BMW is uitgegroeid tot het grootste EV-merk van Europa. Hoewel dat volgens sommigen als een verrassing komt, is dat bij BMW allerminst. In 1972 schoof het Duitse merk namelijk al de 1602 Elektro-Antrieb naar voren tijdens de Olympische Spelen in München. In 1991 volgende dan weer een compacte conceptauto die ei zo na in productie werd genomen. Jep, deze E1 had een absolute trendsetter kunnen zijn.

Naar Amerikaans smaak

Volg even mee; BMW verkoopt niet onaardig in de Verenigde Staten bij de jetset begin de jaren 90. Vooral bij meer gegoede klanten die aan de oost- en westkust wonen. Aan die westkust krijgt de staat Los Angeles plots het idee dat 2% van de nieuwe auto's die er verkocht worden compleet emissievrij moeten zijn. Het brengt General Motors op het idee de EV1 te maken, maar ook BMW zit niet stil.

Sinds 1985 heeft het merk namelijk "Technik" in huis, een subdivisie die zich bezig houdt met het ontwikkelen van geavanceerde technologieën. Die afdeling kreeg de taak om een elektrische auto te ontwikkelen voor BMW die valabel genoeg was om in productie te brengen. Amper één jaar na de opdracht (ongeveer), kwam de afdeling op de proppen met bovenstaande E1 (interne code Z11). Het werd echter pas écht interessant toen in 1993 BMW een tweede iteratie van die E1 uitrolde, onder het waakzame oog van éne Henrik Fisker.

Accu van zeezout

Zodoende werd de E1 Z11 uit de spotlight gereden door de E1 Z15 in 1993. Al klopt dat niet helemaal. De eerste versie van de E1 - en bedek nu even je oren, EV-liefhebber - was namelijk in brand gevlogen tijdens het opladen. Waardoor er dus allerijl een tweede versie op de proppen moest komen. Gelukkig maar, want die Z15 is qua design een gigantische stap voorwaarts. De essentie van jaren 90-BMW's verpakt in een koetswerk van amper 3,46 meter. Daardoor is deze E1 trouwens bijna 30 cm korter dan een Dacia Spring!

Niet enkel het design oogt nog steeds futuristisch. Ook de aandrijflijn was dat eigenlijk. Want hoewel er nu pas (Chinese) automerken zijn die elektrische modellen op de markt brengen met een "zeezout-accu", had deze E1 in 1993 al een 19.2 kWh grote "sodium nickel chloride"-batterij. Dankzij een elektromotor op de achteras (toen nog verplicht bij BMW) van 45 pk was een top van 130 km/u mogelijk. Een exacte range heeft BMW nooit meegedeeld, maar intern werd er gesproken over maximaal 250 km.

Van Compact naar i3

Waarom BMW deze E1 nooit in productie heeft genomen? Enerzijds omdat 'ie peperduur bleek en anderzijds omdat geen enkele Amerikaan zin had in een piepkleine BMW. De designfundamenten van deze E1 vloeiden echter wel uit richting de 3 Reeks compact en intern was het zaadje gepland om ooit een compacte elektrische EV op de markt te brengen. Ook al duurde het twee decennia voor de i3 die droom waar maakte.