Toyota heeft al even een nieuwe Supra en daar kunnen we alleen maar om juichen. Tegenwoordig is het namelijk niet evident om sportwagens op de markt te brengen want schiet de EU je niet af met zijn vele regeltjes, dan koopt er uiteindelijk toch geen kat je auto omdat het geen mildhybridecrossover is.

Laat ons deze test alvast beginnen met een belangrijke voetnoot: full hybrids houden doorgaans niet van hoge snelheden. Hoe meer vermogen je namelijk vraagt, des te minder kan de elektromotor subtiel tussenbeide komen om je wat brandstof te besparen.

We rijmden het waarschijnlijk eerder al eens bijeen: is het geen SUV, dan telt het niet meer mee. Daarom grijpen heel wat constructeurs tegenwoordig de kans om populaire namen te kleven op hoogpotige modellen.

Tegenwoordig pakt de ene na de andere constructeur uit met de introductie van AI in zijn auto’s. Zo maakt artificiële intelligentie de spraakgestuurde assistenten van heel wat infotainmentsystemen al wat beter — en daar kan je moeilijk iets tegen hebben want geef toe: vroeger waren die vaak niets waard. Bij Toyota hebben ze echter nog iets anders gevonden waar AI zich mee kan bezighouden.

We moeten er geen doekjes om winden: Toyota kan wel eens koppig zijn. Zo lukt het de Japanners maar niet om iets positiefs over zuiver elektrische auto’s te zeggen, of toch niet zonder waarschijnlijk hun vingers achter hun rug te kruisen terwijl ze dat doen. Waar gelooft Toyota dan wel in? In zelfopladende hybrides natuurlijk, en in waterstof.

Ook bij Toyota is de elektrische transitie stilaan begonnen. Met de bZ4X lanceerden ze namelijk hun eerste uitsluitend als elektrisch ontwikkelde auto en hier valt er misschien nog niet veel van te merken, maar elders hebben de Japanners al een heel gamma aan bZ-modellen uitgebouwd.

Zoals BMW zijn ‘i’ heeft en Mercedes zijn ‘EQ’, zo heeft Toyota zijn ‘bZ’. Onder de ‘Beyond Zero’-noemer willen de Japanners namelijk een hele familie aan zuiver elektrische modellen op poten zetten, al hangt het een beetje af van waar je precies kijkt — en wat je idee van een ‘familie’ is — of ze dat wel gelukt is.

Het kan niet makkelijk zijn, als enige Japanse premiummerk overblijven op het Oude Continent. Zo verdween Nissans Infiniti inmiddels al een paar jaar geleden van het Europese toneel en Honda’s luxetak Acura waagde zelfs nooit de sprong naar onze contreien. Lexus deed dat echter wel en doet dat nog steeds, met vaak wisselende resultaten… Al kan het deze keer wel eens écht gaan gebeuren voor Toyota’s chiquere broertje.

De Toyota Hilux blijft één van de absolute iconen in pick-upland, maar ook iconen moeten mee met de tijd. Hoe onverwoestbaar hij namelijk ook mag zijn; de Hilux geldt als één van de minder moderne pick-ups op de markt tussen luxepaardjes als de nieuwe Volkswagen Amarok en Ford Ranger.

Hier in Europa kroonden we de Renault Scenic E-Tech Electric eerder al tot auto van het jaar, maar daar is de rest van de wereld het niet noodzakelijk mee eens. Zo vindt er naast de Europese verkiezing ook ieder jaar een World Car of the Year-stemming plaats die specifiek bedoeld is voor automodellen die in ten minste twee wereldmarkten verkrijgbaar zijn.