Een gewijzigde gezinssituatie ten huize Geiregat, waardoor er op zoek moest worden gegaan naar nieuwe wielen. Een zoektocht met duidelijk criteria; groot genoeg voor vier inzittenden, een prijs onder de 5.000 euro en een kilometerstand die maakte dat garagebezoek minder frequent was dan cafébezoek.

Eveneens niet onbelangrijk; het moest een benzine worden want op jaarbasis zal er nog geen 10.000 kilometer mee worden gebold. En o ja, geen grijze. Hoe moeilijk kan de zoektocht zijn?

Image

Zelfs een Dacia heb je niet nieuw meer voor 5.000 euro, waardoor al snel bleek dat vooral minder recente wagens in aanmerking kwamen, vaak stevig 10 jaar minder recent. Goed, de nodige verkoopsites open, de BIV-calculator erbij en blikje Ice Tea open getrokken. De favorieten worden snel gevormd, Citroën C1's en Renault Clio's snel aan de kant gezet.

Image

Exemplaren met minder dan 70 pk? Die worden ook snel bedankt voor aanbod. De VW-groep trekt al snel mijn aandacht. Een Fabia 1.4 met 75.000 km, een Golf 4 1.6 of toch zo'n dieselvariant met 130 pk?

Of... een Audi A2?

Ja, waarom eigenlijk niet? Ik moet toegeven dat ik al van bij de lancering van dat gek bolletje geïntrigeerd was. Met een lancering toen ik nog studeerde in het secundair onderwijs en een afvoering te midden van mijn hogeschoolstudies. Nogal wiedes dat een A2 toen te duur was voor mijn portefeuille. Echter wil het toeval dat ik afgelopen maand nog een lanceringsbrochure van een A2 ben tegengekomen in mijn archieven, uit een periode dat alle info niet op het wijde web stond en autobrochures dé norm waren. Alsof de A2-brochure eindelijk wist dat de tijd rijp was.

aluminium folies

Met een vernauwing in mijn zoekcriteria naar twee tekens (A en 2) werd de opdracht iets eenvoudiger en concreter. Gewoon stoel achteruitschuiven, handen achter het hoofd en wachten tot het juiste exemplaar online komt. Alleen bleek dat niet zo simpel. In België staan er zowat 14 benzine-stuks te koop en de diesels hebben allemaal een hoop kilometers op de teller. Er is ook een spaardiesel, de 1.2 TDI 3L, maar die is al helemaal niet te vinden.

Image

Zelfs een model als een A2 heeft uitschieters, zo heb je de Colour Storm Edition in vier felle kleuren, en is er nogmaals die begeerlijke 1.2 TDI 3L. Beide modellen neigen al snel naar de 10.000 euro op Europese verkoopsites. Hoe graag ik ook zo'n Colour Storm Edition wil, eigenlijk is hij stevig boven budget.

Het Gouden kalf

Uiteindelijk vereenvoudigde de lijst zich tot drie stuks, die ik ben gaan bekijken. Nummer één was van een 'oud mannetje'... en dat was er ook aan te zien. Er was geen koetswerkpaneel waar geen kras op zat, zelfs de spoiler op de kofferklep werd niet gespaard. Kwam nog eens bij; krakende deur, piepend raam en een motorlampje dat bij de testrit aansloot.

De verkoper gebaarde alvast van krommenaas. Waardoor ondergetekende al snel weg was naar het volgende gouden kalf.

Een zwartje

Dat volgende kalf, een zwart exemplaar, kwam op een zondagmiddag onder mijn ogen. Het zoekertje stond al langer online maar geraakt wegens de hoge vraagprijs niet van het web. Na een daling kwam de A2 recht in mijn vaarwater. En ook de kilometerstand van - slechts - 66.000 kilometer was interessant. Tijd voor een kijkje. Dat ging goed, de lak was wel wat dof en smeekte om liefde. De verkoper, die had weinig kaas gegeten van auto's en kon niet veel vertellen over de onderhoudsgeschiedenis.

Dankzij het chassisnummer kon ik die zelf natrekken en bleek alles wel in orde te zijn. Alleen... de waterpomp piepte meer dan me lief was, de distributieriem was in die 15 jaar niet vervangen en ook de ruitenwissermotor was zo dood als een pier. Waardoor er toch nog kleine kosten zaten verborgen aan de aanschaf.

Euréka

Een paar dagen bedenktijd, rondvragen bij collega's en berekenen. Het zal waarschijnlijk de zwarte worden. Net op het moment dat ik een bod wilde doen sprong een derde zoekertje online. De digitale inkt stond nog niet droog of ik had al een afspraak gemaakt, voor die avond.

De verkoper wist wat hij in handen had, want van onderhandelen was weinig sprake. Het was een blauw exemplaar, met beige interieur en mechanisch - laat ons hopen - in orde. Bedenktijd was mogelijk maar gezien de andere gouden-ei-in-de-vorm-van-een-A2-zoekers die rond sluimeren in België zou de wagen waarschijnlijk de dag nadien al weggekaapt zijn. Met tegenzin een voorschot achter laten en huiswaarts. Eén week later was het zo ver, de meest futuristische wagen die Audi ooit bouwde stond voor mijn deur te blinken.

Net zoals in de brochures die ik er destijds over verzamelde.