Rijtest: Abarth 595 Competizione (2014)

Het verhaal van de Abarth 500 is niet onbekend. Neem een vrouwelijke Fiat 500, stuur hem enkele weken op machokamp bij Abarth en je krijgt de meest mannelijke 3,5 meter aan staal op aarde. De 595 Competizione voegt daar nog een sportkuur aan toe. De meest extreme Abarth ooit durven we niet stellen, daar hebben ze de van de pot gerukte 695 Biposto voor. Zie dit eerder als de hardste Abarth ooit. Letterlijk dan.

Als een communistische gevangeniscel

De toevoegingen tegenover de reguliere Abarth 500 zijn dun gezaaid maar wel zeer ingrijpend. Zo steeg het vermogen naar 160 pk, krijg je 17-duims lichtmetalen velgen, een nieuwe uitlaatlijn en Abarth Corsa stoeltjes van Sabelt die zo uit een spartaanse racewagen lijken te komen. Visueel zien ze er oog-ver-blindend uit, tactiel zitten ze als een houten plank.

Image

Laat daar nu net de grootste doorn in het oog - of jouw achterste - zitten van de 595 Competizione. De Abarth 500 heeft nooit uitgeblonken in zithouding. Je zit én te dicht op de pedalen én te ver van het stuur. Grootste reden daarvoor zijn de stoeltjes die je niet in hoogte kan verstellen en het stuur dat je niet in de diepte kan zetten. Daar krijg je nu dus nog eens stoelen bij die zitten als het bed van een gevangeniscel uit een communistisch land. Bereid je al maar voor op kramp in je linkerbeen en ruggenwervels die een spelletje haasje-over spelen tijdens het rijden.

Amokmaker

Gelukkig vergeet je de pijn al snel met een draai van de sleutel in het contact. Het kleine 1.4 T-Jet torretje komt tot leven alsof het net vrijgelaten is uit gevangenschap. 160 woeste trappelende paarden die knetterend uit de uitlaat proberen te springen. Dank daarvoor maar het Record Monza-uitlaatsysteem van Magneti Marelli. Op audiovisueel vlak zit het alvast zeker snor bij dit kleinood. Ramen naar beneden - via de knop op het dashboard -, versnellingsbak in zijn één en neus richting de Belgische binnenwegen...

Image

Eénmaal op temperatuur toont de 1.4-benzine zich pittig, maar nooit echt exponentieel krachtig. 160 pk en 230 Nm aan koppel mag dan op papier woest lijken in een karretje dat net de ton aantikt, je zal nooit het gevoel krijgen dat je de wereld aan het verzetten bent. Misschien komt het wel door het overaanbod van Hot Hatches die allemaal vlotjes over die 160 pk gaan. Anderzijds heb je dat gevoel ook in, pakweg, een Hyundai Veloster Turbo en Volkswagen Golf GTD.

Het gebrek aan snelheidsgevoel maakt-ie dan weer wel ruimschoots goed aan rijkarakter. Het stuurgevoel is scherp - 'precies' lijkt ons dan weer een stap te ver -, de handbak laat zich doelgericht door de vijf verzetten schakelen en dankzij een tikje tegen het rempedaal krijg je de achterkant lekker breed in de bochten. Het geeft een waardering terug van Fiesta ST-iaanse normen, de leukst sturende Hot Hatch van het moment. Daarom is het zonde dat de ophanging net dat tikkeltje te hard is. Bij het betere bochtenwerk durft het geheel wel eens nerveus reageren als de wegen er wat erbarmelijker bijliggen. In België geen uitzondering.

Image

Testicles Temperature Cooling

Als je niet bezig bent met jezelf in de plaatselijk gracht te katapulteren, dan kan je tegenwoordig genieten van het digitale TFT-scherm vlak voor je neus. De typerende tellertjes die achter elkaar jagen zijn verdwenen, in ruil krijg je wel een gigantische digitale snelheidsmeter, een belangrijk detail voor ondergetekende. De middenconsole is dan weer lekker minimalistisch (lees: plastic en weinig foefjes). Bovenaan een sportknop - die je best altijd laat opstaan -, onderaan tussen de airco-unit het belangrijkste knopje van de 595 Competizione. Eéntje met het opschrift TTC.

Nee, dat staat niet voor 'Testicles Temperature Cooling', wel voor 'Torque Transfer Control'. Een elektronisch sperdifferentieel dat het binnenste wiel afremt bij het betere bochtenwerk. Bij een stoplichtsprintje zet je de TTC beter uit, want dan nekt het je launch. Eenmaal op snelheid heb je trouwens niet het gevoel dat je met een klein karretje op weg bent. Zelfs op de autostrade weet hij zijn mannetje te staan en word je niet van hot naar her gekatapulteerd tussen de vrachtwagens en SUV's. En hoewel het uitlaatgeluid steeds aanwezig is, wordt het nooit storend zoals bij pakweg een Alfa Romeo 4C.

Image

Voor mannen met Italiaans borsthaar

Hamvraag blijft natuurlijk voor wie dit karretje is. De standaard Abarth 500 Elaborabile gaat de deur uit voor zo'n 18.000 euro. Daarmee is-ie al 2.000 euro duurder dan de Suzuki Swift Sport. In 595 Competizione-trim stijg het prijskaartje naar 23.540 euro. Met wat personalisatie ga je naar de 25.000 euro. Een budget waarmee je bij andere merken kan binnenstappen en buitenkomt met een Ford Fiesta ST, Renault Clio R.S. of MINI Cooper S.

Je moet dus al Italiaans chauvinisme door je aderen hebben stromen om voor de kleinste van de hoop te gaan. Al begrijpen we wel waarom mensen die keuze maken. Er hangt - net zoals bij de MINI Cooper S - iets magisch rond de Abarth. De meerprijs van de 595 Competizione zouden we echter nooit ophoesten. Want deze Abarth voor het circuit wordt het snot voor de ogen gereden door een stuk betaalbaarder gerief.

Image

Conclusie

De Abarth 595 Competizione is een beetje als dat verkeerde jeugdlief van vroeger; luidruchtig, veel te duur, ongemakkelijk en constant aan het flirten met ander volk op de baan. Toch heb je er zeemzoete herinneringen aan. Dat is ook het sleutelwoord, 'herinneringen'. Want om er heel je leven mee te spenderen... nee dank je.