Een weekje leven met een Honda Civic maakt je bewust van een pijnlijk contrast. Voor iedere Civic die je namelijk tegen het lijf rijdt, ben je eerst een paar tientallen Volkswagen Golfjes, Peugeot 308’en en zelfs Toyota Corollae gepasseerd. Een blik op de voorgaande generaties van de Honda leert misschien wel waarom, want het is geleden van de vroege jaren 2000 dat we nog eens een conventioneel gelijnde Civic te zien kregen. De achtste, negende en tiende generatie krijgen bijvoorbeeld wel eens het verwijt dat ze door overenthousiaste kinderen vormgegeven konden zijn. Wat er ook van zij; op basis van deze elfde generatie zouden we durven wedden dat Honda die kinderen nu finaal de deur gewezen heeft.

Scandinavisch minimalisme

Hoewel de nieuwe Civic nog stevig vasthoudt aan zijn roots, zijn de Japanners namelijk met een bijna Scandinavisch minimalisme over het design gegaan. Zo vormen de koplampen en de grille nog steeds een doorlopend geheel, maar werden de scherpe hoekjes en kantjes achterwege gelaten voor een serieuzere snuit. Ook de rest van de koets wordt ontdaan van de onnodige vouwen, en de achterpartij is geen opstapeling van verschillende spoilers meer. Sterker nog: Honda verbindt de achterlichten visueel met elkaar, zoals het Europese designhandboek dat tegenwoordig voorschrijft. Op één vlak hebben ze dat handboek echter nog niet gevolgd, en dat is de vorm. Zo blijft ook deze elfde generatie van de Civic enkel een ‘hatchback’ in de letterlijke zin van het woord, want hoewel hij één grote achterklep heeft houdt hij er toch eerder het silhouet van een fastback of een soort vijfdeurs coupé op na… En stiekem is daarmee niks verkeerd.

Dat Honda ook grote stappen gezet heeft op vlak van interieurs, leerden we al in de Honda E. Aan zo’n schermenweelde waagt de bescheiden Civic zich echter niet, maar de strakke vormgeving is wel vergelijkbaar. Zo kunnen we niet zwijgen over dat ventilatierooster dat zijn honinggraatmotiefje over het complete dashboard doortrekt, en valt het stuurwiel niet alleen makkelijk op het netvlies maar ook goed in de hand. Het infotainmentscherm blijft dan weer wat compact naar hedendaagse maatstaven, maar gelukkig monteert Honda eronder een even heerlijk ouderwetse reeks draai- en drukknoppen voor de belangrijkste functies. Dat doen ze trouwens ook voor de bediening van de aandrijflijn, al gaan ze daar misschien iets te ver. De eerste keer duurt het je namelijk minstens een halve minuut voor je snapt hoe je het ding in zijn achteruit kan zetten.

Geen stekker, wel hybride

Verwarrend of niet, het belangrijkste is natuurlijk wat die set druk- en schuifknoppen activeert. Zo gaat deze Civic net als broertje HR-V eigenlijk voluit door het leven als Civic e:HEV, waarbij het suffix staat voor ‘Hybrid Electric Vehicle’. Dat betekent echter niet dat deze hatchback dezelfde aandrijflijn krijgt als die HR-V, want de Civic pronkt met een grotere 2.0-liter viercilinder benzinemotor die bovendien volgens de zuinige principes van de Atkinson-cyclus draait. Die wordt gekoppeld aan een starter-generator en een elektromotor in de transmissie, en dat is een traploze CVT-automaat. De elektromotor haalt zijn stroom dan weer uit een compacte accu die zich niet langs een stekker maar wel met gerecupereerde rem- en rolenergie oplaadt.

Een grotere motor betekent ook meer vermogen, en zo stuurt de Civic e:HEV een mooie 184 pk en 315 Nm richting zijn voorwielen. Daarmee heeft hij dus nog 53 paardjes meer onder de kap dan de HR-V e:HEV, die het met een 1.5-litermotor doet. Het resultaat is dat de Civic naar de 100 km/u sprint in 7,8 seconden, waarmee hij meer dan vlot genoeg is voor de alledag. De adrenalinezoekende minderheid kan dan nog terecht bij de Civic Type R, een hothatch die als enige variant de hybridehulp achterwege laat. In crisistijden kan het echter ook voor hen lonen om de e:HEV te overwegen, want zelfs bij frequent snelweggebruik steeg het vermogen van ons testexemplaar niet boven de 5,4 l/100 km.

