Rijtest: Opel Astra GTC 2.0 CDTi

Opel pakte het grondig aan bij de nieuwe Astra GTC. De vorige versie had al meer coupé-ambities dan de hele rist driedeurs Astra's die hem voorging, deze nieuwe GTC gaat nog een stap verder. Zo werd de wielbasis verlengd, kreeg de daklijn een flinke tik en werd ook het chassis bijgewerkt. Opel wil hem daarmee een sportievere inborst geven, aangezien die opvolger van de Calibra er maar niet lijkt te komen en de Astra GTC de enige coupé in het gamma blijft. Hij oogt alvast sportief, met zijn lage gestrekte daklijn en brede schouders. Ons testexemplaar had dan nog eens 20 inch grote velgen, de grootste die op de optielijst te vinden zijn. Toch zijn er nog andere zaken die je wagen wat opvallender kunnen maken. Een lakkleur in rood of felgeel bijvoorbeeld, of de OPC-line koetswerkaanpassingen, in afwachting van die échte OPC.

Ook de ophanging werd dus aangepast. Opel maakt gebruik van een aangepast systeem om de voorwielen op te hangen, door Opel de HiPerStrut genoemd. Het systeem werd overgenomen uit de Insignia OPC en heeft kortere assen dan een conventionele ophanging, waardoor er minder wrijving is tussen de wielen en de besturing. In de praktijk komt het erop neer dat Opel de motor van de stuurbekrachtiging dichter bij de wielen monteert en de torsie vermindert, waardoor de voorwielen makkelijker met het vermogen omkunnen. Dat kunnen ze ook, al heeft deze Astra GTC met 2.0 CDTI niet het meeste vermogen op dit moment. De 165 pk komen ook op een vreemde manier vrij, de motor heeft nog steeds een klein turbogat onder de 2.000 rpm, waardoor de motor plots een stamp krijgt eens hij boven die grens gaat. Toch laat de motor zich schakellui rijden, wat aangenaam cruisen ten goede komt. Je hoort de motor overigens duidelijk werken tijdens het accelereren, al is dat geronk een pak minder eens je op kruissnelheid bent(2.000 rpm bij 120 km/u), een koppel van 350 Nm zorgt er trouwens voor dat de hernemingen ook vlotjes verlopen. Een zuinigheidskampioen is deze motorisatie niet, al is 6,2l/100 km niet slecht.

Onze Opel Astra GTC was uitgerust met Flexride. Dat is de variabele ophanging van Opel, waarbij je er met een druk op de knop voor zorgt dat ophanging en rijgedrag comfortabeler of sportiever aanvoelen. Voor een wagen als een Astra GTC verwachten we eigenlijk standaard de sportinstelling (terwijl het eco-lampje wel de hele tijd blijft branden), al bleek het wisselen tussen de instellingen deze keer weinig verschil te geven in aanvoelen van de wagen, behalve de stevigheid van de stuurbekrachtiging. Een beetje een gemiste kans, want bij het besturen van de wagen wil je op sommige momenten net dat ietsje strakker door de bocht. Zeggen dat we het systeem overbodig vonden, is echter overdreven, want het wisselen tussen de verschillende standen is wel degelijk fijn. Wel jammer dat de wagen de gekozen instelling vergeet wanneer je de motor uitzet.

Wie plaatsneemt achter het stuur van de Opel Astra GTC voelt zich dra thuis. Net als bij de Zafira die we eerder meenamen, ademt alles de Opel-stijl. Knoppen en hendels zijn vertrouwd en ook de werking van het navigatiesysteem heb je snel onder de knie. De zetels zijn verder in 8 verschillende manieren instelbaar, zodat iedereen wel de juiste rijhouding kan vinden. Over de steun van de zetels waren de meningen op de redactie wat verdeeld, mensen met een gevoelige rug kiezen misschien beter niet voor de sportzetels. Het zicht achteruit is wat beperkt, al is het wat je kan verwachten van een coupé. Je hebt wel steeds het gevoel met een erg brede wagen onderweg te zijn, vanwege de uitgeklopte wielkassen die zich telkens laten zien in je buitenspiegels. Het zicht schuinlinks vooruit wordt wat belemmerd door de schuine A-stijl, nadelig als je wat sportiever door de bocht linksom wilt. Het is op zich niet donker in het interieur, toch biedt Opel een panoramische voorruit aan (optie, 1.200 euro), net zoals bij de vorige generatie GTC en de Zafira Tourer. Wat verder opvalt is dat de achterste inzittenden niet de pineut zijn in deze coupé. Vanwege de langere wielbasis hebben de achterste passagiers namelijk veel ruimte. Ook de daklijn duikt net laat genoeg om voldoende hoofdruimte te bieden wanneer je niet de grootste man op aarde bent. De koffer lijkt op het eerste zicht klein, al bedriegt de schijn want de bodemplaat is verstelbaar (optie, 55 euro). Zo krijg je een volume van 375 liter.

De Opel Astra GTC is verkrijgbaar in twee uitvoeringen, Enjoy en Sport (+2.250 euro ten opzichte van de Enjoy). De kleinste Astra GTC is de 1.4 met 100 pk, die kost net geen 20.000 euro (19.550 euro om precies te zijn). Daarnaast is er ook de 1.4 Turbo met 120 of 140 pk en een 1.6 Turbo met een stevige 180 pk (vanaf 24.100 euro in Enjoy-uitvoering). Bij de diesels heeft Opel de 1.7 CDTi in de aanbieding, met 110 of 130 pk. Bovenaan het gamma staat dan de 2.0 CDTi met 165 pk (160 pk in combinatie met automaat). De Sport-uitrusting omvat onder andere de elektronische airco, een sportstuur en sportzetels, cruise control met snelheidsbegrenzer en sfeerverlichting in de portieren.

De concurrentie in deze klasse is er zeker, al mankt Renault met de Mégane coupé wat achterop door geen diesel aan te bieden van hetzelfde vermogen als onze test-Astra. Bij Volkswagen zien we de Scirocco (eerder dan een driedeurs Golf) die als 2.0 TDI 170pk op 28.300 euro uitkomt. Voor dat geld krijg je dan nog een iets sportievere uitstraling. Gaan we nog wat verder kijken, dan kan je ook de Hyundai Veloster erbij betrekken, al heeft deze geen dieselvariant. Van de Ford Focus staat er zelfs geen driedeursvariant in de catalogus. Wil je de dynamiek verder uitdiepen, dan kan je ook bij de Audi A3 of BMW 1-reeks gaan kijken, al vallen deze erg nipt op de grens van de beoogde concurrenten.

De Opel Astra GTC is een wagen die je op je oprit wil hebben staan. De lijnen zitten goed, de dikke velgen eronder kloppen in dit plaatje. Daarbij is het jammer dat de motor de zwakke(re) schakel is in het verhaal. Zelfs met de strafste diesel onder de kap heeft de Astra GTC het moeilijk om de beloofde sportiviteit in het uiterlijk om te zetten in een opwindend rijgedrag. Hij gedraagt zich baanvaster dan een Astra berline en wil graag met je gaan spelen maar een echt trainingspak hoef je er niet voor aan.

Tekst & foto's: Sven Geiregat