<p>Niet alle “vergeten auto’s” zijn wagens die van de kaart verdwenen omdat ze hun doelgroep voorbijliepen, sommigen kwamen simpelweg in een verkeerd klimaat op de markt. In het geval van de Audi A2 was het publiek niet dadelijk warm te maken voor verschillende aspecten van de auto.</p>
Niet alle “vergeten auto’s” zijn wagens die van de kaart verdwenen omdat ze hun doelgroep voorbijliepen, sommigen kwamen simpelweg in een verkeerd klimaat op de markt. In het geval van de Audi A2 was het publiek niet dadelijk warm te maken voor verschillende aspecten van de auto.
De A2, op het moment van lancering de kleinste Audi in het gamma, werd op de markt gebracht in 1999. Hij was gebaseerd op het Al2-prototype dat Audi op het salon van Frankfurt in 1997 showde. Belangrijkste nieuwigheid was de aluminium opbouw, die ervoor zorgde dat de wagen erg licht was (895 kg) en daardoor ook goede cijfers kon voorleggen. Audi had eerder het Aluminium Space Frame geïntroduceerd op haar luxepaardje, de A8, en wou dat nu doortrekken naar de kleinste in het gamma.
Het design van de Audi A2 was op zijn minst controversieel te noemen. Hij kreeg een vijfdeurscarrosserie die wat weg had van een kleine MPV. Toch opteerde Audi er niet voor de wagen ook als mini-MPV te profileren, terwijl we hem nu eenvoudigweg tegenover een Renault Modus zouden plaatsen. Al is dat misschien wat oneerbiedig, want over de Audi was een pak meer nagedacht dan eender welke kleine MPV van vandaag. De wagen was vooruitstrevend op verschillende vlakken en misschien heeft dat hem net de das omgedaan. Naast het aluminium frame, was er ook het gebruik van de zuinige motoren, de lage stroomlijn (met 0,25 op dat moment de laagste van alle productiewagens) en het opvallend design.
Dat uiteindelijk veel mensen struikelden over het ontwerp, zien we aan de verkoopscijfers; waar een Mercedes A-klasse goed was voor 1 miljoen exemplaren, verkocht Audi over de 6 productiejaren slechts een dikke 176.000 exemplaren van de A2. Dat houdt in dat je de dag van vandaag wel je hoofd draait als er eentje voorbijrijdt.
Onder de motorkap begon audi met een 1.4 motor. De keuze was gelijk voor benzine- of dieselrijders, beiden kregen 75 pk op de wielen, enkel het verbruik verschilde (6,0 l voor de benzine tegenover 4,3 l voor de diesel). Vanaf 2003 werd ook een 90 pk-versie van de 1.4 TDI beschikbaar, terwijl de 1.6 FSI met 110 pk het benzine-aanbod kwam versterken.
De meest spraakmakende motorisatie moet echter de 1.2 TDI geweest zijn. Deze motor werd ook in de Lupo 3L TDI aangeboden en zorgde, zoals de naam het zegt, voor érg lage verbruikscijfers. Audi won een aantal zuinigheidswedstrijden waaronder de EcoRun in 2005, met een verbruik van slechts 2,62l/100km. Om dat te bereiken moest de wagen een aantal comfort-items ontberen. Zo was er geen servo, airconditioning en waren deurgrepen en spiegelkappen in koetswerkkleur de enige opties. Ook werd de inhoud van de tank beperkt tot 20 l, ruim voldoende bij zulk een laag verbruik. Ook was het glas rondom dunner, net als de vulling van de zetels. Toen vooruitstrevend, nu bijna gemeengoed, waren de banden met lage rolweerstand en de ECO-knop, die het vermogen beperkte tot 30 pk en waarbij de Tiptronic-versnellingsbak op het meest economische punt opschakelde. In de ECO-mode zat toen ook reeds een start/stop-functie verwerkt, zoals we die nu kennen van de ecologische wagens op de markt.
De Audi A2 was erg gebruiksvriendelijk en dat zag je ook aan de opbouw van de motorunit. Voor klein onderhoud of controle-momenten door de eigenaar was er vooraan de motorkap een apart openende “Serviceklappe”, een matzwarte klep die zich bevindt op de plaats waar normaal het radiatorrooster zit. Hiermee kon men zonder de hele motorkap te openen aan de vuldoppen voor olie en ruitensproeiervloeistof, terwijl het oliepeilstok ook via deze klep bereikt kon worden. De rest van de motorkap was verzegeld en kon enkel geopend worden door de dealer, of iemand met de juiste twist-lock sleutels. Daarmee kon je de motorkap verwijderen en niet omhoogklappen zoals bij de meeste wagens het geval is. Toch was het weinig voorkomend dat je die handelingen moest uitvoeren, net vanwege die “Serviceklappe” vooraan. Tenminste, zolang je geen kapotte lamp moest vervangen, want in dat geval moest de hele motorkap worden gedemonteerd.
Naast het design, was ook de prijs van de wagen een struikelblok. Werken met aluminium kost nu eenmaal meer dan conventionele stalen carrosseriën, waardoor Audi de prijs vrij hoog moest instellen. Toch verdiende Audi weinig met de verkoop van A2-modellen en moest het vooral teren op extra opties om wat winst te maken.
Ook binnenin trok Audi de innovatieve lijn door. Naast een erg grote binnenruimte voor zijn compacte afmetingen, kon hij terugleunen op een kofferruimte van 390 l. Onder de zetels was een soort opbergsysteem en vanachter vond je een bekerhouder die toegang verschafte tot een verborgen opbergruimte, zodat je spullen kon afschermen voor ongewenste bezoekers. Er was keuze tussen een 4- of vijfzitsconfiguratie, waarbij achteraan 2 respectievelijk 3 passagiers konden plaatsnemen. Vanzelfsprekend heeft de derde passagier niet de meest comfortabele plaats en was dit slechts een noodzitje. Wie graag in de optielijst grasduinde, vond daar Alcantara- of zelfs Nappa-leder terug, waardoor de Audi zich onderscheidde van andere wagens in zijn klasse met zijn hoge afwerkingsniveau en chique opties. De A2 was als enige in het Audi-gamma niet beschikbaar met Quattro-aandrijving.
De colour.storm-versies hadden als doel de A2 een wat hipper imago mee te geven. De stootranden rondom werden in zwarte plastic uitgevoerd, terwijl de rest van de carrosserie een felle kleur als geel, rood of Papaya-oranje meekreeg.
In 2005 kreeg Audi een nieuwe CEO, één van zijn eerste beslissingen was de productiestop van de A2. Er waren geruchten dat de A1 de nieuwe opvolger zou worden in 2010, maar intussen zagen we al dat de A1 eerder een trendy MINI-concurrent wordt dan een doordachte technologische trendsetter. Op dit moment doet het wel de ronde dat een nieuwe A2 in de pijplijn zit. Benieuwd of deze de taak van de vorige kan verderzetten of zelfs beter kan vervullen. Iets wat wel kan lukken, aangezien iedereen het tegenwoordig over verbruikscijfers, ecologie en CO2-uitstoot heeft. Een tweedehandse A2 kost tegenwoordig nog tussen de 5.000 en de 9.000 euro, afhankelijk van bouwjaar en kilometerstand. Opvallend is dat de zuinige 1.2 TDI dezelfde waarde krijgt op de tweedehandsmarkt.
Reactie toevoegen
Je moet ingelogd zijn om reactie te plaatsen.
Inloggen