Al vijf jaar lang trekt Fiat de iconische lijnen van de 500 uit proportie om gezinnen die op zoek zijn naar meer ruimte te bekoren. Met deze 500L als resultaat. Stiekem zowat het Multipla-broertje van de 500-familie, die ook nog de knapper gestileerde 500X kent als familielid. Multipla in meerdere betekenissen van het woord. Want zowel visueel als praktisch kan deze 'rijdende Living' tippen aan de eigenzinnige monovolume van eind jaren 90.

De facelift van de 500L, met maar liefst 40 procent nieuwe onderdelen, bestaat nog steeds in drie uitvoeringen. Zo is er de standaard 500L zoals die op onze AF-parking stond en ook nog de Wagon met een 14 centimeter lang rugzakje achterop voor twee extra zitplaatsen in de koffer nodig heeft. Tenslotte is er nog de 500L Cross die de knaap wat visuele offroad-addenda geeft voor de crossover-lovers.

Laat er licht zijn

Zoals verwacht blijft bij de facelift de klassieke snuit van het model behouden, de ovale lichten en de chromen snor op de motorkap garanderen het uiterlijk van het verleden. De grille onderaan is dan weer net dat ietsje agressiever geworden bij elke van de modellen en meer aanwezig voor een voorboeg van 'ik kom er aan'. Rondom krijgt het koetswerk een upgrade met chromen sierstukken op de deuren en rond de verlichtingselementen. De Cross wordt dan weer uitgerust met een beschermplaat voor/achter en stoer bumperwerk rond de wielkasten.

Het is echter binnenin waar deze wagen kan bekoren. Het glazen raam over de gehele lengte van het dak doet de “L” van Lounge alle eer aan met dank aan het ruimtelijke gevoel en de stevig verhelderde cockpit. Het laat de binnenruimte groots aanvoelen. Extra geaccentueerd door de best wel riante zitplaats voor de achterste inzittenden. Al vallen er ook geen klachten te rapen vooraan. Konden die twee stoelen voor nog 180 graden draaien, je waande je zo in een Italiaanse living. Minus het kruisje aan de muur.

Bedrieglijk stouwen, Toegankelijk bedienen

Zonde is wel dat die nadruk op passagiersruimte voor een bedrieglijke kofferinhoud zorgt. Met 455 liter niet min maar het merendeel van die liters laat zich in de hoogte stapelen, niet in de diepte. Oplossen doe je dat echter simpel, met dank aan de achterste zitrij die zich in twee delen weg laat klappen. Het resultaat is net geen 1.500 liter aan (hoge) laadruimte met die bank uit de weg.

Het dashboard en de bediening van de instrumenten verloopt vlot via aanwezige handknoppen of hendels zonder gemis van moeilijke digitale menu’s. Het infotainmentsysteem, U-connect in Fiat-taal, is toegankelijk en makkelijk in gebruik. De algemene afwerking is afwisselend authentiek, simpel functioneel met hier en daar aandacht voor een ietwat luxueuzere touch. Al blijft plastiek natuurlijk de hoofdrol spelen. Op zich niets mis mee natuurlijk.

Charme in Italië blijven liggen

Tegen de trend in gingen we niet op pad met een diesel of de meest potente benzine, wel de 95 pk sterke 1.4 benzine. Een atmosferische viercilinder die via een manuele zesbak de 1.2 ton van de 500L door het verkeer moet loodsen. Het resultaat is alvast dat rondroeren in de eerste twee versnellingen een intensief werkje is met een matige beloning in ruil. Vanuit stilstand tot 40 kilometer per uur voelt het geheel nogal loom en levenloos aan, waardoor het kwieke stadsgedrag dat de 500 zich eigen heeft gemaakt niet voelbaar is in deze Living.

Verrassend verloopt dit alles wel erg vlot bij hogere snelheden en is dit vehikel best aangenaam te rijden op onze Belgische snelwegen. Minus de windgevoeligheid die de monovolume wat plaagt. Wat zoutloos dus, het geheel. Denk Fiat Doblo, niet Alfa Romeo Giulia. Het bij elkaar gereden verbruik van 7,8l/ 100 km valt best hoog uit, net zoals de opgegeven CO2-uitstoot van 143 g/km die naar hedendaagse normen buitensporig is. Toch maar bijleggen voor de meer vinnige 0.9-liter Twinair met 105 pk en een uitstoot van 105 g/km?

Tipo'tje?

4.000 euro betaal je bovenop de prijs van een 500 om dat bolhoedje uit proportie te laten trekken. Daartegenover krijg je voor die prijs wel de ruimte van vier 500's in de plaats. Of in baar geld; minimaal 15.900 euro moet je achter laten bij Fiat voor de 500L. Al zal je eerder richting de 20.000 euro kruipen - en daar voorbij - voor eentje naar je zin. De concurrentie is dan ook groot. In eigen stal al, waar de Italianen de Tipo Station Wagon aanbieden. Voor zowat gelijk geld, grotere kofferruimte en een meer solide rijgedrag.

Conclusie

Een handige wagen voor het gezin is deze kleinere monovolume van Fiat zeker. Verwacht echter niet te veel toeters en bellen maar alles straight-on zoals gekend van dit merk. De ruimtelijkheid is tot op het maximum uitgepuurd, het rijgedrag daarentegen kan niet schermen met die van zijn kleiner broertje. Waardoor dit nog steeds niet de reïncarnatie van de vaak gehate/ bejubelde Multipla is, net niet.