Ik kocht een tweedehands EV met Vlaamse Premie (het was een nachtmerrie)

In de zoektocht naar een nieuwe privéwagen voor het gezin besloot ik de rationele toer op te gaan en een elektrische tweedehandswagen te kopen om de Vlaamse EV-premie op de kop te tikken. Het werd een complete nachtmerrie... maar niet om de reden die jij denkt.

Stap even mee in de gedachtegang. Ten huize Wouters zijn we verwend op automobiel vlak. Want door mijn functie bij Autofans staat er elke week nieuw metaal te blinken op de oprit. Van een sensibele Dacia Duster tot een van de pot gerukte Porsche 911 GT3. Daardoor zijn de privéwagens altijd eerder curiosa geweest. De tijd leek echter hier om volwassen te worden.

Schuifdeuren, hybride, of toch EV?

Want hoewel zo'n Toyota Yaris T Sport met racestrepen, Mercedes SLK met 300.000 km en een Mazda Demio die bewust drie jaar geen onderhoud kreeg om te zien hoe lang een Japanner zonder onderhoud kan (ergo: 3 jaar) leuk zijn op papier. Komt met leeftijd en jonge kinderen het besef dat het wekelijks moeten starten van auto's met een startkabel niet bevorderlijk is voor de relatie met vrouwlief.

Het was dus tijd voor een échte gezinswagen, om naast de roedel perswagens te gebruiken. De zoektocht werd ingezet en de servers van Autoscout24 kregen een hoop eigenaardige query's. Wat te denken van de onbekende Mazda5 met schuifdeuren? Of een Fiat 500C, de meest populaire cabrio tweedehands? Ook een Toyota Auris Hybrid stond op de shortlist. Echter knaagde er de gehele tijd iets aan mijn achterhoofd. Jep, de Vlaamse EV-premie. We hebben op Autofans namelijk een vracht artikels geschreven over die premie. Wat we echter nog niet hadden gedaan, is beroep doen op die EV-Premie. Vanuit een journalistiek inzicht was mijn interesse gewekt. Want hoe omslachtig is het verkrijgen van de premie? Tijd om het uit te zoeken!

Saai, saai, bweuk, saai

De zoektocht werd dus afgebogen naar het schap van elektrische auto's. Een Mitsubishi iMiEV stond meteen op de radar. Hoewel spotgoedkoop, is het Japanse bolletje te oud om binnen de spelregels van de premie te vallen. De usual suspects kwamen dus al snel naar boven: Renault Zoe, Nissan Leaf en Volkswagen e-Golf. Stuk voor stuk logische keuzes, maar warm kreeg ik het niet van die sensibele hatchbacks.

Tot ik plots stuikte op de pre-facelift MG ZS EV. Een auto die nieuw rond de 34.000 euro kostte, maar nu tweedehands rond de 19.000 euro bengelde. Interesse gewekt! Hoewel ik meteen ging kijken naar het goedkoopste model op Autoscout24, kwam de stem der sensibiliteit weer naar boven: "Misschien is het geen goed idee om een elektrische auto te kopen bij een kleine handelaar?" De zoektocht werd dus gefilterd op exemplaren bij grote dealernetwerken.

Luxury: want ik ben het waard

Uiteindelijk viel mijn oog op een blauwe ZS EV Luxury uit 2020 met 69.000 km op de teller en garantie tot 2028. Te koop bij een groot dealernetwerk voor 18.285 euro. Na wat onderhandelen werd dat 17.000 euro en er werd ook nog een overname beloofd van minimaal 1.600 euro op een andere auto die ik nog in de garage had staan. Tel die overname, samen met de EV-premie van 3.000 euro af van de aankoopprijs, en ik had een full option elektrische gezins-SUV voor 12.400 euro met 4 jaar garantie op voertuig én accu. Klinkt potverdikke als een koopje!

De problemen begonnen echter al snel... bij die grote dealer. Om geen namen te noemen zullen we het hebben over Van Oester. De mondeling afgesproken 1.600 euro overnamepremie werd een week later al 650 euro op papier. Tof. Niet veel later volgende een mail met de uitnodiging tot betaling, al vergaten ze in bijlage de aankoopfactuur. Na achter mijn eigen te betalen factuur te zitten (ik zou een slechte zelfstandige zijn), kon het geld overgemaakt worden. Tenslotte, in de mail stond: "Na ontvangst van de betaling[...], sturen wij u per e-mail het aanvraagformulier voor de inschrijving." Of anders gezegd, binnen de beloofde 1 à 2 weken zou ik al achter het stuur zitten van mijn gloednieuwe (nu ja) sensibele gezinswagen!

Radiostilte

Na betaling ontstond er echter radiostilte. Meer nog, toen ik een opvolgmail stuurde kreeg ik een foutmelding dat het e-mailadres bij Van Oester niet bestond. Neem het van me aan, als je net 17.000 euro overgeschreven hebt, krijg je het op dat moment toch even warm achter de oren. De maximaal twee weken wachttijd werd eerder drie weken en uiteindelijk kon ik op een vrijdag de ZS EV gaan afhalen in Zaventem - na wat weinig professioneel mailverkeer. Bij aankomst kreeg ik met grote fierheid het premium afleverpakket van Van Oester, inclusief autoparfum. Daarnaast kreeg ik gratis (!) een paraplu om de slechte ervaring weg te wassen. Kijk, wat een service.