Had ik geen remregeneratie?

Er zijn trouwens nog redenen waarom liefhebbers van het betere bochtenwerk niet van deze Civic moeten wegkijken. Hij mag dan geen Type R zijn, maar toch voelt deze auto opvallend lichtvoetig aan voor een hybride hatchback. Een kijkje in de papierwinkel leert ons dat de Civic e:HEV nochtans ruim 1,5 ton op de weegschaal zet, maar het haarscherpe stuurgevoel weet dat vakkundig te verbergen zonder kunstmatig zwaar te gaan aanvoelen. Bovendien is de Honda best stevig geveerd, en merk je dat er in een snelle bocht maar weinig beweging in het hele onderstel zit. Op een verlaten achterweggetje kan je dus best wel wat plezier beleven achter het stuur van de Civic e:HEV, al voel je daardoor je botten soms wel eens rammelen over onze oer-Vlaamsche drempels.

Dat strakke platform wordt dan wel enigszins tegengewerkt door de aandrijflijn. Zelfs in zijn sportmodus heeft het hybridebrein namelijk wat bedenktijd nodig om te kiezen welk van de motoren aan zet is, waardoor je soms wat zonder vermogen valt middenin de bocht. Terugschakelen met de pedaaltjes achter het stuur biedt dan ook geen soelaas, want die bedienen niet de versnellingsbak maar wel de mate van remregeneratie… en je voorkeur wordt om één of andere reden ook enkel opgeslagen in de sportmodus, terwijl de aandrijflijn in de eco- of comfortmodus vanzelf terug naar de lichtste motorremstand gaat na iedere remactie of na een paar seconden rijden. Het feit dat we echter op zo’n details moeten inspelen om iets negatiefs over de rijervaring te kunnen melden spreekt al boekdelen, want verder zit deze hybride-aandrijflijn uitstekend in elkaar.

Hybride prijspakker

Ook de binnenruimte van deze Honda is meer dan leefbaar. Ondanks de sportief lage instap vind je er meer dan genoeg plaats, zelfs op de achterbank. Volwassenen van een bepaalde lengte zullen er misschien wel even met de kruin tegen het schuin aflopende plafond schuren, maar dan is er voldoende beenruimte om gewoon een klein beetje onderuit te zakken. Dankzij die interessante coupévorm van de Civic is hij namelijk wat langer dan pakweg een Volkswagen Golf, en dat komt ook de kofferruimte ten goede. Zo biedt deze Honda 410 liter koffervolume met de achterbank op z’n plek, en daar kan die Golf niet aan tippen. Anderzijds is de schuine kofferopening wat minder handig dan die van zo’n Volkswagen, maar nu zijn we wel echt aan het muggenziften.

Daar hou je al snel mee op wanneer je de prijs van deze Civic e:HEV leert. De goedkoopste versie kost je namelijk 32.740 euro – en begrijp ons niet verkeerd, ook wij vinden een flink bedrag. Na een ritje met de Civic zou je echter zweren dat het ding meer waard is, want zoek elders maar eens een competente hybride aandrijflijn met zo’n vermogen voor dat geld. Zelfs bij hybride-expert Toyota vind je dat eigenlijk niet, en bij de Duitse concurrentie kan je het al helemaal vergeten. Dat merk je des te meer wanneer je de standaarduitrusting van deze Honda even bekijkt: voor zijn basisprijs krijg je meteen adaptieve cruise control, parkeersensoren rondom, keyless entry en go, stoelverwarming en allerhande veiligheidssystemen mee.

Conclusie

De Honda Civic is in de voorbije generaties uitgegroeid tot een zeldzaamheid op onze wegen, maar iets zegt ons dat deze elfde telg dat gaat veranderen. Zijn looks, zijn rijgedrag en zijn verbruik spelen namelijk de Europese kaart terwijl zijn prijs dat net niet doet. Daardoor krijg je hier best veel waar voor je geld, en als er één ding is waar de Europeaan tegenwoordig naar op zoek is…