Midden jaren ’70 moest Aston Martin alle zeilen bijzetten om te overleven. Het Britse sportwagenmerk kampte met financiële problemen vanwege de tegenvallende verkopen. Vanwege de periode kan je aannemen dat de oliecrisis het luxemerk niet echt tot een verkoopstopper maakte. Tot dan toe had Aston Martin enkel sportwagens en 2+2-coupés aan de man gebracht.
In 1976 kwamen ze echter met een nieuw concept op de proppen. Een vierdeurs-sedan met een compleet nieuwe V8-motor in het vooronder. De naam van de wagen werd Aston Martin Lagonda, een naam waarvoor zelfs het logo van Aston Martin de toevoeging ‘Lagonda’ moest dulden. Van bij de introductie werden reeds honderden bestellingen opgenomen voor deze handgemaakte luxe-limousine, een mooi vooruitzicht voor de toekomst. Gemiddelde verkoopprijs bij lancering was £ 15.000, een hele smak geld, destijds. Daarmee was de Lagonda één van de prijzigste berlines van het moment, met enkel de Rolls Royce Silver Spirit, Bentley Mulsanne en Maserati Quattroporte als concurrenten. De meeste bestellingen kwamen overigens uit het Midden-Oosten, wat Aston Martin ertoe bracht ook een Arabische versie van hun brochure uit te brengen.
De hoekige lijnen van het ontwerp werden op papier gezet door William Towns, de man die eerder ook de DBS tekende. De lijn was een extreme interpretatie van de “geplooid papier”-stijl, eigen aan de jaren ‘70. In het interieur was de wagen vooral futuristisch door het gebruik van LED-verlichting voor het dashboard, en later ook de kleurenschermen voor- en achteraan. De productie van de wagen begon pas in 1978, vanwege logistieke en ontwikkelingsproblemen, vooral te wijten aan de electronica. In de eerste twee jaar werden slechts 16 wagens vervaardigd.
De originele motor was een 5,4l V8, die 283 pk produceerde (bij 5.000 rpm). Dat was voldoende om de oorspronkelijk 1.720 kg zware wagen aan te drijven. Vanaf modeljaar bleek de wagen een stuk zwaarder te zijn geworden, zowat 2.064 kg. Nog steeds een laag gewicht voor een wagen die toch 5,3m lang was en een breedte had van 1,8m. De 0-100 lukte begin jaren ’80 in 8 sec. De overbrenging gebeurde door een automatische versnellingsbak met 3 verhoudingen.
Gedurende de looptijd van het model kende het verschillende “series”, waarbij de aanpassingen gingen van andere velgen, tot modificaties aan de carrosserie. Vanaf 1983 werd de naam Aston Martin Lagonda verkort tot Lagonda, eerst op de logo’s van de wagens, later ook in de brochures. Ook aanpassingen aan de motor konden niet uitblijven, tijdens de lange carrière van de Lagonda. In 1985, bijna tien jaar na de lancering, introduceerde men de benzine-injectie, waardoor het vermogen steeg naar 300 pk bij 5.000 rpm en 240 pk in de USA. Deze motorische aanpassing luidde het tijdperk van de “series 3” in.
Voor “series 4” werden in 1987 de scherpe vormen afgerond, om de wagen up-to-date te houden. Hierdoor moesten de 4 opklap-koplampen plaats ruimen voor 6 koplampen in een nieuwe neus, waarbij de richtingaanwijzers naar de bumper verhuisden. Het gewicht groeide nog wat aan, terwijl het vermogen terug verminderde tot 289 pk. In hetzelfde jaar krijgt Ford 75% van de aandelen van Aston Martin in handen.In 1989 werd de productie stopgezet. Vanwege een tanende vraag naar superluxe berlines, werd geen opvolger uitgewerkt. In 1993 werd de naam Lagonda opnieuw gebruikt voor een concept car, met afgeronde vormen, de Aston Martin Lagonda Vignale. Deze wagen bereikte echter nooit het productiestadium. Binnenkort komt Aston Martin dit segment wel weer binnen, met de Rapide.
Rest ons nog te melden dat de Lagonda ‘series 1’ eigenlijk van 1974 tot 1976 werd gepresenteerd, deze wagen was een voorloper van deze ultieme Lagonda’s, maar er werden slechts 7 exemplaren van geproduceerd. Een achtste chassis werd in 2007 afgewerkt door een liefhebber. Van de Lagonda “series 2” tot “series 4” werden op twaalf jaar tijd slechts 645 exemplaren gebouwd. Er werden natuurlijk ook wat afgeleiden van ontwikkeld, al dan niet af-fabriek. Zo was er de Tickford Long Wheel Base, waarvan slechts 4 exemplaren het daglicht zagen. Nog exclusiever is de Shooting Brake, waarvan slechts één exemplaar rondrijdt. Een tweedeursversie rijdt ook rond, die deed dienst als prototype voor de Virage, die er jammergenoeg nooit gekomen is. Een erg opvallende wagen is de limousine op basis van de Lagonda, waarbij de rechtlijnige vormen nog wat extra in de verf worden gezet.Met hetzelfde lijnenspel als de Lagonda, werd ook de Bulldog als concept voorgesteld in 1980. Een coupé, die werd gekenmerkt door zijn vleugeldeuren, harde rechte lijnen en grote vlakken.
Reactie toevoegen
Je moet ingelogd zijn om reactie te plaatsen.
Inloggen