Rijtest: BMW Z4 sDrive 2.0i

De Z4 die we deze keer testen is de instapper. Daar waar de Z4 3.5is afklokt op 340 pk houdt deze 2.0i het op een bescheiden 163 pk en een totaal ander onderstel. Eerste indruk van de kanarie (de bijnaam was snel gekozen) was dat hij er flitsend uitziet in het opvallendste kleurtje dat er te bestellen is (Atacamagelb). In combinatie met de 18” velgen (styling 294) heb je een knappe auto die veel mensen niet zomaar aan hun lieten voorbij gaan. Logisch ook: want de Z4 ziet er sportief, sexy en tegelijk stoer uit. Tegenover de eerste generatie Z4 –die ondertussen al dateert van 2003- is dit een gigàntisch verschil. Het interieur bijvoorbeeld is grondig aangepast en doet me zelfs op sommige punten terugdenken aan BMW’s tijdloze stijlicoon, de Z8. 

De Z4 heeft een carroserie matchend alcantara/leder interieur met gele stiksels. Al dat geel is een beetje wennen maar is zeker niet lelijk. De semi-manuele sportzetels zitten zeer goed, tijdens een ritje van 150km heb je echt 0,0 last van een hard zitvlak. Het stuur is in 2 richtingen aan te passen en een ideale zithouding is snel gevonden. Al moet ja dan wel redelijk vertrouwen opjezelf qua groottekennis van de auto. De dijk van een motorkap is amper zichtbaar in de meeste gevallen. Het zicht rondom is zoals je het kan verwachten niet al te best. Al een geluk is het stalen klapdak (eerste keer voor een BMW) in enkele seconden weggeklapt en heb je daar al geen last meer van. Als roadster eigenaar heb ik de gewoonte om in 90% van de gevallen met open dak te rijden. Hoewel de Z4 een groot windscherm heeft was er toch wat tocht te merken. Voornamelijk langs één kant wat bij autostrade snelheden toch storend was.

De Ardennen was waar de Z4 zich thuisvoelde. Met een relatief beperkt vermogen is er toch behoorlijk rijplezier. De 2 liter motor heeft dan wel 270 Nm koppel, veel was daar eerlijk gezegd niet van te merken. De BMW laat een underpowered gevoel na. Dan mag het vier cilindertje nog zo leuk klinken, dat is vrijwel alles wat het doet. De full power versie met 184 pk is volgens mij zelfs maar amper voldoende. Bij een BMW Z4 verwacht ik toch een minimum aan kracht. Deze motor zit hier duidelijk onder. Vandaar dat er sinds een tijdje ook een TwinPower 2.8i met 245 pk zijn weg naar de Z4 heeft gevonden. Die betaal je die 9.000 euro meer. Veel geld maar als je een Z4 wil met pit is dat toch de minimum. Qua verbruik zit hij iets boven de opgegeven cijfers. Wij haalden een mooi gemiddelde van 7,5l. Sportief “Ardens”-rijgedrag afgewisseld met lange stukken autostrade met de cruise control op 120 km/h. Deze motorisatie is enkel te verkrijgen in combinatie met een manuele 6-bak. Eén van de leukere manuele op de markt. Elke schakelgang volgt de andere naadloos op. Heel aangenaam in het gebruik, alleen zorgen dat je keuzeschakelaar op Sport staat en niet in Comfort. De Z4 reageert dan te traag op het gaspedaal en dat maakt file rijden of gewoonweg vertrekken aan het licht moeilijker dan zou mogen. Comfort modus is een sponseffect voor je gaspedaal. De ophanging wijzigt trouwens net zoals de stuurbekrachtiging. Stugger en een nog zwaarder stuur. De ophanging is trouwens te up-graden voor ongeveer 450 euro. In mijn oordeel niet nodig, zeker niet met de 2.0T.

De wegligging is naar behoren. De Z4 blijft goed liggen in de bochten en door de zwakkere motor moet je niet bang zijn voor het plots uitbreken van de kont. Iets dat zelfs op droog wegdek zo goed als niet mogelijk is. Speels kan je’m niet noemen. Een punt waar mijn collega’s het niet mee ééns waren was dat de Z4 niet scherp genoeg reageert op het stuur. Hoewel dat zeer zwaar aanvoelt heb je weinig baangevoel. Een tikkeltje te artificieel sportief. Maar mijn collega’s rijden dan ook niet met een MX-5. Misschien heeft dat er mee te maken. De huidige MX-5 2.0 is met 160 pk trouwens een geduchte concurrent. Hoewel we bij de BMW meer luxe, comfort en een beter materiaal gebruik ondervinden is de MX-5 NC2 qua rij plezier niet te evenaren met de deze Z4.

Praktisch gezien is de Z4 natuurlijk niet je dat. Eerlijk gezegd, dit mag je ook gewoon niet verwachten van een Roadster met hard top. Met 130l ruimte moet je niet al te veel meenemen. Als je het stalen dak tijdens je reis dicht kan laten krijg je plots veel meer ruimte maar door de kofferindeling is die moeilijk te gebruiken. Handige opbergruimte is er dan weer wel in de cockpit. In de deuren zijn strakke opbergvakken te vinden voor kleine spullen en achter de zetels is een ruime opbergstrook te gebruiken van ongeveer 15cm diep. Het inladen van je Roadster is een uitdaging op zich. Op maat gemaakte tassen kosten niet onmenselijk veel en zijn dan ook een aankooptip! 

De Z4 is een prachtige wagen. Zowel qua in- als exterieur kan hij menig harten veroveren. Helaas is deze instapper underpowered en verliest de Z4 hierdoor veel van z’n charme.