In 1999 stelde Toyota op de Tokyo Motor Show een 2+2+2 coupé voor. Een vreemd concept, al belichaamde die ook drie thema's waarvan Toyota vond dat een sportwagen moest voorzien zijn; stijl, vermogen en betaalbaarheid.

"Driving should be fun, and this car screams fun in the sun," zo stelde Tadashi Nakagawa, hoofd van de designafdeling destijds. Dat mag je letterlijk nemen, want de wagen was, behalve een aanhangwagen, uitgerust met een rumble seat (ook wel dicky seat genoemd). Die was vooral populair in de jaren '20 en is misschien wel het bekendst uit de Ford Model A en de Bugatti Type 55. Oorspronkelijk deed de rumble seat dienst als een zetel voor bedienden.

Toyota zag de achterbank echter niet als een bediendenbank. De designers zorgden ervoor dat wie dat wenste, de achterbank kon uitrekken tot net onder de dikke spoiler, zodat een ligzetel waar zonnekloppers wel weg mee zouden weten. De hoofdsteunen konden dan weggeklapt worden onder de spoiler. Tegelijk was de Celica Cruising Deck ook voorzien van de nodige veiligheidsgordels, zodat de achterste passagiers veilig vervoerd konden worden. Werd ze niet omgevormd, dan was de wagen een soort van pick up. De kofferklep opende zijdelings, zoals bij een terreinwagen. Dat zorgde ervoor dat grote zaken makkelijk in de laadbak konden worden geschoven.

Onder de kap van de Celica Cruising Deck was er weinig extra creativiteit. De ingenieurs kozen voor een 1.8 Twin Cam benzinemotor met 187 pk. Die vond je destijds ook terug in de serie-Celica.

Voor de gein bouwde men ook een aanhangwagen waar een waterski op paste. Zo werd het vrijetijdskarakter van deze concept car extra in de verf gezet.