Tot enkele jaren geleden was een Mercedes-rijder van zo'n leeftijdscategorie dat er steevast een doosje viagra in het handschoenkastje lag. Met de sigaar in de linker mondhoek maakten ze zondagochtend in colonne de wegen onveilig door aan 40 km/u van café naar café te zwalpen.

Er zijn zo van die dingen in het leven waar je meteen een zwak voor kweekt. Zo moet één van mijn eerste grote liefdes de roze Ferrari 308 GTB speelgoedauto zijn geweest waarmee ik altijd speelde in de kleuterschool. Een wagentje dat op een woensdagochtend in de rechterzak van mijn jasje belandde zodat ik het lekker voor mezelf zou hebben die namiddag.

Ik ben er zeker niet fier op, sommige mensen bestempelen het zelfs als gewoonweg vulgair. Toch ben ik altijd zo geweest. Een select groepje weet het, en mijn wederhelft heeft er mee leren leven. Alhoewel ze al menig tevergeefse poging heeft gedaan om me te doen stoppen, was er geen hulp die kon baten. Vrees echter niet, mijn vuile geneugte in de wagen verlaagt zich niet tot het consistent negeren van die hendel links achter het stuur. Voor de BMW/Audi-rijders, dat is een magische hendel die je gebruikt om je richting aan te geven, ook wel de 'richtingaanwijzer-hendel' genaamd.

De nieuwe Mini Cooper met handbak zorgt bij terugschakelen er automatisch voor dat je in het perfecte toerental zit. In vakjargon: Rev Matching. De laatste generatie Clio R.S. beschikt over de perfecte stoplichtsprint met een druk op de knop. Wederom in technotaal: Launch Control.

Rond de eeuwwisseling ontstond er een heuse SUV-strijd. Hoewel Land Rover al jaar en dag een luxe-allesverslinder aanbood in de vorm van de Range Rover ging het pas echt hard toen de Duitsers er zich mee begonnen te moeien. Mercedes lanceerde in 1997 de ML via een cameo in de tweede episode van Steven Spielbergs dinosaurusuitje, Jurassic Park: The Lost World. Drie jaar later was het tijd voor BMW, de X5 kreeg het marketing-predikaat SAV opgeplakt, ofte: Sports Activity Vehicle.

Het ziet er niet goed uit voor jongeren met een zware rechtervoet die dromen van een rijbewijs. Er ligt momenteel een voorstel op de Vlaamse plank dat heel het rijopleidingssysteem serieus omver kegelt. Exit vijftig vraagjes juist antwoorden en een half uurtje rijden met een examinator, welkom maandenlange intensieve training.

De spuug in het gezicht die de spreekwoordelijke emmer onder dat gezicht deed overlopen moet wel de nieuwe Range Rover Sport zijn. Weet je nog toen een Range Rover Sport het beeld gaf van "ik had het gemaakt", ongeacht of je nu met de instapper onderweg was of met de totaal van de pot gerukte Supercharged? Dat hebben ze met de nieuwe versie fijntjes overboord gesmeten.

De NSX, een brok Japanse pracht en een wagen die steeds mijn exotisme kan aanwakkeren. Een wagen die hoog op mijn "to drive" lijstje staat. De nieuwe NSX kan me echter gestolen worden. En daar heb ik enkele goede redenen voor.

Ik had laatst een geweldige week met een Mini Cooper S Clubman. Hoewel ik geen al te hoge verwachtingen had van de oude rot in het Hot Hatchland, was ik uitermate overtuigd. Hij deed me niets op papier, maar wist me te overtuigen met een ziel. Zo hard, dat ik in lange tijd nog eens een wagen reed waarvan ik dacht "die wil ik zelf hebben".

Om te beginnen moet je het verschil weten tussen het karakter van een elektrische - en een verbrandingsmotor. Verbrandingsmotoren (lees: die dingen waar je diesel, LPG en benzine in moet pompen) zijn van nature weinig efficiënt. Het laten ontploffen van lucht met brandstof wordt omgezet in beweging. Elke verbrandingsmotor krijgt hierdoor zijn eigen karakteristiek trekje.