Rijtest: BMW M135i xDrive facelift (2022)

BMW’s M135i xDrive maakt al even de straten onveilig – ’t is te zeggen: zo onveilig als het kan worden met vierwielaandrijving. Dat was namelijk de grootste klacht van zowel de gezamenlijke autojournalistiek als zijn adrenalinezoekende doelpubliek: het model was minder losbandig dan de M140i die hem voorging. BMW heeft die klacht genoteerd, en brengt daarom amper twee jaar na de lancering al een bijgepunte versie van zijn hothatch op de markt. Die voorziet de M135i niet plots van die felbegeerde achterwielaandrijving of een sonore zes-in-lijn, maar moet de rijbeleving toch wat meer centraal stellen.

Niet te schreeuwerig

Over de looks kunnen we dus kort zijn, want daar verandert er op een paar nieuwe lakkleurtjes na niets. De M135i blijft er dus uitzien als een 1 Reeks op steroïden, en daar is niks mis mee. Zelfs zonder M-opsmuk is dat al een dynamisch gelijnde en gebalanceerd ogende hatchback, en het fijne is dat hij er ook als M135i toch niet al te schreeuwerig gaat uitzien. Natuurlijk vind je onder de voorbumper wel een flinke splitter en steken er twee uitlaten uit de diffuser achteraan maar verder hoeft niemand te weten hoeveel pk’s er onder je kap schuilen, laat staan hoeveel geld je zopas aan een 1 Reeks uitgegeven hebt.

Image

Daar word je binnenin dan wel aan herinnerd met het nodige leer, alcantara en hier en daar een afwerking in carbon-look, en ook de rest van het materiaalgebruik is best van hoog niveau voor dit formaat van auto. Dankzij dat formaat hoef je natuurlijk niet te veel te verwachten van het ruimteaanbod, al is dat wel een aspect waarin dit nieuwe model een aanzienlijke vooruitgang boekte ten opzichte van zijn voorganger. Door die achterwielaandrijving buiten te wippen kregen de achterste passagiers namelijk wat meer hoofd- en vooral beenruimte en groeide de koffer met zo’n 20 liter. Maar goed, dat zijn natuurlijk allemaal zaken die onveranderd zijn ten opzichte van de M135i voor BMW’s M-afdeling hem ging herbekijken.

Herkenbaar lineair

Het zal je nu misschien verbazen, maar dat geldt eigenlijk ook gewoon voor de motor. Ook daar werd niet aan geraakt, waardoor we nog steeds een knoert van een twin-scroll-turbo in het vooronder vinden, waar een 2.0-liter viercilinder benzinemotor aan vastgeschroefd wordt. Dat zeggen we in die volgorde omdat de hele opstelling zoveel koppel produceert dat je het gevoel krijgt dat die turbolader het grootste deel van het werk voor zijn rekening neemt. Zo brengt de motor een mooie 306 pk en 450 Nm koppel naar zijn wielen, en dat maximumkoppel is er vanaf 1.750 toeren helemaal tot 5.000 toeren per minuut. Daardoor heb je natuurlijk trekkracht bij de vleet, al blijft de vierpitter wel wat te lineair en te plat bovenin om van een écht leuke motor te kunnen spreken.

Image

Die cijfers vloeien in de eerste plaats naar de voorwielen langs dezelfde achttraps Steptronic-automaat met dubbele koppeling, waarin een mechanisch sperdifferentieel geïntegreerd zit dat alles wat onder controle probeert te houden. Lukt dat daar niet, dan is er nog die achteras die 50% van de aandrijving voor zijn rekening kan nemen. Laat je alles los in een rechte lijn, dan tik je de 100 km/u aan na 4,8 seconden.

Extra camber en kalibratie

Tot daar blijft alles herkenbaar, dus wat heeft BMW dan wel veranderd? Om te beginnen het geluidssysteem, want voorheen blies de M135i een soort fake zes-in-lijn-geluid door de speakers terwijl die nu eerder de bestaande viercilinder versterkt. Dat blijft natuurlijk wat valsspelen, maar de wijzigingen aan het onderstel zijn wél echt. Zo werd de wielvlucht – of ‘camber’ voor de kenners – van de voorwielen vergroot, terwijl de bevestigingspunten van de ophanging zowel voor- als achteraan hertekend werden. De dempers werden voor de gelegenheid dan weer anders gekalibreerd om de rolneiging in de bochten beter tegen te gaan. Dat klinkt waarschijnlijk allemaal heel technisch, maar wat is dan het resultaat van die aanpassingen?

Image

Best subtiel, om eerlijk te zijn, maar dat was natuurlijk ook te verwachten. Het probleem met de BMW M135i voor de aanpassing was namelijk dat de auto in essentie té goed was met zijn eindeloze grip en al dat koppel, en daardoor wat steriel en gemakkelijk aanvoelde. Het spreekt dus voor zich dat BMW zijn hothatch niet bewust slechter ging maken omdat iedereen meer sensatie wou, dus ze hebben hem wat strakker gemaakt zodat je meer voelt. En dat werkt ook, want voor zover we ons die oude(re) M135i kunnen herinneren voelt deze wat scherper en preciezer aan. Alles zit zelfs zo strak ineen dat je de auto als het ware met het gas kan besturen. Een beetje gas lossen in een bocht leidt zo tot wat overstuur, en hoewel dat niet hetzelfde is als echt power-oversteer van een achterwielaandrijver is het resultaat toch hetzelfde: Freude am Fahren, zoals ze in Duitsland zouden zeggen.

De aard van het beestje

Hebben deze ingrepen de M135i dan weer volledig op het niveau van de M140i van weleer gebracht? Dat nu ook niet, maar dat kunnen we gewoonweg niet verwachten. Indien BMW zijn hete 1 Reeks na deze aanpassingen terug M140i had genoemd hadden we wel de hooivorken bovengehaald, maar het kleinere cijfertje in de naam geeft al prijs dat we de twee eigenlijk niet mogen vergelijken. We zullen ons er dus bij moeten neerleggen dat BMW’s hothatch voortaan meer zal aanleunen bij modellen als de Mercedes-AMG A35 of de Audi S3, maar ook dat zijn stiekem heel plezante auto’s. Met deze aanpassingen wordt dat plezante gewoon nog net iets meer onderstreept dan voorheen, en wordt het beste uit dat in essentie voorwielaangedreven platform gehaald.

Image

Het beste kost natuurlijk geld, en dat is niet anders voor deze sportieve topversie van de BMW 1 Reeks. Zo betaal je voor een M135i xDrive minstens 54.800 euro, maar zoals we van Duitse constructeurs gewend zijn eindigt het kostenplaatje daar nog niet. Zo beschikt je hothatch standaard wel over automatische klimaatregeling, cruise control en het digitale bestuurdersdoolhof, maar moet je voor heel wat zaken nog diep in de buidel tasten. Zelfs de M-Sportzetels krijg je bijvoorbeeld niet meteen mee, maar ook heel wat veiligheidssystemen, een automatisch dimmende binnenspiegel, keyless entry- en go en een achteruitrijcamera zijn optioneel. Dat is nu eenmaal de aard van het beestje…

Conclusie

Vroeger was alles beter, en dat geldt misschien ook voor BMW’s heetste 1 Reeks. Kijken we echter naar het nabije verleden, dan was vroeger niet alles beter. BMW heeft zijn M135i xDrive namelijk wat lichtvoetiger weten te maken met dank aan een paar subtiele ingrepen. Die brengen de zes-in-lijn of de achterwielaandrijving natuurlijk niet terug, maar maken de M135i zijn M’etje weer net dat beetje meer waardig.