Maar tot op dat moment had ik eigenlijk geen weet van de achtergrond van auto’s. Zo had ik bijvoorbeeld een rode Dodge Viper en een Rode BMW Z3. Ze waren mijn lievelingsauto’s omdat ze allebei cabrio’s waren en in mijn ogen waren ze beiden de snelste auto’s in mijn (denkbeeldige) wereld.

Naarmate ik ouder werd evolueerde mijn interesse in de richting van de esthetische zaken, met dan vooral een blijvende liefde voor architectuur... met dank aan Lego. Verder gingen ook huizen, logo’s, reclame, de natuur en jongedames met interesseren. Het is pas op latere leeftijd dat mijn liefde voor de auto zich verder ontplooide. Mede dankzij (Reclame Alarm) Gran Turismo op de Playstation console. Het ging zoveel verder dan het uiterlijk van de wagen. Plots kwam er ook pk, Nm, downforce, camber enz. in het spel. Daardoor is volgens mij mijn echte voeling voor de auto ontstaan. Zo ontdekte ik ook dat mijn Dodge Viper een snel, maar moeilijk handelbaar ding was en dat mijn Z3... Tja, laten we het houden op het feit dat mensen fouten maken, een Z3 is en blijft...

Image

Doorheen de jaren heb ik ook gemerkt dat ik mezelf niet bij de categorie 'fanboy' wil en kan plaatsen. Mij gaat het vooral om de wagen op zich. Zo kan ik een auto een ongelooflijk ding vinden omdat ze er een staaltje techniek insteken die het rijden tot een nieuw niveau brengt.  Zo vind ik de stalen klapdakfunctie bij huidige cabrio’s nog altijd niet de beste oplossing op esthetisch vlak (lees: Een kont waar Missy Elliott nog altijd jaloers op kan zijn) maar het heeft wel een ongelooflijke vooruitgang betekend in het cabrio rijden. De DSG versnellingsbak van Volkswagen is ook zo’n ongelooflijk stukje techniek. Maar het hoeft niet altijd ingewikkeld te zijn. Zo vind ik de opklappende GPS in een Mercedes C-klasse een mooie touch. Aanwezig wanneer je het nodig hebt en mooi weggewerkt wanneer je uitstapt. Auto’s zijn zoveel meer dan hun uiterlijk. Er steekt ongelooflijke techniek in, die niet altijd door iedereen ten volle wordt geapprecieerd.

En daarom doet het me soms wel wat pijn dat je er eigenlijk niet kan voor uitkomen dat je autofan bent. Want je moet toegeven, de grote massa bekijkt je toch wel wat raar als je hen vertelt waarom de oude BMW M3 met zijn 6-in-lijn zoveel meer karakter heeft dan de nieuwe met een V8, of dat de banden van de wagen continu rond de 10% à 15% slippen om een optimaal gripeffect te hebben op de weg. Best wel raar, want als je zegt dat Romelu Lukaku vorig jaar een doelpercentage haalde van 24% tegenover de 14% van dit jaar vinden ze het allemaal maar normaal dat je dat weet. Het gaat zelfs zo ver dat als mensen waar ik mee in gesprek ben en eindelijk over wagens beginnen (sprong in de lucht), ik me altijd “onwetender” opstel dan ik eigenlijk ben. Een beetje in de stijl van: “Hij rijdt met een dure zwarte Mercedes” i.p.v. “Hij rijdt met een S350L CDI met AMG-pakket”

Bij mij is autofan zijn gewoon een deel van mijn leven waar ik niet voor gekozen heb. Het is een gewoonte/ interesse die naar me toe gegroeid is en waar ik nooit meer van afgeraak. Net zoals er mensen zijn die roken, gokken of hun sokken nooit helemaal aandoen waardoor ze een beetje hangen te bengelen. En zowaar ik me er soms voor schaam, kan ik maar niet genoeg krijgen van die metalen blikken met vier wielen en een ziel!

__|_
En wie zich afvraagt waarvoor de "YW" staat in de titel, deze column werd geschreven door de vaste stalker van Autofans: Yves Wouters. Let op, dit is een column en dus een meningsuiting van de betreffende schrijver. Wij bij Autofans.be distantiëren ons van zijn uitspraken.
__|_