Het was het geesteskind van de Duitse ingenieur Karl Schlör, deze Schlörwagen. Een aerodynamisch prototype dat de druppelvorm tot het uiterste moest drijven. Het was dan ook niet gek dat de wagen de bijnaam Ei en pissebed kreeg toen 'ie in 1939 werd voorgesteld. Simpelweg omdat de wagen er wat op leek. Het chassis kwam van de Mercedes 170H, een Mercedes met de motor achterin. De aluminium carrosserie werd dan weer gebouwd door de Ludewig Broeders van Essen.

Na enkele tests in de windtunnel van de universiteit van Göttingen kwam de wagen uit op een weerstandscoëfficiënt van 0.113. Tests in de echte wereld wierpen een nog steeds straf resultaat op van 0.186. Ter vergelijking, de ultra zuinige Volkswagen XL1 uit 2013 heeft een coëfficiënt van 0.189 en de Audi A2 - die zijn tijd ver vooruit was in 2001 - heeft er ééntje van 0.25. Meer nog, tot op heden is er geen enkele productiewagen die het beter doet dan de Schlörwagen.

Na zijn voorstelling op de Berlijnse autoshow in 1939 brak echter de Tweede Wereldoorlog uit waardoor het project de kast in moest. Waarna er nooit meer iets gehoord werd van deze extreem aerodynamische wagen.

Foto windtunnel CC BY 3.0 Wvl-live