Er was een tijd waarin heel wat fabrikanten hun kaarten inzetten op hybrides met een dieselmotor.

Deze week werd de nieuwe, nu ja “vernieuwde” G-Klasse voorgesteld, maar dat was niet de drijfveer om nog eens met het uitgaande model op pad te gaan. De eerste reden om de “oude” G-Klasse van stal te halen was pure nostalgie. Toen ik een eeuwigheid geleden als beginnend journalist een G-Klasse mocht testen, was ik danig onder de indruk van zijn alles overheersende uitstraling, zijn terreincapaciteiten en zijn onversaagde inborst.

Mercedes-AMG onthulde zopas een opmerkelijk model: de GT 43. Die pakt op het eerste gezicht uit met puike cijfers: 422 pk aan vermogen, 500 Nm aan koppel en een 0-naar-100-tijd van 4,6 seconden. Die cijfers haalt hij echter niet uit de gewoonlijke V8 en zelfs niet uit een zescilindermotor, maar wel uit een 2.0-liter vierpitter.

’t Is stilaan gedaan met brullen en knetteren in de lokale tunnel, want Mercedes-AMG neemt stapsgewijs afscheid van zijn V8. Zo belooft de nieuwe E 63 een plug-inhybride met een zescilinder te gaan worden en de C 63 deed daar nog een schepje bovenop, want die doet het met vier cilinders.

Elektromotoren zijn voor veel goed, vraag het maar aan Mercedes. Zij bieden niet alleen een eindeloos gamma aan plug-inhybrides aan met vaak marktleidend grote elektrische actieradii, maar voegen af en toe ook eens een elektromotor toe om gewoon meer pk’s op te wekken.

Bij de lancering van zijn nieuwe C-Klasse maakte Mercedes een schokkende belofte: geen enkele versie zou meer dan vier cilinders krijgen, ongeacht hoeveel A’s, M’men of G’s er in zijn naam stonden. Zo geschiedde ook, want instap-AMG C 43 doet het met een 2.0-liter viercilinder en krachtpatser C 63 vult diezelfde motor aan met elektrokracht.

Brabus houdt zich al sinds jaar en dag bezig met het oppeppen van menig Mercedes, en tegenwoordig zelfs heel wat ander doorgaans Duits spul. Hun paradepaardjes krijgen daarbij de ‘Rocket’-naam opgespeld, die gewoonlijk gevolgd wordt door een getal dat het vermogen min of meer benadert.

Koop je een Mercedes-AMG A 45 S, dan haal je een échte AMG in huis. Toegegeven: zijn motor is ‘maar’ een vierpitter en stuurt zijn vermogen in de eerste plaats naar de verkeerde wielen maar dat is zoveel vermogen en het wordt zo goed gebruikt, dat de A 45 S amper moet onderdoen voor menig AMG-model met V8. Nog niet overtuigd? Goed, steek hem dan gewoon in de lak van wijlen de Mercedes-AMG GT R.

Misschien is het je ook al opgevallen, maar er is iets interessants aan de hand met de naamgeving van Mercedes’ EV’s. Die vallen namelijk niet onder de gewoonlijke Mercedes-Benz-naam maar worden eigenlijk uitgebracht onder de subdivisie ‘Mercedes-EQ’. Combineer dat echter met het feit dat de namen van alle elektrische Mercedessen momenteel ook beginnen met ‘EQ’ en je krijgt vreemde taferelen.

De Mercedes E-Klasse is een waar icoon, laat daar geen twijfel over bestaan. Zo loopt zijn stamboom onder verschillende namen stiekem helemaal door tot het jaar 1946, wat er meteen het langstlopende model in de geschiedenis van Mercedes-Benz van maakt. Daardoor is het bijna onmogelijk om te tellen hoeveel generaties de Duitsers al van hun E-segmenter gemaakt hebben maar één ding is zeker: slechte zaten er eigenlijk nooit tussen… En dat erfgoed nemen ze in Stuttgart duidelijk heel serieus.