Twee jaar geleden kregen ze bij Bugatti een lumineus idee — oké, eigenlijk waren ze best laat ten opzichte van andere luxemerken. Toen stampten ze namelijk ’Bugatti Sur Mesure’ uit de grond, een afdeling die zich ging buigen over het personaliseren van hun op zich al best exclusieve automobielen. Lang heeft het blijkbaar ook niet geduurd voor Bugatti-klanten toehapten, getuige “waarschijnlijk het uitdagendste project waar ze ooit al aan gewerkt hebben.”

Drie jaar geleden ging bij Fiat het doek van zijn zuiver elektrische 500-opvolger: de 500e. Die hield qua design echter grotendeels vast aan het guitige lijnenspel van zijn populaire voorganger, en dat geldt ook voor zijn ‘Cabrio’-versie.

Lexus’ bloedmooie LC is inmiddels alweer op de markt sinds 2017, maar toch weten ze hem lekker actueel te houden. Zo fristen de Japanners zopas nog zijn technologie op, maar als het wat meer mag opvallen kan je tegenwoordig kiezen voor een eigenzinnige ‘Hokkaido Edition’.

In 2013 trokken ze bij Alfa Romeo het doek van iets heel onverwachts: de 4C. Met zijn centraal gemonteerde viercilindermotor en zijn vederlichte carrosserie moest je namelijk al bij pakweg Lotus gaan zoeken naar een serieuze concurrent, en het zou nog duren tot 2017 voor Alpine gelijkaardige ingrediënten toepaste op zijn nieuwe A110.

Wil je tegenwoordig meedingen voor een plekje in de top van de compacte SUV’s, dan moet je flink je best doen. Dat lukt Alfa Romeo blijkbaar al goed met de Tonale, want de Italianen moesten even geleden nog hun koffiepauzes gaan inperken ten voordele van een tweede shift in de fabriek.

De Alfa Romeo Giulia is inmiddels een dikke zes jaar oud, maar het model blijft tot de verbeelding spreken. Zo luidde de achterwielaangedreven sedan bij zijn lancering heel even een terugkeer naar het Alfa van weleer in, vooral indien je hem als brutale Quadrifoglio bestelde.

Je bent rijk en je wil wat, en liefst niet zomaar wat. Voor de gemiddelde Ferrari haal jij dus je neus op, en zelfs specialere modelletjes zoals de LaFerrari of de Daytona SP3 konden je waarschijnlijk al niet meer helemaal bekoren. Zelfs voor die doelgroep hebben ze in Maranello een antwoord klaar, en dat neemt deze keer de vorm aan van deze SP48 Unica.

In 1962 bouwde koetswerkspecialist Piero Drogo op vraag van ingenieur Giotto Bizzarrini een bijzondere versie van de Ferrari 250 GT SWB. De auto was eigendom van Graaf Giovanni Volpi. Hij wou ermee op het circuit de nieuwe 250 GTO van Ferrari zelf kunnen kloppen. Volpi had namelijk net geprobeerd om een GTO te kopen bij Ferrari, maar Enzo had dat boos geweigerd omdat de Graaf net een paar van zijn werknemers had weggelokt om voor zijn renstal te komen werken.

Exclusiviteit ten top dezer dagen bij BMW Individual want ze komen aandraven met de M850i Night Sky. Als start wordt er gekozen voor de “al-niet-echt-normale” BMW M850i xDrive. Onder de motorkap krijgt de V8 geen krachtkuur. Nee, alle aandacht gaat richting het uiterlijk en innerlijk vertoon van deze gran tourismo.

Het basisrecept: neem een al best exotische supercar, gooi er wat extra details op, installeer een “one-off” of “1/5” plaatje in de wagen en kleef er een prijs op van enkele tien- tot honderdduizenden euro’s meer dan het originele. Goed roeren en dan maar een welgestelde klant vinden die hem binnen enkele jaren voor nog meer geld kan voort verkopen. Stevige investering, als je het ons vraagt. Bij meer betaalbare merken noemen we dat gewoon een stockverkoop.