Rij-impressie: Hyundai i30 (2012)

Die drie kenmerken waarop ze willen letten zijn uiteraard niet uit de lucht gegrepen. Gebaseerd op een Europees onderzoek blijkt dat de consument in het C-segment het meest let op de drie eerder genoemde aspecten van een wagen. Hyundai mocht met de vorige i30 zichzelf een zesde plek aanmeten in het C-segment. Nu zijn ze iets optimistischer en hopen ze de top 5 binnen te vallen. En eerlijk gezegd, na het rijden van de i30, wil ik ze nog geloven ook.

En hoewel onze testrit in Zuid-Spanje niet van de langste was, liet de i30 een zeer goede indruk achter. De verwachtingen waren immers hoog. Bij de eerste kennismaking in Brussel merkten we een enorm knap design op met een verrassend goed afgewerkt interieur. Maar nu konden we wat langer kijken naar het design. De tekenaars in Frankfurt, onder leiding van Thomas Bürkle, zeggen de nieuwe i30 getekend te hebben op basis van natuurelementen. Zo zou de flank ons moeten doen denken aan 'een verwaaide woestijn'. Mooie marketingblabla, wij noemen het liever gewoon knap. Want veel meer redenen hoef je niet altijd aan te halen, als je kan tekenen, kan je tekenen. De i30 is herkenbaar op vlak van design als we eerder naar de i40 en Veloster keken, maar lijkt met meer ervaring getekend te zijn. De grille vooraan laat zich in de Benelux onderscheiden van zijn andere Europese varianten. Wij krijgen een grille met een enkele chromelijn die wordt afgewerkt met een in de carrosserie gespoten bumper. De bumper wordt verder gekenmerkt door een nieuwe set koplampen en L-vormige LED verlichten langszij de mistlampen.

Ook achteraan toont de i30 verrassend scherp. Daarmee mag hij wat ons betreft op de hoogste podiumtrede staan binnen het C-segment. Herkenbare lichtunits laten zich opfleuren door een mooie verlichtingslijn die je al dan niet in LED-outfit kan bestellen. De expliciet aanwezige lijnen in de carrosserie zorgen voor een gespierde verschijning. En hij zal ze nodig hebben, wil hij concurreren tegen mastodonten als de Golf, Focus of Mégane.

Ook binnenin keek de i30 naar zijn grotere broer. Het oogt in deze rakker allemaal wel wat verfijnder. Het 7-inch infotainment systeem wordt mooi ingewerkt en wordt omringd door in de hoogte uitgewerkte roosters. Het instrumentenpaneel neemt een ergonomische vorm aan en de bediening ervan laat nergens steken vallen. Leuk in te duwen knopjes en stevige draaiknoppen om radio of verwarming te bedienen. Ook op vlak van afwerking konden we weinig opmerken. Verharde plastieken moeten zorgen voor een aantrekkelijke prijs, maar ze werden er wel prima ingezet. Geen stommiteiten aan randen of naden. Jammer dat het dashboard zo ver doorloopt. Het blijft ons storen dat zulke scherpe designs langsbuiten, vaak verpest worden door het monovolume gevoel dat zulk dashboard geeft. Een aanvaardbare uitleg is dat Hyundai de voorruit schever installeerde om zo aerodynamischer te zijn, wat dus zorgt voor een groter dashboard binnenin.

Op vlak van zitmeubilair mag Hyundai alsook een pluim ontvangen. Goede, stevige zetels met voldoende lendensteun zorgen voor een aangename rit. Hetzelfde geldt achteraan, ook daar goede aansluitende zetels, al merken we achteraan wel een gebrek aan hoofdruimte op. Ik kon met mijn 1 meter 85 niet volledig recht zitten waardoor ik weer snel achter het stuur ben gekropen.