Nu goed, service. Meteen na ontvangst van het premium luchtje en de premium paraplu werd me verteld dat ze spijtig genoeg waren vergeten het voertuig op te laden. Ik vertrok dus bij Van Oester met een kwartje energie in de accu (premium beleving, weet je wel?). Gezien ik vooral zo snel mogelijk Van Oester wou wissen uit mijn geheugen, besloot ik gewoon te vertrekken. Ik kan tenslotte zelf ook een auto opladen. Dat bij thuiskomst ook nog eens bleek dat de tweede sleutel van het voertuig niet meer werkte wegens lege batterij, wil ik nog met de mantel der liefde bedekken.

Oei, dat is vervelend...

De volgende dag brak dan het heugelijk moment aan: ik kon op pad met de ZS EV! Al moest ik eerst gaan laden natuurlijk. Hup op pad en auto aan de snellader. Of toch niet. Want na twee foutmeldingen aan twee verschillende palen besloot de ZS in paniekmodus te gaan. Gevolg? De hoogspanningsbatterij werd uitgeschakeld en de ZS reed geen cm meer voor- of achterwaarts. Gezien ik op dat moment ook de EQE duurtester aan het laden was aan hetzelfde station, bleek het eerder een probleem van voertuig dan paal te zijn.

Telefoontje naar Van Oester (druk 1 om...) met reactie: "Oei, dat is vervelend. Nu, wij verkopen enkel auto's. Als er problemen zijn moet je naar MG Assistance bellen, ik ben momenteel bezig met de offerte van een klant en de dienst naverkoop werkt niet in het weekend." Telefoon naar MG Assistance: "Oei, uw voertuig bestaat niet in onze database. Maar we kunnen wel pechverhelping sturen voor 190 euro. Die gaan uiteraard je probleem niet kunnen verhelpen, waardoor je gesleept moet worden. Dat kost je ook nog eens minimaal 250 euro binnen een straal van X-aantal km's." Of anders gezegd, ik zou bijna 500 euro moeten betalen om een auto te slepen die na één dag al in panne viel.

Laat ons zeggen dat ik dat niet van plan was.

Na wat gepriegel met de systemen kreeg ik de ZS EV in neutraal, waardoor hij uit de weg van de laadpalen kon geduwd worden. Een papiertje werd achter de voorruit gelegd (moet je eigenlijk "pech" of "defect" schrijven bij een elektrische auto?) en ik zou me maandag wel verder ontfermen over het lot van de ZS EV. Het was tenslotte weekend.

Vuist op tafel

De volgende maandag stond grotendeels in het teken van telefoonverkeer. Naar Van Oester Zaventem (waar ze enkel een Franstalige dienst naverkoop konden voorzien), naar MG Assistance en naar Astara, de importeur van het merk MG. Die laatsten (waar ik dankzij mijn job een rechtstreekse lijn mee heb) vonden de situatie uiteraard heel vervelend en besloten alles uit de kast te halen om het probleem zo snel mogelijk recht te zetten. Die avond kreeg ik nog telefoon van Van Oester met de melding dat het voertuig dezelfde dag nog gratis (deuheuh) zou opgehaald worden. Dat gebeurde echter niet.

Wie uiteindelijk zijn vuist op tafel heeft gebonkt bij MG België weet ik niet, maar de volgende dag (dinsdag) werd ik in de ochtend opgebeld door VAB met de melding dat ze het voertuig kwamen ophalen. Een uur later was de MG terug naar Zaventem. Van VAB kreeg ik een melding dat het voertuig werd afgeleverd, van Van Oester heb ik nooit bericht gekregen. Toen ik twee dagen later belde met de vraag of ze al meer info hadden, werd me gemeld dat ze er nog niet naar gekeken hadden, maar dat het waarschijnlijk die dag nog zou gebeuren. Dat gebeurde - uiteraard - niet.

Tinder verificatie

Op de maandag die daarop volgde (we zijn dus 10 dagen na de panne) kreeg ik om 10u20 volgende bericht via 8128, de sms-service die ook Google, Facebook en Tinder gebruikt om verificatiecodes te sturen: "UW WAGEN IS KLAAR MVG". Full caps incluis! Er ondertussen van uit gaande dat alle eigenaardig berichtverkeer ten zuiden van "een Nigeriaanse prins wil u geld geven" afkomstig is van Van Oester, leek het er dus op dat de ZS EV terug in orde was.

Het uiteindelijke probleem? Een vergeten software-update voor de OBC (On Board Charger) - die het voertuig waarschijnlijk had moeten krijgen voor verkoop (al kan ik dat niet volledig staven). De wijze les die ik hier uit leer? Dat ik de voorbije jaren niet slecht heb gedaan door auto's bij kleinere dealers te kopen. Want iets zegt me dat Jef Cars of Sandro Premium Auto's binnen het halfuur aan de snellader had gestaan met het schaamrood op de wangen om het probleem op te lossen.

O ja, ben je ook nog benieuwd hoe het afgelopen is met de Vlaamse EV-premie? De aanvraag was poepsimpel via de website van de Vlaamse Overheid en de goedkeuring kwam sneller dan dat je telefonisch binnen geraakt bij Van Oester. Ach, het zal me leren om niet gewoon een Fiat Multipla op de kop te tikken...