Rijtest: Nissan LEAF

Die langere test vindt plaats in de winter. Dat is een eerste belangrijk gegeven om de radius van de accu te staven. De accu's hebben namelijk een ideale werktemperatuur en in de winter heeft het systeem wat extra energie nodig om die temperatuur te bereiken. Bij vetrek met een volgeladen accu geeft de boordcomputer een radius van 195 kilometer mee, in eco-modus. Nissan geeft je namelijk de keuze om tussen de gewone en eco-modus te switchen door middel van het pookje op de middenconsole. Die plaats werd gekozen om de afwezigheid van een schakelpook voor een elektrische auto te camoufleren.

Dat Nissan de LEAF niet in eco-modus laat starten, vinden we wat vreemd. Op die manier krijg je het gevoel dat je moet kiezen voor minder vermogen door de eco-modus te selecteren, terwijl je bij opstarten in eco-modus de wagen af en toe in normale modus (desgewenst de powermodus te noemen) duwt om net dat extra duwtje te geven. Wie voor de eco-modus kiest, krijgt een radius van 195 kilometer, de gewone modus doet steevast 10 procent af van het rijbereik in eco-modus. Spelen met de radius gaat ook, wie de airconditioning aanzet, haalt nog eens 20 à 30 kilometer van het rijbereik. Slimmer is dan om de airconditioning te programmeren zodat die opspringt tijdens het laden en de wagen de juiste temperatuur heeft wanneer je vertrekt.

Vertrekken doe je na een duw op de startknop. Je hoort geen ratelende diesel of brullende V8, wel een elektronisch signaal om je te melden dat de wagen klaar is voor vertrek. Het leuke aan een elektrische wagen is dat je volledige koppel steeds beschikbaar is vanaf stilstand. Het gaspedaal is goed doseerbaar waardoor je zelf kan kiezen voor een rustige start of een duw-in-de-rug. Nissan gebruikt graag een 0-50 km/u tijd, omdat een elektrische wagen nu eenmaal bij lagere snelheden zijn voordeel haalt. In 11 seconden rijdt de wagen van 0 naar 100 km/u, bij 145 km/u is het afgelopen met versnellen. Hoewel hij er niet voor gemaakt is, geeft de wagen meer vertrouwen op de snelweg dan die andere elektrische wagentjes van PSA/Mitsubishi.

De Nissan LEAF werd volledig ontwikkeld als aparte auto. Hij is dus niet op de markt gezet als groene afgeleide van een bestaand model. Dat zorgde ervoor dat Nissan volledig los kon gaan op de aerodynamica en de architectuur van de wagen. Daardoor komt het dat Nissan de LEAF best wel wat vreemde vormen meegaf. Zo zien we uitstulpingen in de koplampen en een kont die doet denken aan de vorige generatie Renault Mégane. Nissan kon ook de accu's een eigen plaatsje geven, al bleek de beste plaats net boven de achterwielen te zijn. Daardoor wordt de kofferbak een diepe kuil, al vormt de "batterijbalk" wel één mooi vlakke laadvloer met de achterzetels als die zijn neergeklapt. Het rijgedrag van een LEAF is eigenlijk te vergelijken met dat van een wagen met conventionele verbrandingsmotor. Het stuur is wat gevoelloos en had heel wat directer gemogen. Toch went dat na een tijdje en durf je de wagen zonder schrik de bochten insturen. Een bochtenpikker zal de LEAF nooit worden, Nissan gelooft nu eenmaal dat de koper van een LEAF een rijder is die comfort boven dynamiek verkiest. Wie voldoende anticipeert, wordt overigens beloond met boompjes op de digitale display in het dasboard.

Het interieur van de Nissan LEAF staat in contrast met de vooruitstrevende technologie. De gebruikte kleuren doen wat oubollig aan en ook combinatie met de gebruikte materialen ziet er niet dadelijk fris uit. De lichtblauwe verlichting in dashboard en rond het pookje steken sterk af tegen de bleke kleurstelling. Een voordeel van de lichte kleuren is dat het interieur erg licht aandoet voor de inzittenden. De voorste zetels missen wat zijdelingse steun en de achterste inzittenden zullen dan weer wat steun in de bovenbenen missen.

De Nissan LEAF moet zijn verkoopsargument halen bij de elektrische aandrijving. Denk die weg en je hebt een gemiddelde hatchback die vooral de chauffeur die op comfort gesteld is kan bekoren. De elektrische aandrijving is onlosmakelijk verbonden met deze LEAF. De wagen is daarmee het meest geschikt voor kortere verplaatsingen onder de 70 km/u, waaronder het meeste stadsverkeer. Ga je sneller rijden, dan verliest de LEAF zijn voordelen.

Opladen van een LEAF is op dit moment nog een kwestie van plannen, aangezien je niet op elke hoek van de straat een laadplaats tegenkomt. Of dat verandert, hangt af van het succes van dit soort wagens en de inspanningen van elektriciteitsmaatschappijen. Voor 36.999 euro rij je de LEAF buiten bij de Nissan-verdeler, iets duurder dan de Mitsubishi iMiEV en broertjes, al krijg je er wel een pak extra auto voor in de plaats. De overheid sponsort ook een deel van de aankoopprijs, je krijgt tot 9.190 euro belastingsvermindering op je aangifte.

Tekst & foto's: Sven Geiregat

Met dank aan Nissan voor de testwagen