John DeLorean richtte in 1975 The DeLorean Motor Company (DMC) op met als doel een sportwagen te produceren met futuristische elementen, namelijk de DMC-12. De productie ving aan in 1981 en werd twee jaar later al stopgezet. Ondanks de korte productietijd wist de DMC-12 blijvende indrukken achter te laten.

Het is een wagen die je zo goed als nooit in het straatbeeld zal tegenkomen, maar hij is wel zeer bekend bij het grote publiek. Grootste reden daartoe is zijn rol in de "Back To The Future" films. In deze drie films, de eerste uitgebracht in 1985, was deze DeLorean een tijdmachine uitgerust met een zogenaamde ‘Flux Capacitor’.  Zodra de wagen 88 mph reed werd deze dankzij de time-circuits en de flux capacitor naar de ingestelde datum gevlogen.

“Roads? Where we are going, we don’t need roads!”
DeLorean DMC-12 in de Back To The Future films.

Zoals gezegd, begon de productie in 1981, meer bepaald in Noord-Ierland. Hij werd destijds ontworpen door Giorgetto Giugiaro (ontwerper van o.a. de Golf MK 1, de Alfa Romeo 159,..). DeLorean gebruikte een nieuw productieproces om het chassis te maken, het "Elastic Reservoir Moulding", dat de auto lichter en goedkoper moest maken. Deze techniek faalde uiteindelijk, en het proces werd overgedragen naar Colin Chapman, de oprichter van Lotus.

Hij verving de onbekende technieken en materialen door technieken en materialen die reeds door Lotus beproefd en bewezen waren.  Het chassis is nagenoeg gelijk aan dat van de Lotus Esprit. Het originele design door Giugiaro werd  intact gelaten, samen met de herkenbare gullwing deuren en de roestvrij stalen platen langs de buitenkant.

De deuren, bekleed met platen van roestvrij staal waren geen lichtgewicht, dus moest voor deze deuren een speciaal systeem gezocht worden dat deze omhoog zou kunnen houden. Hiervoor werd aangeklopt bij Grumman Aerospace, het bedrijf dat ook de Apollo maanlanding modules heeft gemaakt.

De motor was een 2849cc V6, gemaakt in samenwerking met Peugeot, Renault & Volvo. In de Europese modellen produceerde deze motor 170 pk, wat zorgde voor een 8,8s aanlooptijd van 0 naar 100km/u. Geen overdondere snelheden, maar meer dan acceptabel in de tachtiger jaren. Om in Amerika aan strengere uitstootnormen te voldoen (waar zijn die anno 2010 heen?) moest er een catalysator in gebouwd worden, wat zorgde voor een vermindering in vermogen van 40pk. Ondanks de teleurstellende prestaties van de Amerikaanse versie (10,5s aanlooptijd) zijn er in de drie productiejaren toch een 9.000 tal exemplaren verkocht.

De naam, DMC-12 is afgeleid van de originele prijs, $ 12 000. Maar na de vele problemen in het begin van de productie werd de verkoopsprijs al snel verhoogd tot $25 000. Hoe dan ook, er waren zeer lange wachtlijsten bij de dealers en mensen waren door dat vele wachten bereidt om tot $10 000 meer te betalen bovenop de catalogusprijs, om alsnog een DMC-12 te pakken te krijgen.

Er zijn ook drie volledig met 24 karaats gouden bekleedde modellen gemaakt, hier eentje in het Peterson Automotive Museum in Los Angeles.

 "The way I see it, if you're gonna build a time machine into a car, why not do it with some style!" 
DeLorean DMC-12 zoals hij verscheen in de Back To The Future films.

Eind 1982 ging Delorean Motor Company bankroet door de arrestatie van John DeLorean voor drugshandel. Die arrestatie bleek later ongegrond te zijn. De nog niet afgewerkte DMC-12’s en diens onderdelen werden doorverkocht aan DeLorean Motor Company Of Texas. Het gerucht gaat dat de mallen van de DMC-12 in de oceaan zijn gedumpt om latere productie te verhinderen. Uit recenter onderzoek blijkt dat deze mallen gebruikt zijn als gewicht op commerciële schepen.

Er zijn nog een aantal bedrijven die rendabel blijven met het maken en herstellen van onderdelen voor de DMC-12,  alsook het installeren van een sterkere en meer betrouwbare V8. DMC Houston (Onderdeel van DeLorean Motor Company Of Texas) kondigde in 2007 aan terug DeLoreans te gaan maken met ongeveer 80% oude onderdelen en 20% nieuwe. Als je geïnteresseerd bent kan je altijd hier eens gaan kijken. De nieuwe modellen bevatten o.a. moderne GPS systemen en weten weg met iPods.

Tekst: Nathan Gevers