Rijtest: Peugeot 107 1.0 Envy

Zoals eerder gezegd kreeg de Peugeot 107 (samen met zijn neefjes Citroën C1 en Toyota Aygo) een facelift eerder dit jaar. We definiëren een facelift in de autowereld als een mid-cycle-refresh die gepaard gaat met kleine aanpassingen aan de carrosserrie, al dan niet vergezeld door een verfrissing van het interieur. Bij de PSA-groep hebben ze duidelijk de nadruk gelegd op het adjectief ‘klein’, zo merken we bij de 107.

Een nieuwe snuit met als grote afwezige de chromen bumper die de vorige generatie kenmerkte. In de plaats daarvan krijgen we een balk in carrosseriekleur en een LED-streep boven de mistlichten. Die LED-strepen, die minder aftermarket lijken dan je nu zou denken, zitten inbegrepen in het hoogste Envy-uitrustingsniveau, tevens de versie waar wij mee op weg waren. Mocht je de LED verlichting apart willen bijbestellen kost dit je 150 euro.

De snoet is er met die ingrepen dus een pak frisser op geworden, en naar mijn mening tegelijk ook een pak mooier. Over de achterkant valt niets te zeggen, deze is volledig identiek gebleven aan de 107 zonder facelift. De achterzijde wordt nog steeds gedomineerd door de grote achterruit (die eveneens dienst doet als kofferdeksel) geflankeerd door de typerende achterlichten. Het stuk bumper waar de nummerplaathouder op bevestigd wordt is trouwens zeer frivool. Als je je best doet kan je het zelfs laten schudden door er hard naar te kijken.

Onze 107 was uitgevoerd in een paarse pruimkleur met bloemenstickers. Niet meteen onze keuze, maar wij bij de redactie behoren dan ook niet tot het doelpubliek. Opvallen en aandacht trekken deed hij wel, al was het merendeel van die aandacht eerder hautain dan goedkeurend. Ik trok me er ondertussen niets van aan en bolde gestaag voort met die lekkere driecilinderroffel als soundtrack. Haters gonna hate.

Binnenin valt de grote snelheidsmeter direct op. De toerenteller (optioneel) springt er als een gemuteerde paddenstoel achter uit. In het midden is deze versierd met (in ons geval) dezelfde bloemen als aan de buitenkant. Compleet overbodig, zo beschrijf ik de toerenteller trouwens. Ik heb er welgeteld één keer naar gekeken, en dat was om er een foto van te nemen. Sommigen gaan niet zonder kunnen, maar je kan je schakelmomenten evengoed baseren op het geluid van de motor.

De rest van het dashboard wordt grotendeels bezet door een reeks (draai)knoppen. De knoppen zijn groot geschapen en perfect blindelings bruikbaar. Mooi zijn ze niet, maar functie boven vorm siert het interieur. Een iets hogere afwerkingsgraad had hoe dan ook niet misstaan. De radio kan alles wat je van een moderne radio verwacht (bluetooth handsfree, USB-sticks) en werkt goed. Soms kan er wat te veel tekst op het kleine schermpje zijn geprangd maar klasseer dat eerder onder muggenzifterij van mijnentwege. De radio krijg je trouwens pas vanaf het Active-uitrustingsniveau dat minimaal 11.000 euro kost.

De 107 is maar te verkrijgen in één motorisatie, een 1 liter driecilinder met 68 pk. Pfuh, lachen de zelfverklaarde petrolheads nu. Zo’n motor met de inhoud van drie colablikjes lijkt nu eenmaal niet zo leuk op papier met het sprintcijfer van 12,3 seconden. Tot voor kort zou ik mee met je hebben staan lachen, maar nu weet ik beter. De 68 pk (bij 6.000 rpm) en 93 Nm (bij 3.600 rpm) zijn in het dagdagelijkse verkeer meer dan goed genoeg om de kleine Peugeot met z’n luttele 875 kg voort te stuwen.

Het verbruik op papier bedraagt 4,5 l/100 km. Tot op de centiliter konden we dit niet verifiëren door het gebrek aan verbruiksmeter. Echter een vlugge rekensom leert ons dat we ergens een getal rond de 5,4 – 5,5 liter per 100 km behaalden. Zeker geen slechte cijfers, al moet dit – als je er echt op gaat letten – nog lager kunnen.

Tot 90 km/u gaat hij zelfs best vlot, en met een perfect getimed schakelmoment kan je zelfs nietsvermoedende leaserijders verbazen. De snelheidsbeleving is bovendien ook een fantastisch ervaring, door de grote teller schiet de naald een flink stuk de hoogte in bij het accelereren naar 70 km/u. De leuke roffel van de driecilinder is een aangename toevoeging aan de rijervaring. Soms, met wat verbeelding, denk je zelfs met iets veel krachtiger op weg te zijn. Mijn vriendin wist zelfs te zeggen “dat de motor kan brullen als een leeuw”. Het mag dan wel een metafoor zijn bij deze Peugeot, ik stel me toch vragen bij haar kennis van de Koning der dieren.

In de bochten kan de 107 soms ook een glimlach op je gezicht toveren, maar zoek het niet te ver want dan merk je het gebrek aan zijdelingse steun bij de stoelen maar al te goed op. Sturen gebeurt direct, maar ietwat gevoelloos. Het stuur had ook wel een paar maatjes kleiner gemogen, maar dat is eerder persoonlijke voorkeur. Zoals het nu is heb je ook perfecte controle. Met de mooie draaicirkel van 9,46m tussen stoepranden kan je perfect overleven in de stad. Dat is immers ook waar de driepitter zich het best thuisvoelt.

Een leuke wagen met basismotor, basisuitrusting en basisafwerking. De prijs lijkt ons wel net iets te hoog voor hetgene dat je ervoor terugkrijgt. Onze testwagen was bovenop zijn Envy uitrustingsniveau ook nog eens voorzien van een metaalkleur (370 euro) en een airconditioning (1.000 euro). Als je wil kan je ook nog altijd een leder en alcantara interieur aanvinken op de optielijst waardoor je nog 970 euro bij je totaalprijs bij op mag tellen. Het ESP systeem is niet standaard en kost je nog eens 450 euro extra. Onze wagen kwam (zonder de twee laatste opties) op een totaalprijs van 12.830 euro. Spijtig genoeg gaat dit prijskaartje voor sommigen een echte afknapper zijn voor deze best leuke wagen.

Tekst en foto's: Nathan Gevers
Met dank aan Peugeot Belgium voor de testwagen