"PK", het moet wel één van de meest testosteron-geladen afkortingen zijn samen met "PR" in de fitnesswereld. Want iedereen wil het hoogste getal hebben. Wel, ik zal je een geheim verklappen; eenmaal boven de 400 pk... maakt het eigenlijk allemaal geen knijt meer uit.

Schop in de maag

Bewijsstuk van dienst? De Hyundai Ioniq 5 N waarmee ik de voorbije week toerde. Met 640 pk onder de schulp zou dit tien jaar geleden een absoluut pk-monster zijn. Eerlijk? Had hadden evengoed 500 pk dan wel 1.000 pk kunnen zijn. Met de opkomst van de elektrische aandrijflijnen zijn vermogens in auto's zo exuberant snel gestegen, dat het niet meer vatbaar is. Er was ooit een tijd dat je de baas was wanneer je 190 pk en niet 136 pk in je BMW 5 Reeks diesel had. Tegenwoordig heeft de gemiddelde plug-in leasingbak +200 pk.

Om terug te komen op die Ioniq 5 N. Eenmaal je dweept met een sprinttijd naar de honderd van rond de drie seconden, maakt het niet uit of je nu beschikt over 500 pk, 640 pk dan wel 1.000 pk onder je rechtervoet. De schop in je maag zal net zo groot zijn en het gevoel van bloed dat weg trekt uit je vingertoppen even ongemakkelijk. We zijn in een wereld beland waar er nog steeds ongelooflijk veel belang wordt gehecht aan vermogen (want dat verkocht vroeger supercars), maar dat je hallucinante cijfers kan toveren in een modale gezinswagen met elektromotoren. Neem nu de - nog even - 41.000 euro kostende MG4 XPower met 435 pk. Compleet van de pot, toch?

Er is hoop, hoop ik...

Weet je wat het ergste is aan die PK-overvloed? Dat je brein compleet fout wordt gekalibreerd. Weet je wat mijn eerste gedachte was toen Alpine zijn A290 elektrische hothatch toonde? Dat 220 pk nu ook weer niet zo bijster veel is. Op nog geen 1.5 ton is dat echter letterlijk de performance van een Golf GTI van enkele jaren terug. In een auto waar je niet in geraakt met schoenmaat 43! (NVDR: Van Alpine moesten we verzekeren dat mensen met schoenmaat 43 nog steeds comfortabel in de A290 passen. Vanaf maatje 46 wordt het echter nipt)

Toch schijnt er zonlicht aan de horizon. Dat een wereld waarbij merken de PK-strijd opgegeven nabij is. Dat werd voorbije week nog eens duidelijk toen ik de Ioniq 5 N parkeerde aan de luchthaven en richting Kroatië trok om twee dagen de Mazda MX-5 MY24 te rijden (ik weet het, het is een hondenstiel). Met 132 pk heeft dat ding tegenwoordig bijna minder vermogen dan de gemiddelde Dacia, maar het rijgevoel is zo puur en onversneden. Ook de Ioniq 5 N is trouwens een teken van hoop. Want de N-Shift modus maakt 'm een stuk trager, maar simuleert Playstation-gewijs acht versnellingen en een verbrandingsmotor (nukkige schakelgangen incluis). Dit systeem in een EV van om en bij de 250 pk en je hebt perfectie te pakken.

Over de auteur: Al bijna twee decennia leent Yves Wouters zijn pen en gezicht aan Autofans. Hij maakte de evolutie van 2.0 TDI naar volbloed EV mee vanop de eerste rij en schreef deze omschrijving over zichzelf in derde persoon.