsen voor de passagiers. Deze hebben een beenruimte die te vergelijken is met die van een Golf Variant. Behoorlijk dus. Qua zitcomfort is het ook niet slecht. De zetels voelen vrij hard aan maar bieden genoeg comfort en ondersteuning door de grote aanpasbaarheid. Onze wagen had zowel een automatische als een manuele zetel en in beide was hetzelfde comfort te vinden. Met als pluspunt in de automatische, een fijn af te stellen onderrugondersteuning zat ingebouwd.

Waar ik grote ogen trok was bij het zien van de kofferruimte. Met 470L is dit één van de grootste in z’n segment. Klappen we 2+1-stoelen naar beneden dan dan bereiken we een 1510 liter. Zeker en vast niet weinig. Al ben je toch een beetje belet doordat de laadvloer dan niet geheel plat is. Ach, details. De koffer is ook voorzien van haakjes en oogjes waar je je spullen mee kan zekeren. Dat kan nodig zijn in zo’n grote koffer. Wil je deze vol krijgen zal je niet toekomen met een volle winkelkar. Het laadvermogen van 670 kg laat dan ook toe dat je een zak cement of tien kan vervoeren zonder de kans op overladen. Om maar een voorbeeld te geven. Ander (optioneel) pluspunt is de automatische parkeerhulp. Deze kan zowel evenwijdig inparkeren als loodrecht. Bij 7 van 10 pogingen deed de wagen het perfect. Misschien iets te breed uit de stoep soms maar voor de rest werkt het systeem zoals het moet.

De motor is een 2.0TDI. Deze is te verkrijgen in wel vier pk varianten. Gaande van 110 tot 170pk wij hebben de 140 pk sterke motor uitgekozen in combinatie met de DSG 7-bak automaat. In het begin leek de Tiguan een beetje sloom, alsof de 320 Nm’s niet echt aanwezig waren. Eenmaal gewoon aan het karakter van de DSG-bak kon je hem meer dan vlot doorheen het verkeer sturen en was de 140pk net genoeg. De DSG-bak is een super-automaat. Zeer snelle schakels en zacht. Iets wat bijvoorbeeld bij de Fiat automaten niet is. Die dingen schudden je soms stevig door elkaar. Of het daadwerkelijke nodig was 7 trappen in te bouwen weet ik niet. Bij 120 reden we op 2000 tpm, terugschakelen naar 6de verhoogde dit met slechts 250 tpm. Het zal zijn kleine bijdrage aan de natuur hoogstwaarschijnlijk wel maken zeker? Met een gemiddeld verbruik van 8 L/100km is redelijk bescheiden. Al had ik niets anders verwacht!

Afsluiten doen we met het grootste pluspunt dat ik kon vinden aan deze Tiguan. Tip: 4Motion. Inderdaad deze Tiguan is uitgerust met VW’s vierwielaandrijving. Hij verbaasde me écht enorm van de baanvastheid. Hij kleeft vrijwel op de weg. Ik kan bedenken dat het voorwiel aangedreven model dit veel minder zal hebben. Wat de ervaring sterk zou kunnen veranderen. De 4-Motion helpt actief en je voelt dat hij zich evenwichtig doorheen de bochten trekt. Vooral bij op en afritten van de autostrade viel het op dat hij zich niet gedraagt als een grote logge wagen maar eerder als een gewone hatchback. Kortom, de beste eigenschap van de wagen is er een heel belangrijke.

Met concurrentie als de Toyota RAV4, Ford Kuga, Nissan Qashqai was het al moeilijk kiezen. Nu met de komst van de Audi Q3 en BMW X1 is die keuze nog moeilijker gemaakt. Ga je voor luxe en afwerking dan kan je best in de richting van de Duitsers gaan kijken. Ik ben alvast zeer benieuwd naar hoe de Audi Q3. Die rijtest staat ook voor de deur. Laten we met deze conclusie afsluiten: Deze Tiguan met 2.0TDI, DSG en 4Motion is met een prijskaartje 34.500 euro niet al te goedkoop maar je krijgt waar voor je geld.