Na de maaltijd was het tijd voor de topper: Pagani Automobilli! De rit naar Pagani was ongeveer 35 minuten lang en werd ingevuld door een DVD over Pagani's en tv-momenten met Pagani's. Aangekomen bij het industrieterrein kwam er plotseling voor onze neus een Pagani Zonda R de baan opgedraaid! Wij met onze trage Vito direct in de achtervolging natuurlijk! Wat een geluid dat er uit die auto komt, niet te geloven (Die Zonda hé, niet de Vito ;)!)! De auto werd verplaatst van de workshop van Pagani naar de nieuwe loods waar de fabriek binnenkort wordt ondergebracht. Op die manier kunnen ze de productie verhogen en de wagens ook nog eens bewaren voor de klanten die dat wensen!
Terug naar de fabriek van Pagani. De Vito werd geparkeerd naast de containers die iedereen wel kent uit YouTube filmpjes van Pagani's die door de straat racen! Bij het binnenwandelen werden we direct begroet door een Pagani Zonda Tricolore, een F en een R! De showroom staat werkelijk vol. Zo vol zelfs dat de über voorzichtige (en zeker niet lompe!!!) Dries De Brabander er nog in slaagt om te blijven haperen aan de zijspiegel van de Zonda Tricolore. Zo stond er ook nog een door een klant voor Horacio speciaal gemaakte motor, een Stereo die ontworpen is door Horacio, een muur vol attesten, foto’s en posters, vitrinekasten met herinneringen en schaalmodellen en tot slot een zeer vriendelijke vrouw aan de balie! Diezelfde vrouw is dan later in de namiddag boven aan de zoon van Horacio (Leonardo) een handtekening gaan vragen voor op m'n certificaat van echtheid van m'n Zonda R ;)!
De Tricolore werd gebouwd voor de straaljagerpiloten van de Italiaanse luchtmacht. Meer bepaald de piloten die luchtshows opvoeren. Dat speciale esquadron bestond 50 jaar, vandaar de speciale editie! Ondertussen is de Tricolore gekocht door een Spaanse klant. De beste man was echter nog op reis en dus kon de auto nog niet geleverd worden. WIE LAAT ER NU EEN ZONDA WACHTEN????? (Diep in en uit ademen Dries, kalm blijven!)
Vervolgens gingen we naar de workshop. De camera's werden in de sjakos gestopt en de deur zwaaide open! Het eerste waar ik aan dacht: op de Pagani's na lijkt het een beetje op m'n pa's garage! Er stonden 3 Pagani's half open, dicht tegen elkaar gepropt. De workshop stond ook vol van de werkbanken, karretjes met materiaal en aan de muur hingen posters van Pagani's. De eerste auto die er stond was DE zonda R waar het Nordsleife record mee was gereden! Hij stond er voor herstellingen, want de ring had een deel van de R z'n carbon gehouden. De tweede was een zonda F die omgebouwd werd op vraag van de klant om sneller te zijn dan een Zonda Cinque. De derde was de allerlaatste Zonda F die gebouwd werd. De Pagani nummer 112 was bestemd voor een klant in het - hoe kan het ook anders - Midden Oosten.
Naast de workshop was de plaats waar men het carbon vouwt. Nu is er eigenlijk geen ander woord voor plaats of het moet kot zijn. De plaats waar ik het namelijk over heb is een redelijk rommelige ruimte die maar de grootte heeft van menig woonkamers. Enorm moeilijk te geloven dat al die perfect gevouwen en geweven stukken carbon uit dat kamertje komen!
Francesco gaf ook nog wat uitleg bij de technieken en toonde ons het nieuwe (pattent pending) carbonfiber met titanium in gewoven! Ook de stukken die gebruikt worden als opvulling voor in de holle stukken carbon werden even rondgegeven. Verbazingwekkend hoe licht alles is!
Van daar gingen we dan verder naar de ruimte waarin de stukken carbon 'gebakken', gekuist en gekeurd worden. Ook niets speciaals in die ruimte (buiten de 2 'ovens' dan), gewoon een ruimte met 2 tafels, luchtdrukleidingen en een hoop carbon onderdelen die in een kartonnen doos gesmeten lagen! In een hoekje lagen wel 4 banden met velgen die dan op een Huyra moesten komen. Naast dat hoekje was er een klein deurtje met daarop een sticker: Gouvernement Approved High Speed Vehicle (Ik heb het mooi gevraagd maar ze wilden me die sticker niet lenen!), Ging je door dat deurtje dan was er daar 1 man aan het werk. De man die door velen de rechterhand van Horacio Pagani genoemd werd en die al naast Pagani stond van toen hij nog bij Lamborghini werkte.
Die beste man was bezig met het vergaren van Huayra nummer 3. De eerste 2 waren al geleverd, nummer 3 werd samengesteld, nummer 4 was aan het bakken en nummer 5 heb ik zien vouwen in de workshop. Een afgewerkte Huayra was er niet aanwezig. De laatste afgewerkte Huayra was in de states en werd, net zoals alle Pagani's, persoonlijk door Dhr. Horacio Pagani afgeleverd. Hij ging er ook nog wat promowerk doen, dus als je binnenkort een Jay Leno aflevering ziet met Horacio Pagani in en een Huayra: Het is opgenomen toen ik in z'n fabriek de wacht hield ;)!
Toch opvallend dat de Huayra een ‘one man job’ is. Dat komt omdat de Huayra veel doordachter is dan de Zonda. Alles is veel beter uitgewerkt waardoor de auto eigenlijk maar door 1 man kan samen gestoken worden, de rest zou toch maar in de weg lopen. Dat zorgt ervoor dat de andere mecaniciens veel meer tijd hebben voor geschifte klantenvragen. Zo stond er een Zonda F die werd omgebouwd om sneller te zijn den de Cinque's (volgens sommige internetbronnen moet hij evenveel pk's krijgen als de Zonda R), er stond ook een Zonda S die onderdelen van een huayra moest krijgen (interieur en versnellingsbak) en nog veel andere projecten waar klanten maar wat graag voor betalen.
Dat besloeg zowat de Pagani-tour. Na Pagani was het tijd voor het Lamborghini museum.
Bekijk hier 'Deel I: Ferrari'
Reactie toevoegen
Je moet ingelogd zijn om reactie te plaatsen.
Inloggen