Logsich, want daar is het uiteindelijk om te doen. Wij reden in Sevilla de 128 pk sterke 1.6 diesel met automaat en manuele versnellingsbak. Jammer genoeg komt die motorvariant er niet in de Benelux. Mocht Hyundai desondanks een enorme vraag krijgen naar de 128 pk variant, dan willen ze daar zonder problemen verandering in brengen. Maar voorlopig houdt Hyundai het op een iets zwakkere 110 pk, dat vermogen komt uit exact hetzelfde blok. Alles samen bieden de Koreanen vier motoren aan in de Belux met twee versnellingsbakken. Een 1.4i met 100 pk is altijd gekoppeld aan een manuele zestraps versnellingsbak. De 1.6 GDi krijgt 135 pk en kan zowel automaat als manueel bediend worden, net zoals de 1.6 CRDi met 110 pk. Tussen de twee eerder genoemden schuilt nog een 90 pk sterke 1.4 CRDi met manuele versnellingsbak.

Onze 128 pk sterke 1.6, die voor onze markt volledig irrelevant is, kwam nochtans goed van zijn plaats. De diesel kan beschikken over 260 Nm dat beschikbaar is vanaf 1.900 toeren en dat voel je. Je komt nooit kracht te kort en hernemen is kinderspel. Opvallend is ook souplesse waarmee de manuele versnellingsbak zich laat bedienen, een pak beter dan pakweg de Opel Astra en diens versnellingsbak. Ook de automaat deed het verrassend goed. De oude viertraps-automaat werd de vuilbak in gegooid en maakt plaats voor een zestraps variant die we ook in de i40 terugvinden. Ook hier geen opmerkingen. Schakelt tijdig op en terug, maakt geen rumoerig lawaai en schakelt vlotter dan we durfden hopen. Hyundai pakt in de i30 niet uit met een sportknop, ze pakt wel uit met start/stop waardoor het gemiddeld verbruik tussen de 3.7 en 6.7 moet schommelen. Een testrit van x-aantal dagen in België zal ons later uitwijzen in welke mate de haalbaarheid ervan mogelijk is.

Hyundai stelt wel het Flex Steer standaard in op elke i30. Dat systeem laat toe de sturing van de wagen te wijzigen. De beschikbare standen zijn sport, comfort en normal. Heel veel verschil moet je niet zoeken, zeker niet als je relatief weinig bochtenwerk tegen aanvaardbare snelheid op je dagelijkse pad hebt. Maar wanneer je wat steviger de bochten in hangt zou je wel eens een verschil kunnen voelen. Comfort is te zompig, normal is een mooie maat tussenin en de sport-stand is de sturing die de i30 eigenlijk standaard had moeten meekrijgen. Iets zwaarder en iets scherper maken hem een pak levendiger. Qua stabiliteit op de weg is er misschien nog wat werk aan de winkel, hoeweel Hyundai met deze i30 al vele stappen vooruit zette. Bij iets sneller bochtenwerk lijkt hij te gaan dansen en mist hij soms wat communicativiteit. Een mooi punt om aan te werken dus voor de Koreanen. Een aspect waar veel geld, technologie en ervaring in schuilt, en net daarom blijven de Golf of Focus ook hier weer beter sturen.

Tijd voor dat andere element dat we aan het begin van onze test aanhaalden, de prijs. De i30 kan je in België kopen vanaf 16.499 euro, dat is bijzonder scherp en iets goedkoper dan de vergelijkbare modellen in het C-segment. En hoewel de beginprijs nooit meer dan 1.800 euro verschilt met zijn directe concurrenten (we vergeleken hier de 1.4 CRDi met 90 pk) is het vooral wat je voor dat geld bij Hyundai krijgt dat opvallend is. De i30 kan je bestellen in drie uitrustingsniveau: Comfort, Lounge (incl. business pack) en Style (incl. techno pack). Het comfort-niveau en dus de basisuitrusting beschikt over, en nu mag Volkswagen even opletten: getinte ramen, mistlichten met LED verlichting, bumper, spiegels en deurgrepen in koetswerkkleur, in hoogte en diepte regelbaar stuurwiel, boordcomputer, elektrische ramen, centrale deurvergrendeling, radio met CD en iPod aansluiting, in de hoogte regelbare chauffeurstoel, neerklapbare achterbank, centrale armsteun vooraan, Flex Steer en het Blue Drive pakket. Ben je er er nog steeds bij? Een hoop waar voor je geld dus. En daarmee mag Hyundai terecht de concurrentie aangaan en stiekem hopen we dat het lukt, wat hij zou het straatbeeld geen oneer aandoen.

Met dank aan Hyundai om ons tot Spanje te vliegen