Rijtest: Audi A7 Sportback 3.0 TDI Quattro

Die Sportback-toevoeging moet je met een korrel zout nemen. Audi had een benaming nodig die dynamiek uitstraalde en iets of wat afweek van het overal gekende hatchback, zoals dit soort modellen in de jaren '80 ook wel werd genoemd. Om met de concurrentie mee te kunnen voegde Audi er een schepje luxe aan toe.

Audi zit dus met twee modellen die als vijfdeurscoupé kunnen worden beschouwd. De A5 is afgeleid van de A4 berline, de A7 situeert zich een trapje hoger tussen A6 en A8. Hij wijkt gedeeltelijk af van de Sportback Concept die Audi voorstelde op de NAIAS in Detroit, januari 2009.

Gedurende onze testperiode zijn we meermaals aangesproken op de mooie vormen van de A7 Sportback. Zelf hebben we niet gevonden wat precies de vele reacties uitlokte, de combinatie van de vier ringen, een discrete lijn die toch erg breed en uitgestrekt oogt lijkt het ons te doen. Apart is het wel, met een lengte van 4,9 meter en een bolle voorkant die contrasteert met de duikende en scherpe achterzijde. De kofferklep is erg uitgestrekt en dat voel je ook bij het openen. Even opletten als je de koffer opent in lage garages of bij hevige wind. Het openen gebeurt elektrisch met een druk op de knop. De koffer biedt 535 liter laadruimte die je kan uitbreiden tot 1.360 liter als je de achterste zetels neerklapt. Dat is meer dan de A6 berline (530-995l) en maar iets minder dan een A4 Avant (490-1430l). Vanwege de aflopende dak- en kofferlijn laad je best geen al te grote voorwerpen in. Wie achteraan plaatsneemt is best niet al te groot, al is het effect van de sterk aflopende daklijn hier wat gecompenseerd door de uitsparingen in de dakhemel ter hoogte van de achterpassagiers. Verder kunnen ook de achterpassagiers genieten van de nodige luxe, met een aparte airco-regeling als kers op de taart.

Vooraan is het dan weer de bestuurdersplaats die alle aandacht opeist. De bestuurder heeft zicht op een tellerpartij die zich lichtjes naar hem plooit. Daartussen zit de boordcomputer die we ook op andere modellen terugzien. Bij een druk op de startknop schuift het scherm van het navigatiesysteem uit de middenconsole waar het netjes opgeborgen zat. Helaas gaat het nog steeds niet om een touch screen maar gebeurt de bediening met één van de vele draaiknoppen die je rond de versnellingspook kan terugvinden. Ook naast de versnellingspook vind je een touchpad waarop je met vingerbewegingen de gewenste letter in je navigatiesysteem kan invoeren, of de cijfers in je mobiele telefoon. Dat maakt dat er, samen met de klimaatregeling, een hele hoop knopjes op de middenconsole staan. Ze zijn mooi vormgegeven maar bleken tijdens het rijden weinig intuïtief te bedienen.

Onder de kap van onze testwagen vonden we de basisdiesel, de 3.0 TDI met QUattro-aandrijving en 204 pk. Niet dat we te klagen hadden met die 'basis'-versie. Audi onderscheidt de A7 van zijn kleinere broer door enkel zwaardere motorisaties aan te bieden. In 7,9 seconden accelereert de A7 van 0 naar 100 km/u. De versie met voorwielaandrijving en Multitronic doet dat een halve seconde sneller. Niet dat je dat gewaar wordt, want door de goede isolatie van het interieur ga je sneller dan je denkt naar snelheden boven de limiet. Zelfs bij die snelheden draait de motor erg stil en heb je steeds het gevoel wat reserve over te hebben. Bij acceleraties heeft de A7 dus geen problemen met de 1.860 kg zware opbouw. Ga je wat kleinere wegen opzoeken, dan voel je pas het effect van het gewicht op het rijgedrag en concludeer je dat die bochtige wegen niet direct zijn geliefde habitat zijn. Je kan er dankzij het Audi Drive Select wel een mouw aan passen maar echt natuurlijk gaat het nooit aanvoelen, comfort bieden is zijn roeping. Een extra knipoog naar de comfortzijde zien we ook in het ontbreken van de schakelflippers achter het stuur, waardoor je de pook al sneller in D-stand zijn werk laat doen.Toch merken we dat de 19 inch velgen wat roet in het eten gooien als we over dwarsrichels rijden. Dit soort velg en bijhorende laagprofielband vraagt om een sportievere inborst dan wat de A7 voorlegt.

Onze Audi A7 kost zonder opties 56.000 euro. Eens de optielijst doorlopen komen we op een totaal van 82.000 euro. Niet zo exuberant veel als de A6 Avant die we eerder meenamen maar toch een mooi bedrag voor een wagen die vooral status meedraagt. Audi geeft er wel wat voor in de plaats. Houtinleg omhelst het interieur - al is de kleurcombinatie voor discussie vatbaar - terwijl ook de afwerking op niveau staat. Maar de optilijst bevat nog meer, zo kan je kiezen voor een derde gordel achteraan, zodat je drie passagiers kan meenemen op de achterbank. Een basis-A7 neem je voor 50.780 euro mee (2.8 FSI Multitronic, 204 pk), de duurste versie is de 3.0 TFSI met 300 pk voor 61.790 euro, exclusief opties maar ik heb nog nooit een Audi zonder opties gezien.

De Audi A7 Sportback een noodzakelijke aanvulling op het Audi-gamma noemen is overdreven, want is wezen is hij de grootste gemene deler tussen een Audi A6 en een A8. Verder krijgt de gebruiker ook de meeste voordelen van voorgenoemde wagens mee, terwijl je toch het gevoel hebt met een coupé onderweg te zijn. Is hij dan overbodig? De looks van de wagen zijn voldoende om dat tegen te spreken, enkel voor de brede aanblik die toch dat tikkeltje verschilt van de andere Audi-modellen mag je hem voor mijn deur zetten. Ik zal er met plezier naar kijken.